யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 104

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 104
தினமொரு சுலோகம்
நாள் 104
தேவேந்திரனின் கவலை

ஸதி தர்மிணீ தர்மா ஹி ஸம்பவந்தீஹ நாஸதி

சரீரம் வித்தியதே யஸ்ய தஸ்ய தத்கில த்ரிப்தந்தி!
सति धर्मिणी धर्मा हि सम्भवन्तिह नासति
शरीरम् विद्ध्यते यस्य तस्य तत्किल त्रिप्तअति!

” இருப்பு (அஸ்தித்வம்)உள்ளவர்களுக்கும் மட்டும். தான்,அனுபவங்கள் உண்டாகும்.சரீரமே இல்லாத அசத்துக்கு எப்படி திருப்தியுண்டாகும்?”

தேவேந்திரன் கேட்டுக்கொண்டதிற்கிணங்க நாரதர் கார்கடியின் கதையை விவரமாகச் சொன்னார்:
“இந்த வெறுக்கத்தக்க ஜன்மம் அரக்கி கார்கடி உயிருள்ள ஊசியாக மாறியிருந்தாள்.பாபிகளின் உடலை ஊசி போல் குத் தி துளைத்து அவர்களது நாடி நரம்புகளையும், இரத்தத்தையும் மாசுள்ளதாக்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் காற்றினால் மனிதர்களின உடல்களில் நுழைந்து தாங்கமுடியாத வேதனையை உள்வாங்கிக்கொண்ட கொண்டிருந்தாள். தூய்மையற்ற உடல்களில்த் தான் அவள் இவ்வாறு நுழைந்து வேதனை உளவாக்கி வந்தாள். கழுகு போன்ற ஈன ஜன்மங்களின உடல்களில்க் கூட நுழைந்து அவற்றின் மாமிசத்தை உண்டு மகிழ்நதாள். மிகுந்த தவ வலிமையின் காரணமாக அவளால் இரையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ஜீவிகளின் உடலிலும் உள்ளத்திலும் நுழைந்து அவர்களை தாக்கினாள். அவ்வாறு நுழைவது மூலம் அவர்களது செயல்களிலும் அவள் பங்காளியானாள். காற்றுப் போல் ஸூக்‌ஷமமான சரீரமுடையவளும் கண்ணுக்குத்் தென்படாதவளாகவும் இருக்கிறவளுக்கு என்ன தான் செய்ய இயலாது? ஆனால் அவளது மாசு படிந்து வாசனைகளின் காரணம் அவளுக்கு சிலரிடம் அதிக பிரியமும்,மற்று சிலரை பிடிக்காமலும் போனது.
காலப் போக்கில் அவளின் மனதிலும் மாற்றம் உண்டாயிற்று. அவளுக்கு தனது வாழ்வின் அர்தத்தமின்மை புரிய ஆரம்பித்தது.
அவள் ஒரு கழுகின் மேல் ஏறி இமயமலையின் உச்சியை அடைந்தாள். முதலில் கூறியது போல் கடும். தவம் அனுஷ்டித்தாள்.அந்த தவம் தொடர்கிறது. அல்லையோ , தேவ ராஜன்,அவள் தவத்தை முடக்கவில்லையென்றால் உலகம் அழிந்து விடும் தாங்கள் தான் ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.” இவ்வாறு நாரதன் கேட்டுக்கொள்ளும் கொண்டார்.
வஸிஷ்டர் தொடர்நதார்;’இதைக் கேட்ட இந்திரன் கார்கடி தவம் செய்யும் இடத்தை துல்லியமாக கண்டுபிடிப்பதற்காக வாயு தேவனை அனுப்பினான். அங்கும் இங்கும் அலைந்து திரிந்து விட்டு கடைசியாக வாயு தேவன் இமய மலைக்கு வந்து சேர்ந்தான்

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 720

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 720

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 720
இத்த²மஸ்து யதி³ வான்யதா²ஸ்து வா மைவ பூ⁴தூ³ப⁴வது கோ(அ)த்ர ஸம்ப்⁴ரம:
முஞ்ச ப²ல்கு³னி ப²லே ப²லக்³ரஹம்ʼ பு³த்³த⁴வான்ஸி க்ருʼதம்ʼ பரிஶ்ரமை: (6.2/211/30)
इत्थमस्तु यदि वान्यथास्तु वा मैव भूदूभवतु कोऽत्र संभ्रम:

मुञ्च फल्गुनि फले फलग्रहं बुद्धवान्सि कृतं परिश्रमै: (6.2/211/30)

ഇത്ഥമസ്തു യദി വാന്യഥാസ്തു വാ മൈവ ഭൂദൂഭവതു കോഽത്ര സംഭ്രമ:

മുഞ്ച ഫല്‍ഗുനി ഫലേ ഫലഗ്രഹം ബുദ്ധവാന്‍സി കൃതം പരിശ്രമൈ: (6.2/211/30)

ராமர் கேட்டார்: சித்தர்கள், சாத்யர்கள், யமன், பிரம்மா, வித்யாதரர்கள், கந்தர்வர்கள் என்று அறியப்படும் சத்வர்கள் யார்? அவர்களின் உலகங்கள் என்ன?
வசிஷ்டர் கூறினார்: ஒவ்வொரு நாளும் இரவும் பகலும் உனக்குப் பின்னாலும் முன்னாலும் சித்தர் முதலியோரின் உலகங்களைக் காண்கிறாய். நீ அவர்களைப் பார்க்க விரும்பினால், அவர்களைப் பார்ப்பாய். நீ அவர்களைப் பார்க்க விரும்பவில்லை என்றால், அது அப்படியே நடக்கும்.
அவற்றைப் பார்க்க நீ பயிற்சி பெறவில்லை என்றால், அவர்கள் உன்னிலிருந்து தொலைவில் மறைந்திருப்பதாக உணர்வாய். இந்த உலகங்கள் மிகவும் நுட்பமானவை மற்றும் மிகவும் பௌதிகமானவை. விஹயஸ்ஸும் அவர்களால் நிறைந்து கிடக்கிறது. நாம் காணும் இவ்வுலகம் மாயையானது போல் சித்தகந்தர்வர்களின் உலகங்களும் மாயையே.

அவர்கள் தங்கள் அமானுஷ்ய சக்தியால் அந்தந்த உலகங்களை பிரபலம் அடைய வைத்தது போல், தீவிர தியானத்தின் மூலம் உன் கற்பனை உலகங்களையும் நீ பிரபலபடுத்த படுத்தலாம்.. சித்தர்களும் மற்றவர்களும் தங்கள் உலகத்தை வலிமையாக்கினார்கள் என்று சொன்னேன்., ஆனால் அது மற்றவர்களுக்கு அவ்வளவு எளிதானது அல்ல என்பதையும் நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

பிரபஞ்சம் முழுவதும் வியாபித்து இருப்பது எல்லையற்ற போதம் தான்.. அந்த போதத்தில் உள்ள தானாக உளவான கற்பனைகளே இந்த உலகம்.

இந்த பிரபஞ்சம் எதஇலிருந்தோ அல்லது எதனாலோ ஆனது அல்ல. படைப்பின் தொடக்கத்தில் அத்தகைய காரணம் இல்லை. மனதில் எழும் எண்ணங்களே விசுவம் ஆக உருவானது என்பது மட்டும் தான் உண்மை.. உண்மையில் அப்படிப்பட்ட ‘மலை’ எங்கும் இல்லை, ஆனால் உலகத்தின் உருவாக்கம் என்பது ஒருவரின் மனதில் ஒரு மலையைப் பார்ப்பது போன்றது.

எனவே சத்யஞானிகள் இந்த உலகில் ‘நடமாடும் மரங்களைப்’ போல அலைகிறார்கள். கடலில் இருந்து எழும் அலைகள் கடலிலிருந்து வேறுபட்டதல்ல என்பது போல, பிரபஞ்சங்கள் பிரம்மத்தில் தோன்றி மறைகின்றன.

இந்த உலகத்தை நீண்ட காலமாக நாம் அனுபவித்தாலும், அது உண்மையின் உணர்வைத் தரக்கூடியது என்றாலும், அது வெறுமையாக இருக்கிறது. இது ஒரு கற்பனை நகரத்தின் சத்தைக் கொண்டது. மனிதர்கள் தங்கள் சொந்த இருப்பை அனுபவித்தாலும், அது சத் அல்ல. சில சமயம் ஒருவன் தன் இறப்பைக் கூட கனவில் காண்கிறான்!

அசத் சத் ஆக பார்க்கப்படுகிறது.! சத் மற்றும் அசத் என்பது பரம புருஷ பகவானின் இரண்டு அம்சங்களாகும். அவை வெறும் தோற்றம் மட்டுமே. இந்த பரம புருஷ பகவானும் ஒரு கருத்து மட்டுமே.
“விஷயங்கள் இப்படி இருக்கட்டும். அல்லது இதையெல்லாம் விட உண்மை வேறாக இருக்கட்டும், நாம் ஏன் குழம்புகிறோம்? எல்லாவிதமான கர்மபலசங்கத்தையும் நிறுத்திவிட்டு அதைத்( உண்மையை) தேடுங்கள். நீ அறிவாளி! வீண் செயல்களில் ஈடுபடாதே!”

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 719

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 719

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 719

ஞானம் என்பது இப்போது இங்கே கிடைக்கும் முக்தி!

சித்³வ்யோம சாஸ்தி ஸர்வத்ர ஸர்வம்ʼ சைதஜ்ஜக³ன்மயம்ʼ
ஸர்வம்ʼ ப்³ரஹ்மமயம்ʼ ஶாந்தம்ʼ ஜக³தி³த்யபி ஶப்³தி³தம்ʼ (6.2/210/31

चिद्व्योम चास्ति सर्वत्र सर्वं चैतज्जगन्मयं
सर्वं ब्रह्ममयं शान्तं जगदित्यपि शब्दितं (6.2/210/31)

ചിദ്വ്യോമ ചാസ്തി സര്‍വത്ര സര്‍വം ചൈതജ്ജഗന്മയം

സര്‍വം ബ്രഹ്മമയം ശാന്തം ജഗദിത്യപി ശബ്ദിതം (6.2/210/31)

வசிஷ்டர் சொன்னார்: “நான் சந்திரனாக இருக்கட்டும்” என்று நூறு பேர் தியானம் செய்தாலும், நூறு பேரால் ஏன் வானத்தில் நூறு சந்திரனைப் பார்க்க முடியாது என்று சொல்கிறேன்.
அவை அனைத்தும் ஒரே வானத்தில் காணப்படுவதில்லை. அதே நிலாவுக்குக் கூட அவர்கள் செல்வதில்லை. ஒருவரின் கனவு நகரத்திற்கு மற்றொருவருக்கு அனுமதி இல்லை. ஒவ்வொருவருக்கும் அவரவர் கனவு உலகம் உண்டு. அங்கே அவன் சந்திரனாகிறான். பல ஆண்கள் ஒரே நேரத்தில் திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்பும் பெண்ணுக்கும் இதே நிலைதான். அத்தகைய பிரார்த்தனைகளின் முடிவுகள் ஒவ்வொரு நபரின் உணர்விலும் எழுகின்றன. அவை ஒவ்வொருவருக்கும் ‘உண்மையான’ அனுபவங்களாகின்றன.

நிச்சயமாக, இவை அனைத்தும் வெறும் கற்பனை எண்ணங்களே! . கற்பனையில் முடியாதது என்ன? அவ்வாறே ஒருவர் தனது புண்ணிய பலன்களை பித்ரு லோகங்களிலும், பலவற்றிலும் அனுபவிக்கிறார். நனவில் இருந்து பெறப்பட்ட கருத்தின்படி, ‘உலகில்’ உள்ள புண்ணிய செயல்களின் சரியான முடிவுகளை நனவு கருதுகிறது. இதைத்தான் ஞானிகள் கூறுகிறார்கள்.

அரசன் கேட்டான்: ஆண்டவரே, இந்த உடல் எப்படி முதலில் காணப்பட்டது?

வசிஷ்டர் கூறினார்: முனிவரின் பார்வையில், இந்த உடல் ‘பொருள்’ அல்ல, இது உண்மா அல்ல. அதுவும் பிரம்மம் மட்டுமே. நனவில் ‘கனவு’ என்ற வார்த்தையும் அப்படித்தான். உண்மையில், அதிலிருந்து வேறுபட்ட நனவில் ஒரு ‘கனவு’ இருப்பது சாத்தியமில்லை.

உடல் என்று ஒன்றும் இல்லை, அதில் கனவும் இல்லை. விழிப்பு, கனவு, உறக்கம் ஆகிய நிலைகள் ‘இல்லாதவை’. என்ன இருக்கிறது? ஒன்றுமில்லை! அதற்கு ‘ஓம்’ என்று பெயர். அத்தகைய விளக்கங்களை நாம் போதுமானதாகக் கொள்ளலாம்.

உடல் உணர்வில், ‘அது’ மற்றும் ‘இது’ இடையே,ஏகம் மற்றும் அனேகம் உளது.அனந்தம் அனந்தத்திலேயே. விகசிக்கிறது.அனந்தம் மட்டும் தான் உளது.நாம் பார்ப்பதில்லை போதத்தின்சுபாவம். தான் எண்ணுவது எதையோ அப்படியே தன்னை பார்க்கிறது.

“பிரிக்க முடியாத பிரம்மம் எங்கும் வியாபித்திருக்கிறது. அதுவும் அதே படைப்புதான். இவை அனைத்தும் பிரம்மத்தில் தங்கியிருக்கின்றன. அனந்த போதம் எதுவோ அதுவே படைப்பு.”

மற்றபடி சாத்தியமில்லை. மற்ற அனைத்தும் அறியாமை மற்றும் மாயை. இது உலகில் உள்ள அனைவருக்குமான அனுபவம். மேலும் வேத சாஸ்திரங்கள் வேறு எதையும் அறிவிக்கவில்லை.

இந்த உண்மையை உணரும்போது, அந்த உணர்தலும் பிரம்மமாகிறது. பிரம்மம் தவிர முழு பிரபஞ்சமும் அறியப்படுகிறது. என்னுடைய ஞானத்தை வேதங்களோடும் அனுபவங்களோடும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்து உண்மையை அறிந்து கொண்டேன்.

ஞானம் என்பது இப்போது இங்கே கிடைக்கும் முக்தி. இது மிகவும் பொருத்தமானது. சம்சார பற்றிய உண்மை தெளிவாக வெளிப்படும்போது, ‘மூவுலகும் நானே’ என்ற உணர்வு நிறைவேறுகிறது.
காணக்கூடிய பிரபஞ்சம் மாறாமல் உள்ளது, ஆனால் அது நனவின் விஷயம் அல்ல. அது எல்லையற்றதாக மாறும்.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 718

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 718

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 718

மூவுலகமும் பிரமையே!

இத³மப்ரதிகா⁴ரம்ப⁴ம்ʼ ப்⁴ராந்திமாத்ரம்ʼ ஜக³த்த்ரயம்ʼ
ந ஸம்ப⁴வதி கோ நாம ப்⁴ராந்தௌ ப்⁴ராந்தி விபர்யய : (6.2/209/18)
इदमप्रतिघारंभं भ्रान्तिमात्रं जगत्त्रयं

न संभवति को नाम भ्रान्तौ भ्रान्ति विपर्यय : (6.2/209/18)

ഇദമപ്രതിഘാരംഭം ഭ്രാന്തിമാത്രം ജഗത്ത്രയം

ന സംഭവതി കോ നാമ ഭ്രാന്തൌ ഭ്രാന്തി വിപര്യയ : (6.2/209/18)

வசிஷ்டர் கூறினார்: ஒரு புனித ஸ்தலத்தில் வசிக்கும் ஒருவனின் நண்பனும் எதிரியும் முறையே தனக்கு நன்மையும் தீமையும் வர வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டதைப் பற்றி நீங்கள் கூறினீர்கள். இவை அனைத்தும் ஏற்கனவே அனந்த போதத்தால் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. ஒரு இடத்தின் புனிதம் மற்றும் ஒருவரின் செயல்களின் புனிதம் ஆகியவை ஒருவருக்கு தகுதியை ஈட்டுகின்றன. அவன் பாவியாக இருந்தாலும் இந்தப் புண்ணிய தீர்த்தங்கள் அவனுடைய பாவச் சுமையைக் குறைக்கும். ஆனால் புண்ணியத்தின் பங்கு பாவத்தின் சுமையை விட அதிகமாக இருந்தால், எல்லா பாவங்களும் அழிக்கப்படும். பாவங்கள் மற்றும் புண்ணியங்களின் செல்வம் சமமாக இருந்தால், இரண்டும் போதத்தில் தோன்றி ஒன்றையன்றி இல்லாமலாக்கி இரண்டு மே இல்லாமலாகி சூன்னியமாகிவிடும்.

அனந்த போதத்தில் என்ன உணர்வுகள் எழுகின்றன, என்ன மனோபாவங்கள் உள்ளன என்பது பாவ புண்ணியங்களைத் தீர்மானிக்கிறது. நீங்களும் நானும், இவை அனைத்தும் எல்லையற்ற நனவின் கருத்துக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. அந்தக் கருத்துக்கள் முழுமையானதாக இருந்தாலும் சரி, பகுதியளவில் இருந்தாலும் சரி, அவை நனவில் இருக்கும். ஒரு இறக்கும் மனிதன் தனது உடனடி மரணத்தை கற்பனை செய்கிறான். அவருக்காக மற்றவர்கள் கண்ணீர் வடிக்கின்றனர்.!

அதே போல, மரணம் மற்றும் மரணத்திற்குப் பிந்தைய செயல்கள் பற்றிய புரிதல் இருக்கும்போது உறவினர்கள் கண்ணீர் விடுகிறார்கள்.

மரணத்தை எதிர்கொள்பவன் உலகத்தை பார்த்தபடியே அதை எதிர்கொள்கிறான். ஆனால் அவரது மரணத்திற்காக பிரார்த்தனை செய்தவர் தான் இறந்துவிட்டதாக நினைக்கிறார். அவன் நல்வாழ்வை விரும்பியவன் தன் நண்பன் இறவாமை அடைந்தான் என்ற எண்ணம்! இரண்டு பிரார்த்தனைகளும் வெற்றியடைந்தன என்று கூறலாம்.

“மூன்று உலகங்களும் மாயையால் விளைந்த மாயைகள். ஆனால் மாயத்தோற்றங்களில் சாத்தியமற்றது எதுவும் இல்லை என்பதால், அவற்றில் பொருத்தமற்றது எதுவுமில்லை.

மன்னன் கேட்டான்: உருவமற்ற புண்ணிய பாவங்கள் எவ்வாறு உடல்களை உருவாக்கும்?

வசிஷ்டர் கூறினார்: பிரம்மாவின் கனவு நகரமாக இருக்கும் போது இவ்வுலகில் முடியாதது எது? இதில் முடியாதது எதுவுமில்லை. திவா கனவில் அல்லது சாதாரண கனவில் ஒருவர் கோடீஸ்வரராகலாம். அதே போல், எல்லையற்ற உணர்வு தன்னைப் பெருக்கிக் கொள்ள, சஹஸ்ராவதாரங்களாக மாற ‘கனவு’ காண முடியும்.

அதே போல இந்த ஆயிரமும் சுஷிப்தியில் ஒன்றாகி குறைந்துவிடும். எனவே இங்கே ஏதோ சாத்தியமற்றது என்று சொல்வது சரியல்ல. அதேபோல இங்கும் நடக்கும் என்று சொல்வது சரியல்ல.

அறிவாளிகள் அனைத்தையும் அனுபவிப்பது நடப்பது என்ற பொருளில் பார்க்கிறார்கள். அவற்றில் எந்தவிதமான முரண்பாட்டையோ, சாத்தியமற்ற தன்மையையோ அவர்கள் பார்ப்பதில்லை.

நிகழ்வு அல்லது சாத்தியமின்மை போன்ற ஒன்றை நாம் விவாதிக்க விரும்பினால், அது உண்மையாக இருக்க வேண்டும். வெறும் கற்பனையின் உருவாக்கம் பற்றி இப்படிப்பட்ட விவாதம் எப்படி தர்க்கரீதியாக இருக்க முடியும்? உலகத்தைப் பார்ப்பது ஒரு மாயையாக இருக்கும்போது இதுபோன்ற விவாதங்கள் பயனற்றவை.

ஒரு கனவு போன்ற நிலையில், அனுபவங்களை மட்டுமே அளவுகோலாகக் கருத முடியும். எதை அனுபவித்தாலும் அது உண்மையாகவே அனுபவிக்கப்படுகிறது. இங்கு இருப்பவை அனைத்தும் எல்லையற்ற போதத்தில் எழும் எண்ணங்கள் மட்டுமே.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 717

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 717

‘இல்லாமை’ ‘ இருப்பு’ எல்லாம் பிரம்மமே!
விதீ⁴னாம்ʼ ப்ரதிஷேதா⁴னாம்ʼ லோகஸம்ʼஸ்தா²ப்ரயோஜனம்ʼ
ஸைவ ஸம்ʼவிதி³ ரூட⁴த்வாத்ப்ரேத்யாபி ப²லதா³ ஸ்தி²தா (6.2/208/19)
विधीनां प्रतिषेधानां लोकसंस्थाप्रयोजनं

सैव संविदि रूढत्वात्प्रेत्यापि फलदा स्थिता (6.2/208/19)

വിധീനാം പ്രതിഷേധാനാം ലോകസംസ്ഥാപ്രയോജനം

സൈവ സംവിദി രൂഢത്വാത്പ്രേത്യാപി ഫലദാ സ്ഥിതാ (6.2/208/19)

வசிஷ்டர் கூறினார்: போதம் எந்த நேரத்தில் என்ன என்ன கற்பனை செய்கிறதோ அதுவே அனுபவமாகும். அதேபோல், ஆசீர்வாதங்களும் சாபங்களும் எல்லையற்ற போதத்திலிருந்து அவற்றின் சக்தியைப் பெறுகின்றன. போதத்தில் எழும் பொருத்தமான புரிதல்கள் மூலம் யம நியமங்கள் வலிமை மற்றும் அங்கீகாரம் பெறுகின்றன.

சிருஷ்டிக்கு முந்திய நிலை இவ்வுலகில் வாழ்பவர்களால் புரிந்து கொள்ள முடியாதது. அதனால்தான் அவர்கள் ‘இல்லாமை’ ( அனஸ்தித்வம்) என்கிறார்கள். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ‘இருப்பின்’, ‘ இல்லாமையின்’ தலங்கள் எல்லையற்ற போதத்தின் கண்மூடி கண் திறப்பது போல்த் தான்.

பகல் கனவில் கண் இமைக்கும் நேரத்தில் கற்பனை உலகங்களை உருவாக்கி அழிக்கவும் அதால் முடியும். எல்லையற்ற போதம் பிரபஞ்சங்களை உருவாக்கி அவற்றை லயிப்பதும் அப்படித்தான்.

பிரபஞ்சம் என்பது எல்லையற்ற போதத்தில் எழும் கற்பனைகள் கருத்துக்கள் மட்டுமே. ஆனால் அது ஒன்றும் செய்யாது. ஆனால் அது எங்கும் நிறைந்திருப்பதால்,சர்வ வியாபியாக இருப்பதால் அதற்கு எந்தத் தடையும் இல்லை. போதத்தால் தான் விரும்பும் கருத்துக்களை முன்வைத்து அவற்றைச் உருவகப்படுத்தவும் முடியும்.

“சமூக ஒழுங்கைப் பேணவே யம-நியமங்கள் உருவகப்படுத்துவது . ஆனால் யம நியம்களும் போதத்தில் வேரூன்றியுள்ளன, எனவே அவை இம்மையிலும் மறுமையிலும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.

பிரம்மம் ஒன்றுமாகவும் மாறுவதில்லை.. மாறாமலிருக்கவுமில்லை.ஆனால் விஷய- விஷயீ- உறவு போதத்தில் உயரும்போது, போதத்தை மாயை மறைக்கிறது.. அதன் விஷயம் படைப்பு .ஆனால் பிரம்மம் அந்த தொடர்பை துண்டித்து விஹாயஸ்ஸாக, அனந்தபிரசாந்தமாகவே இருக்கும். காற்றில் இயக்கம் இருப்பது போல ‘இருத்தலும்’, ‘ இல்லாமலிருப்பதும்’ பிரம்மத்தில் இயல்பாகவே உள்ளது.
மீண்டும் மீண்டும் காணுகின்ற பகல் கனவு போல் வயோதிகமோ, மரணம் முதலிய கால வேற்றுமைகள் , அனந்த போதத்தில் திரும்பத் திரும்ப ஒளிரவைத்துக் கொண்டேயிருக்கிறது.அப்படித்தான் செடிகொடிகளும் மருந்துச் செடிகளும் என்றில்லாமல் எல்லா விதவிதமான பொருட்களும் மூவுலகங்களிலும் தோன்றுகிறது.

ஒரேயொரு அனந்த போதம். தான் எண்ணிக்கையில்லாத கற்பனைகளை எல்லைகளில்லாத வேற்றுமைகளுடன் தோற்றுவிக்கின்றது.எல்லாவற்றிலும் ஒளிர்வது ஏகமும் அதல்லாமல் வேறொன்றில்லாத பிரம்மம் மட்டும் தான்.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 716

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 71

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 716

உலகிலுள்ள எல்லாமே எப்போதுமே ‘இல்லாதவை’ தான்!
வர்த்தமானானுப⁴வனமாத்ரமோஹப்ரமாணகா:
ஶரீரகாரணா ஸம்ʼவிதி³த மோஹமுபாக³தா: (6.2/207/10
वर्त्तमानानुभवनमात्रमोहप्रमाणका:
शरीरकारणा संविदित मोहमुपागता: (6.2/207/10

വര്‍ത്തമാനാനുഭവനമാത്രമോഹപ്രമാണകാ:

ശരീരകാരണാ സംവിദിത മോഹമുപാഗതാ: (6.2/207/10)

வசிஷ்டர் சொன்னார்:” மகாராஜா,இதை கேளுங்கள். தங்களது சந்தேகங்களை நிரந்தரமாக இல்லாமலாக்குவதற்கான பதில்களை நான் சொல்கிறேன்.இந்த உலகிலுள்ள எல்லாமே எப்போதுமே ‘இல்லாதவை’ தான்.ஆனால. ஒருவிதத்தில் ‘ உண்மை’ என்றும் சொல்லலாம்.ஏனென்றால் எல்லாவற்றிற்கும் ஆதாரமான போதம் ‘உள்ளது’ அல்லவா? உலகின் உள் சத்தியம் ‘ ஒன்றன்றி வேறில்லாத’ போதம் மட்டும் தான்.

அந்த போதம்,’ அது இப்படி, இது அப்படி’ என்று சங்கற்பித்தால் சத்தோ அசத்தோ அப்படியே நிகழ்கின்றது.அது தான் போதத்தின் தனித்தன்மை.போதம் ஒரு தேகத்தை கற்பனை செய்தது. பிறகு அந்த தேகத்தை அவபோதித்தது ; அதாவது அதை பகுத்தறிந்தது. ஆத்மாவபோதம் தான் தேகத்தை பகுத்தறிந்துணர்ந்தது.அதல்லாமல் தேகம் ஆத்மாவை பகுத்துணரவில்லை.

சிருஷ்டியின் துவக்கத்தில் எதுவுமே இருக்கவில்லை. போதம் மட்டும் தான் இருந்தது. ஆகவே, போதத்தில் உலகம் எனும் காட்சி உதயமானது ஒரு கனவு போல்த் தான்.போதம் உலகம் எப்படியிருக்குமோ என்று கற்பனை செய்ததோ அதே போல் விசுவம் உதித்தெழுந்தது.போதமே தான் விசுவமானது. அதல்லாமல் உலகம் எனும் வஸ்து போதத்திலிருந்து வேறாக இருந்ததில்லை.
உலகம் பிரம்மத்திலிருந்து வேறல்ல என்று சாஸ்திரங்கள் தெளிவாக சொல்கின்றன.

ஆனால், சிலர் கிணற்றுத் தவளைகளைப்போல்-முட்டாள்களாக அஞ்ஞானிகள் தங்கள் கருத்துக்களை மிகவும் குறைவான தங்கள் அனுபவங்களின் வெளிச்சத்தில், குறைப்பட்ட தங்கள் அறிவின் பின்பலத்துடன், சக்தியாக எடுத்துரைக்கிறார்கள்.தேகம் தான் அனுபவத்தின், அவபோதத்தின் அடிப்படை என்று அவர்கள் கருதுகிறார்கள்.

நமக்கு அவர்களுடன் எந்த தொடர்புமில்லை.எவ்வளவு புத்திசாலியானாலும் மற்றவர்களின் சந்தேகங்களை தீர்த்து வைக்க முடியாதவனும். அஞ்ஞானியே!

ஆத்மாவபோதம் சரீரத்தின் செயல் என்றால் ஒரு சவம் ஏன் எதையும் அனுபவிப்பதில்லை.? உண்மை வேறு! பொருட்கள் கனவில் தோன்றுவது போல் பிரம்மம் தான் விசுவமாக இங்கு வெளிப்படுகிறது. பிரம்மம் அனந்த போதமே தான்.அது தான் இந்த கனவுலகத்தை கற்பனை செய்தது.அதுவே தான் விசுவ புருஷனான விராட்! இந்த விசுவ புருஷன் தான் பிரம்மா! தூய போதம் தான் விசுவமாக தோன்றுவது.பிரம்மாவின் கனவில் உதயமானது தான் இப்பவும் சிருஷ்டி என்று சொல்லப்படுகிறது.அதுவே தான் அனுபவங்களாக தொடர்ந்து இருந்து கொண்டிருக்கிறது.

உடலிற்கு இரண்டு நிலைகளை உள்ளன.உயிருள்ள நிலை; உயிரில்லாத நிலை.அது போல் சிருஷ்டிகள் தோன்றி மறைகின்றன.அதற்கு பிரம்மத்தைக் தவிர வேறு காரணம் ஒன்றுமில்லை. ஆகவே சிருஷ்டி பிரம்மத்திலிருந்து வேறில்லை.சரீரம் இருந்தாலும் இல்லையென்றாலும் எங்கோ, எப்பொழுதோ, மரணத்திற்கு முன்போ, பின்போ, போதம் அவபோதிப்பது எதுவோ அது தான் அனுபவமாகிறது.இந்த போதம் தான் ‘ பர லோகங்களை’ கற்பனை செய்வதும் அனுபவிப்பதும்.

முக்திக்கான தகுந்த மார்க்கங்களின் வழியாக பயணித்து போதத்தை விழிப்படைய செய்வது ஒன்று தான் இம்மாதிரி பிரமையை அடிப்படையாகக் கொண்ட அனுபவங்களை முடிவிற்கு கொண்டு வருவதற்கான ஒரே வழி.மனோ விகார விசாரங்களுக்கும் அப்போது முடிவாயிற்று.போதத்தின் பிரமைக் காட்சிகளுக்கும் முற்றுப் புள்ளியாயிற்று.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 712

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 712

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 712

നിത്യപാരായണം ദിവസം 700
ப³லோ லீலாமிவ த்யக்தஶங்கம்ʼ ஸம்ʼஸாரஸம்ʼஸ்தி²தம்ʼ
யாவத்³தே³ஹமிமாம்ʼ ஸாதோ⁴ பாலயாம்யமலைகத்³ருʼக் (6.2/201/29)
बलो लीलामिव त्यक्तशङ्कं संसारसंस्थितं
यावद्देहमिमां साधो पालयाम्यमलैकदृक् (6.2/201/29)

ബലോ ലീലാമിവ ത്യക്തശങ്കം സംസാരസംസ്ഥിതം

യാവദ്ദേഹമിമാം സാധോ പാലയാമ്യമലൈകദൃക് (6.2/201/29)

வசிஷ்ர் இராமனிடம் வினவினார்:” இராமா, உனக்கு இதற்கு மேல் என்னிடம் கேட்க வேண்டியுள்ளதா? இப்பொழுது இந்த விசுவத்தை எப்படி காண்கிறாய்? உன் உள்ளுணர்வு- உள் அனுபவம் எப்படியுள்ளது?”

இராமன் சொன்னான்:” பகவான்,தங்கள் கிருபையால் நான் முற்றிலும் போதம் விழித்தெழுந்தவனாயுள்ளேன்.எல்லா மாசுகளும் என்னை விட்டு அகன்று விட்டன.என் தவறான கருத்துக்களும் மயக்கங்களும் போயே போய்விட்டன.என்னை கட்டிப்போட்டிருக்கும் எல்லா பந்தங்களும் அற்றுப் போய்விட்டன. என் சித் சக்திக்கு ( மேதா – புத்தி சக்திக்கு) ஸ்படிகத்தை விட அதிக ஒளி உள்ளது.இன்னும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆதங்கம் ஏதும் என் மனதில் இல்லை.எனக்கு எதிலும் பந்தமில்லாத; பற்றுமில்லாமல்.பந்தங்களோ சாஸ்திர நூல்களை என்னில் எந்த மாற்றத்தையும் உண்டு பண்ணுவதில்லை. சன்னியாசம் கூட என்னை ஈர்க்கவில்லை.

நான் இந்த உலகை தூயதும் எல்லைகளற்றதும், பகுத்துப் பார்க்க முடியாததுமான போதமாக காண்கிறேன். இன்னொரு விதத்தில் சொல்லப் போனால் உலகம் என்பது ஒன்றுமேயில்லை; வெறும் சூன்னியம் தான்! ஏனென்னறால் பிரமைகள் நீங்கி மாயக்காட்சிகள் முடிவிற்கு வரும்போது உலகமும் இல்லாமலாகி விடுகிறதல்லவா? தாங்கள் கூறும் எதையும் செய்வதற்கு நான் தயார்! நான் என்னிடம் வருகின்ற இயற்கை கர்மங்களை. எந்த விதமான ஒரு பிடிப்பும் இல்லாமல் மகிழ்ச்சியோ, வருத்தமோ இல்லாமல் செய்து கொள்கிறேன். எனக்கு இனிமேல்ததான் எந்த விதமான பிரமைக் காட்சிகளும் இல்லை.

இந்த சிருஷ்டி விளையாட்டு வேறு எதாவது ஆக மாறவும், விசுவப் பிரளயமோ, புயலாகவோ வரட்டும்.என் நாடு செல்வச் செழிப்பாக இருந்தாலும் இல்லையென்றாலும் நான் ஆத்ம ஞானத்தில் ஆழ்ந்திருப்பேன்.

நான் முற்றிலும் அமைதியாக உள்ளேன்.என் பார்வை மிகவும் தெளிவாக உள்ளது.என் சஹஜபாவம் – இயற்கை என்ன என்பதை வார்த்தைகளில் விவரிப்பது மிகவும் கஷ்டமான விஷயம்.அதை புரிய வைப்பதும் மிகவும் கஷ்டமே! என்னுள் ஆசைகளோ ஆஸக்திகளோ கிடையாது.நான் மற்ற அரசர்களும் சமன் போல் அரசாட்சி செய்வேன்.மற்றவர்கள் போதம் தெளிந்தவர்களானாலும் இல்லையென்றாலும் அது என்னை எந்த விதத்திலும் பாதிக்காது.நான் சமன் மனோ நிலையை அடைந்து விட்டேன்.

” இந்த சரீரம் இருக்கும் வரை நான் இந்த அரசு பொறுப்பை நிர்வகிப்பேன்.தூய பார்வையோடு, சம்சாரத்தைக்குறித்து எந்த சந்தேகங்களோ சஞ்சலங்களோ இல்லாமல், ஒரு குழந்தை எப்படி விளையாட்டில் ஈடுபடுமாறு அது போல் நானும் வாழ்க்கையை நடத்துவேன்.”

வசிஷ்டர் சொன்னார்:” பேஷ் , இராமா, பலே இராமா! நீ உறுதியாக இன்ப- துன்பங்களுக்கு அப்பாற்ப்பட்ட ஒரு பரம பதத்தை அடைந்து விட்டாய்.இகலோகத்திற்கும், பரலோகத்திற்கும் புறம்பான சத்தியத்தை கண்டு விட்டாய்! இனி நீ, விசுவாமித்திர முனியின் உபதேசங்கள் படி நடந்து கொண்டு அந்த கடமைகளை முழுமிப்பித்து விட்டு அரசு பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்ளலாம்!”

மீண்டும் அரசவை மகிழ்ச்சி ஆரவாரம் செய்தது.

இராமன் கூறினான்:” பகவான் , அக்னி எப்படி தங்கத்தை புடம்போட்டு மாசற்றதாக்குகிறதோ, அதுபோல் தாங்கள் எங்கள் இதயங்களை தூய்மைப்படுத்தி விட்டீர்கள். தன் சரீரம் தான் எல்லாம் என்று எண்ணியிருந்த நாங்கள் இப்பொழுது விசுவத்தை ஒரே ஆத்மாவாக காண்கிறோம்.நான் சந்தேகம் ஏதும் இல்லாதவன் . நான் இருப்பின் பரமோன்னதமான நிலையிலுள்ளேன்.அழிவில்லாத அதற்கு இணையில்லாத, வார்த்தைகளில் விளக்க முடியாத ஆனந்தம் என்னில் உதயமாகியுள்ளது.பரம விஞ்ஞானமுளவாக்கின்ற வார்த்தைகளான அமுதை உண்டு என் இதயம் தூய ஆனந்தத்தை அனுபவிக்கின்றது.உலகம் அழிவில்லாததும் எல்லைகளில்லாததும் ஆன சத் ஆக அது என்னில் ஒளிர்கிறது என்றால் தங்கள்கிருபையால்த்தான்.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 714

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 714

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 714

ஆதியும் அந்தமும் இல்லாத பிரம்மமே விசுவம்

யதூ³பர்வ்வமத்³ருʼஷ்டம்ʼ வா நா நுபூ⁴தம்ʼ ந வா ஶ்ருதம்ʼ
தத்³வர்ண்ண்யதே ஸுத்³ருʼஷ்டாந்தைர்க்³ருʼஹ்யதே ச ததூ³ஹ்யதே (6.2/205/18)

यदूपर्व्वमदृष्टं वा ना नुभूतं न वा श्रुतं

तद्वर्ण्ण्यते सुदृष्टान्तैर्गृह्यते च तदूह्यते (6.2/205/18)

യദൂപര്‍വ്വമദൃഷ്ടം വാ നാ നുഭൂതം ന വാ ശ്രുതം

തദ്വര്‍ണ്ണ്യതേ സുദൃഷ്ടാന്തൈര്‍ഗൃഹ്യതേ ച തദൂഹ്യതേ (6.2/205/18)

இராமன் கேட்டான்:” இவ்வாறு அனந்தபோதம் எல்லாமெல்லாமாயிருக்க இந்த உலகம் என்பது கனவாக இருக்கும் போது,எப்படி ஜாக்ரத்- சொப்ன நிலையில் உருவம் ஏற்க முடியும்? ”

வசிஷ்டர் சொன்னார்:” கனவு நிலையிலோ, விழிப்பு நிலையிலோ எதைக் கண்டாலும் அது ஆகாயத்தை ஆதாரமாகக்கொண்ட கொண்டது தானல்லவா? அவை ஆகாயத்திலிருந்து உருவாய் ஆகாயபாவத்திலேயே ( சூன்னிய நிலையிலேயே) இருக்கிறது.இப்படிப்பட்ட ஆகாயம் போதமல்லாமல் வேறொன்றல்ல!

ஒன்றுமே, இந்த சரீரம் கூட சிருஷ்டிக்கப்பட்டதில்லை.ஆகவே அவைகளுக்கு இருப்பும் கிடையாது.அனந்த போதம் ஒரு கனவிலென்பது போல், எல்லாவற்றின் இருப்பையும் அனுபவிக்கின்றது.போதத்திர் இந்த அனுபவம் இருப்பது திட- திரவ- வாயு  என்ற உருவங்களில்த் தான்.போதத்தில் உளவாகின்ற வித்தியாசங்கள்,போதத்தின் எல்லையில்லாத சக்தியை வெளிப்படுத்துகிறது.அவை அனந்தமான சிருஷ்டிகளுக்கு தோன்றுகின்றன.”

இராமன் கேட்டான்:” அனந்த கோடி சிருஷ்டிகள் உள்ளன என்று தாங்கள் கூறினீர்கள்.அனந்த கோடி உயிரினங்களின் அவைகளின் வேறுபட்ட குணவிசேஷங்களோடு அவைகளின் தர்மங்களை செயல்படுத்துகின்றன என்றும் தாங்கள் கூறினீர்கள் அல்லவா? அவைகளில் சிருஷ்டி என்ற செயல் எப்படி நிலைகொள்கின்றது என்று சற்றே சொல்வீர்களா? ”

வசிஷ்டர் சொன்னார்:” முன்பு அனுபப்படாததும்,கேட்காததும் பார்க்காததும்  ஆன விஷயங்களை எளிதாக புரியவைப்பதற்காக குருமார்கள் பல விதமான உதாரணங்களையும் பயன்படுத்துவார்கள்.ஏனென்றால் அப்படி சொல்லும் போது சத்தியம்  மிகவும் எளிதாக சாதகனுக்கு புரியுமல்லவா?”

” எப்படியிருந்தாலும் உனக்கு இந்த விசுவத்தின் சுபாவம் தெரியுமல்லவா? ஒரேயொரு பிரம்மம் மட்டுமே ஆதியும் அந்தமும் இல்லாமல் , உருவமோ பெயரோ இல்லாமல், எந்த வித மாற்றங்களுக்கும் ஆட்படாமல்  இருந்து கொண்டிருக்கிறது.விசுவமும் அப்படியே! ஆதியந்தமில்லாமல் பிரம்மமாக இருக்கின்றது.

அனந்த போதம்( ஆத்மா) தானாக தன்னுள்ளே அவபோதிப்பது( கற்பனை செய்வது ) எதுவோ அனுபவிக்கின்றது கற்பனை செய்கிறது எதுவோ, அதுவே விசுவமாக ‘ பிரசிருஷ்ட’மாகின்றது.ஆனால் அது கனவு காண்பவனின் உள்ளில் ‘ உண்டாகின்ற’ கனவுப் பொருள் போல் மாயா மயக்கம் தான்.மலைகள் திடப்பொருள் இல்லை, நீர் திரவப்பொருளுமில்லை; போதம் என்ன என்று கற்பனை செய்கின்றதோ,அது அப்படியே தோன்றுகிறது.

கனவில் தோன்றுகின்ற மலை எங்கும் நிலைகொள்ளவில்லை.அது வெறுமைதான்.அதே போல்த்தான் விசுவமும்! பிரம்மம் மட்டும் தான் பிரம்மமாக எல்லா காலங்களிலும், இருந்து கொண்டிருக்கிறது.எதுவும் சிருஷ்டிக்கப் படவில்லை.எதுவும் அழியவுமில்லை. பிரம்மத்தில் வேற்றுமைகளோ, அவையில்லாமலிருப்பதோ கிடையாது.ஏகத்துவம், பன்மை,வேற்றுமைகள்,சத்தியம், மித்யை ஒன்றிற்குமே பிரம்மத்தில் இடம் கிடையாது.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 713

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 713

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 713

இராமனின் பார்வையில் உலகத்தின் தோற்றம்

யதா² மயோபதி³ஷ்டோ(அ)ஸி யதா² பஶ்யஸி ஶாஸ்த்ர:

யதா²னுப⁴வஸி ஶ்ரேஷ்ட²மேகவாக்யம்ʼ ததா² குரு (6.2/203/21)

यथा मयोपदिष्टोऽसि यथा पश्यसि शास्त्र:
यथानुभवसि श्रेष्ठमेकवाक्यं तथा कुरु (6.2/203/21)

യഥാ മയോപദിഷ്ടോഽസി യഥാ പശ്യസി ശാസ്ത്ര:

യഥാനുഭവസി ശ്രേഷ്ഠമേകവാക്യം തഥാ കുരു (6.2/203/21)
வசிஷ்டர் இராமனிடம் சொன்னார்:” இராமா, கேட்க வேண்டிய விஷயங்கள் எல்லாவற்றையும் கேட்டு விட்டாய்.

“நான் உனக்கு சொல்லித் தந்த உபதேசங்களையும் நீ சாஸ்திர நூல்களிலிருந்து கற்றுக் கொண்டவையையும் சேர்த்து நீ அவைகளை ஒன்றாக உன் வாழ்க்கையில் சொந்த அனுபவமாக மாற்றுவாய்!”

இன்னுமொரு முறை உனக்காக, பரம்பொருள் குறித்துள்ள சத்தியத்தை சொல்கிறேன்.கண்ணாடியில் நம் உருவம் தெளிவாகத் தெரிய அதை துடைத்து சுத்தமாக்க வேண்டுமல்லவா? இகலோக வஸ்துக்களெல்லாமே, அவனுக்கு ஏற்படுகின்றற் அனுபவங்களும். அவை அவனது அவபோதத்தில் ஏற்ப்படுத்துகின்ற பதிவுகளின் நிழல் உருவங்கள் தான்.எல்லா ஒலிகளும் நீரோட்டத்தின் ஒலிபோல் தான்.இங்கு காண்பதையெல்லாம் அனந்தாவபோதத்தின்,  அந்த பரம் பொருளின்,நிழலுருவங்கள், எதிரொலிகள் தான்.

இந்த உலகம் ஒரு கனவு போல் உளவானது தான் .ஜாக்ரத் என்ற விழிப்பு நிலை உண்மையில் கனவு நிலையே! அது போதத்திலிருந்து வேறல்ல! ஏனென்றால் போதம் மட்டும் தான் சத்தியம்.உண்மையில் உலகம் பெயரோ உருவமோ இல்லாத ஒன்று தான்!

இராமா, நீயே சொல், இந்த உலகம் அதன் எல்லா பரிவாரங்களோடும் சேர்ந்து  இந்த சொப்ன நகரில் எப்படி உதயமாயிற்று? யார்தான் இதற்கு உருவம் கொடுத்தது? அதன் உண்மையான சுபாவம் தான் என்ன? அதன் நோக்கம் தான் என்ன?”

இராமன் சொன்னான்:” ஆத்மா அல்லது அனந்த போதம் தான் பூமி, மலைகள், என்பன போன்ற எல்லாவற்றின் உள் வஸ்து- சத்! ஆத்மா ஆகாயம் போல் தான்.நாம ரூபமே இல்லாதது; எந்தவிதமான பாதிப்புகளுக்கும் ஆளாகாதது.இவையெதுவுமே யாராலும் எப்பொழுது சிருஷ்டிக்கப்பட்டதில்லை! போதத்தில் உளவாகின்ற மனம் எனும் உணர்வில் நிலைகொள்கின்ற கற்பனைகளாக மட்டுமே இவைகளுக்கெல்லாம் இருப்புள்ளது.

காலம், தூரம்( தொலைவு) எல்லாமெல்லாமே போதத்தின் வெளிப்பாடுகள் மட்டுமே! மலைகளும் அப்படியே! பூமியின் கனம், நீரின் திரவத்தன்மை இவையெல்லாம் போதத்தின் இயற்கையே! ஆனால் இந்த பொருள்களில் எதற்கும் தனியாக- சுதந்திரமான இருப்பு கிடையாது.’ உள்ளது’ ஒன்றே! அதுவே ‘ போதம்’! 

நீரின்  அடிப்படை குணமான திரவத்தன்மை தான் கடலின் ஆழத்தில் சுழல்களாகவும்,அலைகளாகவும் உருவெடுத்து மேலெழும்புகிறது.அதே போல்த்தான் போதத்தின் எண்ணிக்கையிலடங்காத வாய்ப்புக்கள் பலவிதமாக வெளிப்படுகின்றது.போதத்தில் கனத்தன்மையும் உறுதியும் எண்ணங்களாக உயர்ந்து வரும்பொழுது அவை மலைகளும் குன்றுகளும் ஆக உருவெடுக்கின்றன.அது போல் ஏனைய பொருட்களும்  ‘ உண்டாகிறது’. 

ஆனால் இந்த செயல்பாடுகள் காரணம் போதத்தில் எந்த விதமான மாற்றங்களும் உண்டாவதில்லை.’ நான்’, ‘ நீ’, என்ற எண்ணங்கள் உண்டாவது காரணமேதுமில்லாமல்த் தான்.போதம் விருப்பப் படாமலும் தான் அந்த எண்ணங்கள் உண்டாவது.அவைகளும் போதம் தான்.மனம், புத்தி, அகங்காரம்,பஞ்ச பூதங்கள், உலகமெனும் மாயக்காட்சிகள்,இவையெல்லாமே அனந்த போதத்தில் தென்படுகிறது.அவைகளெல்லாம் போதத்திலிருந்து வேறானதுமல்ல.எதுவுமே சிருஷ்டிக்கப் படவில்லை.எதுவுமே அழிந்து. போனதுமில்லை.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 711

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 711

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 711
அகல்ப்பம்ʼ ஸித்³த⁴ஸங்கே⁴ஷு மோக்ஷோபாயா: ஸஹஸ்ரஶ:
வ்யாக்²யாதாஶ்ச ஶ்ருதாஶ்சாலாமீத்³ருʼஶாஸ்து ந கேசன (6.2/200/18)
अकल्प्पं सिद्धसंघेषु मोक्षोपाया: सहस्रश:
व्याख्याताश्च श्रुताश्चालामीदृशास्तु न केचन (6.2/200/18)

അകല്‍പ്പം സിദ്ധസംഘേഷു മോക്ഷോപായാ: സഹസ്രശ:

വ്യാഖ്യാതാശ്ച ശ്രുതാശ്ചാലാമീദൃശാസ്തു ന കേചന (6.2/200/18)

வால்மீகி முனிவர் சொன்னார்:” நிர்வாணத்தைக்குறித்துள்ள இந்த விவாதம் முடிந்த பிறகு வசிஷடர் சிறிது நேரம் மௌனமாக இருந்தார்.அவையோர் அனைவருமே நிர்விகல்ப சமாதியில் அல்லது தியானத்தில் மூழ்கியிருந்தார்கள்.ஆகாயத்தில் கூடியிருந்த முனிவர்கூட்டம் எழுப்பிய ஆரவாரத்தால் மகிழ்ச்சி அலைகள் எங்கும் பரவியது.வானத்திலிருந்து கந்தர்வர்கள் துந்துபி வாசித்துக் கொண்டும் பாடிக்கொண்டும் தங்கள் மகிழ்ச்சியைத் தெரியப்படுத்தினார்கள்.

சித்தர்கள் சொன்னார்கள்:” இந்த யுகாரம்பத்திலிருந்து முக்தி மார்க்கத்தைக் குறித்து நிறை பேச்சுக்களை செவி மடுத்துள்ளோம்.ஆனால் இந்த திவ்விய பிரபாஷணத்தைப் போல் வேறொன்றும் இருந்ததில்லை..குழந்தைகளும் விலங்குகளுக்கும் கூட இந்த மகா முனியின் பேச்சுக்களைக் கேட்டால் முக்திக்கு தகுதியுடையவர்களாவார்கள்.!

தசரத மகாராஜாசொன்னார்:” பகவான்,தங்களை பூஜை செய்து மரியாதை செலுத்த உலகிலுள்ள எதுவும் போதாது.இருந்தாலும் என் தாழ்மையான வேண்டுகோளை செவிமடுப்பீர்களாக! மரியாதை குறைவாக நினைக்கக் கூடாது.. நானும் எனது வம்சமும் இது வரை நேடியுள்ள எல்லா புண்ணியங்களையும் புனிதத்தையும் தங்கள் காலடியில் சமர்ப்பிக்கிறோம்.இவையெல்லாம் தங்களுடையதே , முனிவரே! இனி நாங்கள் செய்ய வேண்டிய கர்மங்கள்- தர்மங்கள் என்ன என்று கூறுவீர்களாக!”

வசிஷ்டர் சொன்னார்:” மகா ராஜா, தங்களது உபசார வார்த்தைகளை ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.எனக்கு அது போதும்.அரசபொறுப்பு தங்களுடையதே!”

இராமன் கூறினான்:” பகவான்,நான் தங்களுக்கு என்ன காணிக்கை தர வேண்டும்? நான் என்னையே தங்கள் காலடிகளில் சமர்ப்பிக்கிறேன்.”

இராமனைத்தொடர்ந்து, லக்‌ஷமணன் முதலிய சகோதரர்களும் , மகரிஷியை நமஸ்கரித்தார்கள்.தொடர்ந்து தொலை தூரத்திலிருந்தது வந்திருந்த அரசர்களும் மற்ற விருந்தினர்களும் மகரிஷியை நமஸ்கரித்தார்கள்.

மகரிஷியை பூவினால். மூடினார்கள்.

இதெல்லாம் முடிந்த பிறகு வசிஷ்டர் சொன்னார்:” மாமுனிகளே,நான் சொன்ன விளக்கங்களில் ஏதாவது தவறுகள், குற்றம் குறைகள் இருப்பின்,நீங்கள் சொல்வீர்களாக! ”

முனிவர்கள் சொன்னார்கள்:” மகா முனி அவர்களே, தங்கள் வார்த்தைகளில் ஒன்று கூட சரியானதில்லை என்று எங்களுக்கு தோன்றவேயில்லை.ஒரு ஶ்ருதியில்க் கூட தவறு தென்படவில்லை.மிகவும் உன்னதமான எண்ணங்களில்த்தான் தங்கள் பேச்சு பயணித்தது. எங்கள் மனங்களையும், இதயங்களையும் மூடியிருந்த அஞ்ஞானமெனும் புகை ஒரேயடியாக தங்கள் பேச்சின் காரணம் இல்லாமலாகிவிட்டது. தாங்கள் எங்கள் இதயத்தாமரைகளை மலரச்செய்து விட்டீர்கள். நாங்கள் தங்களை நமஸ்கரிக்கிறோம்.தாங்கள் தான் எங்கள் குரு.” இப்படிச் சொல்லி முனிவர்கள் ஒரே குரலில் வஸிஷ்டரிடம் நமோவாகம் சொல்லி மலர்களை அரச்சித்தார்கள்.

அங்கு குழுமியிருந்த முனிவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தசரதனையும் புகழ்ந்து பேசினார்கள்.இராமனின் மகிமையையும் வாழ்த்தினார்கள்.இராமனையும் சகோதரர்களையும் வணங்கினார்கள். வசிஷ்டரையும் விசுவாமித்திர முனிவரையும் வாழ்த்தினார்கள்.அவர்களது கிருபையாலல்லவா இந்த பிரபாஷணம் அங்கு நிகழ ஏதுவாயிற்று.மீண்டும் மீண்டும் வசிஷ்டரின் மகிமையையும் வாழ்த்தி அந்த சத்சங்க சபை அவரை மீண்டும் நஸ்கரித்தார்கள்.

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 710

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 710

தினமொரு சுலோகம்

நாள் 710

பூரண முக்தன்

ஹேயோபாதே³யத்³ருʼஷ்டி த்³வே யஸ்ய க்ஷீணே ஹி தஸ்ய வை
க்ரியத்யாகே³ன கோ(அ)ர்த்த²: ஸ்யாத்க்ரியாஸம்ʼஶ்ரயணேன வா (6.2/199/2)

हेयोपादेयदृष्टि द्वे यस्य क्षीणे हि तस्य वै

क्रियत्यागेन कोऽर्त्थ: स्यात्क्रियासंश्रयणेन वा (6.2/199/2)

ഹേയോപാദേയദൃഷ്ടി ദ്വേ യസ്യ ക്ഷീണേ ഹി തസ്യ വൈ

ക്രിയത്യാഗേന കോഽര്‍ത്ഥ: സ്യാത്ക്രിയാസംശ്രയണേന വാ (6.2/199/2)

இராமன் கேட்டான்:” இந்த முனிவர்கள் ஆத்மஞானத்தில் மூழ்கியிருக்கிறார்களல்லவா? பிறகு எதற்காக அவர்கள் மற்ற செயல்களையெல்லாம் நிறுத்தாமல் தொடர்ந்து செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்’

வசிஷ்டர் சொன்னார்:’ இது விரும்பத் தகுந்தது; இது விரும்பத்தகாதது என்று அவர்கள் கர்மங்களை பகுத்துப் பார்த்ததில்லை.ஆகவே அவர்களை பொறுத்த வரை செயலும் செயலின்மையும் இரண்டும் பொருளற்ற இரண்டு விஷயங்கள்.

ஆகவே செய்ய ண்டிய காரியங்களை தகுந்த முறையில் செய்கிறார்கள்.இராமா, உயிருள்ளவரை தேகம் இருக்கத்தான் தான் செய்யும்.அது செயலாற்றவும் செய்யும்.அது தொடர்நஃது அப்படியே இருக்கட்டும்.நாம் எதற்கு அதை நிராகரிக்கின்ற வேண்டும்? எப்படியும் சில விஷயங்களை செய்தே ஆகவேண்டும் என்று உள்ளபொழுது அவைகளை ஏன் செவ்வனே செய்யக் கூடாது? தெளிந்த மாசற்ற, இதயத்தோடு சமன் நிலையில் செய்கின்ற கர்மங்களெல்லாம் ,பொருத்தமானவையாகும்! அது ஒரு போதும் தவறாகாது.இராமா, , நம் சமூகத்திலேயே நிறைய பேர் தவறான கர்மங்கள் செய்கிறவர்கள் இருக்கிறார்கள்.அவர்களில் சிலர் ஞானிகளாகவும் இருக்கிறார்கள்.வேறு சிலர் கிரகஸ்தாசிரமத்தில் இருப்பவர்கள்.ஆனால் அவர்கள் எந்த விதமான ஆசைகளும் இல்லாமல் இருக்கிறார்கள்.வேறு சிலர் உன்னைப் போல் ராஜரிஷிகள்! அவர்கள் ஆஸக்தியேதுமில்லாமல்,மனோ சஞ்சலங்கள் ஏதும் பாதிக்காமல்,தங்கள் ராஜகர்மங்களை தகுந்தவண்ணம் நிறைவேற்றுபவரகளாகவும் இருக்கிறார்கள். இன்னும் சிலர் வேதசாஸ்திரங்கள் குறிப்பிட்டுள்ள ஆசாரங்களையும் அனுஷ்டானங்களையும் தவறாமல் செய்பவர்களாயிருக்கிறார்கள்.

இன்னும் சிலர் ஈசுவரனில் சிரத்தையோடும் பக்தியோடும் தியானத்திலும் சுய தர்ம பரிபாலனத்திலும் மூழ்கியிருக்கிறார்கள்.சிலர் எல்லாவற்றையும் மனதால் துறந்து விட்டு,அஞ்ஞானிகளைப் போல் வாழ்கிறார்கள்.பல விதமான லௌகிக கர்மங்களிலும் ஈடுபடுகிறார்கள்.வேறு சிலர் கொடும் வனங்களில் கடும் தவத்தில் ஈடுபட்டு இருக்கிறார்கள்.சிலர் புண்ணிய தீர்த்த ஸ்தலங்களில் வசிக்கிறார்கள்.இன்னும் சிலர் தொலை தேசங்களில் சென்று அலைந்து திரிந்து தங்கள் விருப்பு- வெறுப்புக்களை துறக்க முயலுகிறார்கள்.

சிலர் சதா சர்வ காலமும் பயணித்துக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள்.சிலர் தங்கள் சுயதர்மத்தை கைவிட்டு மனம் போன போக்கில் வாழ்கிறார்கள் என்றாலும் அவர்களை புகழ நிறைய ஆட்கள் உள்ளார்கள். சிலர் ஞானிகளாகர்களாகவும் சிலர் பித்தர்களைப்போலவும்,வாழ்கிறார்கள்.சிலர் மனிதர்கள், சிலர் அசுரர்கள் ; இன்னும் சிலர் தேவர்கள்.
இந்த உலகில் பூர்ணமாக போதம் விழித்தெழுந்தவர்களில் உள்ளார்கள்.அப்படி முயன்றும் வெற்றி காணாதவர்களுமுண்டு! தர்ம கர்மங்களை துறந்தும் போதம் விழிப்படையாமல் இடைப்பட்ட நிலையிலேயே இருப்பவர்களுமுண்டு.

முக்தி பெறுவதற்கு காட்டில் போய் வாழ வேண்டுமென்பதில்லை.சொந்த நாட்டில்த் தான் வசிக்க வேண்டுமென்றோ, தவ வாழ்க்கை வாழ வேண்டுமென்றோ, கர்மங்களை துறக்க வேண்டுமென்றோ, கட்டாயம் கிடையாது.பிறவிக் குணமான வெளிப்பொருட்களை எதிலும் ஆஸக்தியில்லாத, முழு சுதந்திரத்துடன், வாழுகிறவர்களுக்கு முக்தி நிச்சயம் கிடைக்கும்.மனம் ஒரு முறை ஆசைகளற்று, சுதந்திரத்தன்மையுடன்,வாழப் பயின்று விட்டதென்றால் மீண்டும் அது சம்சார வாழ்க்கையை நோக்கிச் செல்லாது.

இராமா, நீ அந்த பரமமான நிலையிலுள்ளாய்.விருப்பு- வெறுப்பில்லாமல், சுதந்திரமாக அங்கேயே இருப்பாய்! இந்த பிரம்ம நிலையில் மாசு என்பதே கிடையாது.மாற்றங்களோ, வாசனைகளோ, முகமூடிகளை, ஆசைகளோ,ஈர்ப்போ, மோகமா,எதுவுமே கிடையாது இந்த நிலையில்.இதற்கு மேல் அதைப்பற்றி சொல்வதற் கொன்றுமில்லை.