Ramanajyothi – Part 2–136

Upadesavunthiyar 11

உபதேசவுந்தியார்11

சுலோகம் 6

மூன்று விதமான ஜபங்கள்

முந்தைய சுலோகத்தில் பகவான் பூஜையைக் குறித்து கூறியுள்ளதைக் கண்டோம். இந்த சுலோகத்தில் ஜப முறைகளை க் குறித்து பகவான் கூறுவதஐ காண்போம்.
வழுத்தலில் வாய்க்குச்ச வாய்குட் செபத்தில்

விழுப்பமா மானத முந்தீபற

விளிம்புந் தியானம துந்தீபற 

கடவுளை புகழ்ந்து பாடி பூஜை செய்வதை  விட, ஜபம் செய்வது நல்லது; அதுவும் உரத்த குரலில் ஜபம் செய்வது நல்லது. உரத்த குரலில் ஜபம் செய்வதை விட , வாய்க்குள் மெதுவாக ஜபம் செய்வது  நல்லது; வாய்க்குள் ஜபிப்பதை விட, மனதிலற்குள்ளேயே  செய்வது நல்லது; இந்த  மனோ  ஜபம் தான் தியானம்  என்று அழைக்கப்படுகிறது.

பரமனின் புகழை  உரத்த குரலில் பாடி பூஜை செய்வதுடன்  ஒப்பிடுகையில், அவருடைய பெயரை உரக்க மீண்டும் மீண்டும் சொல்வது, மேலானதாக பகவான் சொல்கிறார். அதை விட மேலானது மனதிற்குள்ளேயே ஜபிப்பது.
இப்போது பூஜை செய்து பிரார்த்தனை செய்வதை  விட சிறந்தது ஜபமாகும். ஜபம் என்பது ,  பல மந்திரங்களை ஒன்றாக இணைத்து (ருத்ராஜபா போல) செய்வதுஅல்லது ஒரு பெயரை அல்லது மந்திரத்தை மறுபடியும் மறுபடியும் ஜபிப்பதாகும்.

ஜபம் மூன்று வழிகளில் செய்யலாம்:.

உச்ச ஜபம்: இது மற்றவர்களும் கேட்கும்படியாக உரத்த குரலில்  கோஷமிடுவது, 

மந்தர ஜபம்: “மற்றவர்கள் கேட்க முடியாத அளவுக்கு குறைந்த தொனியில் வாய்க்குள்ளேயே ஜபிப்பது..

சித்த ஜபம்: இந்த ஜபம் மனதிற்குள்ளேயே  செய்யப்படுவது; இதுவே தியானம்.

பகவான் ரமண மகர்ஷி, மூன்றாவது,சித்த ஜபம் அல்லது மனோ ஜபம் மற்ற  இரண்டையும் விட சிறந்தது என்று கூறுகிறார். மந்தர ஜபம் முதலாவதை விட சிறந்தது என்றும் பகவான் குறிப்பிடுகிறார்.உச்ச ஜபம் பிரார்த்தனை , வாழ்த்து ப்பாடல்களை விட மேலானது. ஏனென்றால் பிரார்த்தனையில்அல்ஙது பூஜை முறைகளில் மனம் பிறழ  அதிக வாய்ப்புகள் உள்ளன. உச்ச ஜபமோ மந்திர ஜபமோ இயந்திரத்தனமானதாக மாறுவதற்கும் ஏதுவுண்டு.கவனம் சிதறிப் போவதற்கும் வாய்ப்புண்டு.

இருந்தாலும் மனதிற்குள்ளேயே ஜபிக்கும் பொழுது மனதை ஒரு நிலைப்பட வழிவகுக்கின்றது.அதுவே பிரார்த்தனையாகவும் மாறுகிறது. ஒரே பொருளில் மனதை நீண்ட நேரம் ஈடுபடுத்தி ஜபிப்பதினால் ஜபிக்கப்படும் பரமனிடம் ஐக்கியப்படுவதற்கு சாத்தியக்கூறுகள் நிறையவே உளவாகின்றன.

தினசரி பூஜையில்  ஒருவர் பொதுவாக இந்த மூன்றையுமே  பின்பற்றுகிறார்; உடல் வழிபாடு வாய்வழி கோஷத்துடன், பின்னர் மனோ ஜபம் என்ற மூன்று படிகளையும் அவர் கடக்கிறார்., இறுதியாக தினசரி பிரார்த்தனை தியானத்தை சென்றடைகிறது.

மனோ ஜபமே  தியானம் என்று பகவான் ரமண மகர்ஷி கூறுகிறார். 

RamanajothI – Part 2 – 135

Upadesavunthiyar 10

உபதேசவுந்தியார் 10

சுலோகம் 5

பூஜையின் பொருள்

முந்தைய சுலோகத்தில் வழிபாட்டின் மூன்று வடிவங்களைக் குறிப்பிட்ட பகவான்  ரமண மகர்ஷி இந்த சுலோகத்தில்  முதலாவதை எடுத்துக்கொள்கிறார், அதாவது. பூஜையை எடுத்துக் கொள்கிறார்.  நாம் எந்த வடிவத்தில் இறைவனை வணங்க வேண்டும்? 

எண்ணு ருவு யாவு மிறையுருவா மென

வெண்ணி வழிபட லுந்தீபற 

வீசநற்  பூசனை யுந்தீபற

‘எட்டு வடிவங்களும் கடவுளின் வடிவங்கள் என்று நினைத்து [எட்டு வடிவங்களில் ஏதேனும் ஒன்றை] வணங்குங்கள், இது கடவுளின் நல்ல வழிபாடு [பூஜை]’ என்று கூறுகிறார் பகவான் இந்த சுலோகத்தில்.

அது என்ன எட்டு வடிவங்கள் என்று கேட்கத் தோன்றுகிறதல்லவா? இந்த சுலோகத்தில்  குறிப்பிடப்பட்டுள்ள எட்டு வடிவங்கள் பூமி, நீர், நெருப்பு, காற்று, விண்வெளி, சூரியன், சந்திரன் மற்றும் உயிரினங்கள் (ஜீவாக்கள்) என்பவை. இவை அனைத்தும் கடவுளின் வடிவங்கள். இது  இந்த முழு உலகத்தின் தோற்றத்திற்கும் அடிப்படையான ஒரு உண்மை.

 வேறு ஒரு விதத்தில் பார்க்கப் போனால் ‘ எண்ணங்கள்  எல்லாமே நமது நினைவோட்டங்கள் தான். இருப்பது ஒன்றே! அதுவே ஈசன்! அவனை நினைந்து வழிபடு ‘ என்றும் எடுத்துக்கொள்ளலாம்

கடவுள் அல்லது பரமாத்மா  எல்லா உயிருள்ள- உயிரில்லாத பொருட்களிலும் குடிகொள்கிறாள்., எனவே அவரை எந்த உருவத்தில் வழிப்பட்டாலும் சரியே!.  முழு படைப்பும்  இந்த உலகம் முழுவதுமே அவருடைய வடிவம், அதுவே வழிபாட்டிற்கு சிறந்தது.  இறைவன் படைப்புக்கு வெளியே இருக்க முடியாது, ஏனென்றால் படைப்புக்கு வெளியே எதுவும் இல்லை. அப்படியானால் இறைவன் எங்கே? படைப்பே இறைவன்! கர்த்தர் இவ்வாறு, படைப்பாளராகவும், படைப்பாகவும் இருக்கிறார், நான் ‘என் கனவை உருவாக்கியவன், நானும் கனவு -அதுவும் என் படைப்பு.

படைக்கப்பட்ட பொருட்கள்- அசையும்- அசையாப் பொருட்கள், உயிருள்ளவை- உயிரில்லாதவை  எதுவுமே  இறைவனிடமிருந்து தனியாக இல்லாததால், இறைவனை வணங்க ஒரு வடிவத்தைத் தேடுவதில் சிக்கல் இருக்காது. விண்வெளி, நேரம் மற்றும் படைப்பில் எது இருந்தாலும் அது இறைவன் மட்டுமே. உங்கள் உடல், உணர்வு உறுப்புகள், மனம் – எல்லாம் இறைவனே. அப்போது ‘நீங்கள்’ எங்கே? நீங்கள் எதையாவது ‘எனது ‘ என்று அழைத்தால், அதை ‘என்னுடையது’ என்று அழைப்பது என்ன? ஒன்று நீங்கள் இதைச் சொல்ல வேண்டும்:

(1) எல்லாமே நான்

அல்லது

(2) பரமனே எல்லாம்.
.

“நானே எல்லாம்” என்று நீங்கள் கூறும்போது, ​​’நான்’ கொடுக்கப்பட்ட உடல் அல்லது அப்படி எதுவும் இல்லை; அது எல்லாமே உணர்வு, அதுவே இறைவன். மேற்கண்ட இரண்டு கூற்றுகளுக்கும் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை. “இறைவனே எல்லாம்” என்று நீங்கள் கூறும்போது, ​​அது சரணடைதல், பக்தி!

“நானே எல்லாம்” என்று நீங்கள் சொன்னால், அது அறிவு! அறிவு இல்லாமல் சரணடைதல் இல்லை, சரணடைதல் என்பது அஹம்பாவம் அழிந்து உண்மையைக் காணுதல்   தவிர வேறில்லை. .

ஆகவே, இறைவன் எல்லாமாக இருக்கும்போது, ​​எந்த வடிவத்தையும் அவருடைய வடிவமாகக் காணலாம். . எல்லா வடிவங்களிலும் இருக்கும் இறைவனின் அறிவை நான் உணரும் வரை எந்த வடிவத்திலும் அவரை வணங்குங்கள். நான் வடிவத்தை  வணங்குவதில்லை, ஆனால் அந்த வடிவத்தின் மூலம் இறைவனை வணங்குகிறேன்.

எல்லா வடிவங்களும் அவருடைய வடிவங்கள் மற்றும் எல்லா பெயர்களும் அவருடைய பெயர்கள். உருவாக்கம் என்பது பெயர்கள் மற்றும் வடிவங்களைத் தவிர வேறில்லை. பெயர்கள் வடிவங்களை வெளிப்படுத்துகின்றன, எல்லா வடிவங்களும் இறைவனாக இருந்தால், எல்லா பெயர்களும் கடவுளாகவே உள்ளன. எல்லா பெயர்களும் அவர்; அதாவது அவர் எல்லா மொழிகளாக மாறுகிறார். பின்னர் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. நீங்கள் எந்த மொழியிலும் அவரை அழைக்கலாம்; எந்த பெயரிட்டும் அழைக்கலாம்.

இந்த உலகத்தை இறைவனின் வெளிப்பாடாக பார்க்கும்போது, ​​அது வழிபாட்டின் சிறந்த வடிவம் என்று பகவான் ரமண மகர்ஷி கூறுகிறார். .

மாற்றாக, இந்த சுலோகத்தை ஒரு ஞானியின் பார்வை என்று பார்க்கலாம். முழு படைப்பும் இறைவனைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை, எந்த ஒரு நபரும் இறைவனிடமிருந்து விலகி வேறாக இருக்க முடியாது.. “நான் உண்மையில் முழு படைப்பே !”. இதுவே மிக உயர்ந்த வழிபாடு. உங்களுக்கு மற்றொரு பூஜை தேவையில்லை. சாதாரண பூஜையில், இறைவன் ஒரு உருவத்தில், தீபத்தில், கும்பத்தில் ஆவாஹிக்கப்படுகிறான். பூஜையின் முடிவில் விடுவிக்கப்படுகிறான் (விசர்ஜனம்): ஞானிக்கு அத்தகைய பூஜை தேவையில்லை · ஏனெனில் இறைவன் அவரிடமிருந்து வேறுபட்டவர் அல்ல. பூஜை  என்பது பக்தரை கடவுளிடம் நெருங்க வைப்பதற்காக  செய்யப்படுகிறது.

ஆகவே பகவான் எல்லாமே இறைவனின் வெளிப்பாடுதான் என்று எண்ணிச் செய்வதே நற்பூசை என்கிறார்.
.

Ramanajyothi part 2 -134

Upadesavunthiyar 9

ரமணஜோதி பகுதி -2 – 133

உபதேசவுந்தியார்- 9

சுலோகம் 4

பூஜை- ஜபம்- தியானம் முக்திக்கு மூன்று படிகள்!
திடமிது  பூசை செபமுந் தியான

முடல்வாக்குளத் தொழிலுந்தீபற

வுயர்வாகு மொன்றிலொன் றுந்தீபற

முந்தைய சுலோகத்தில் பகவான் சொன்னார்,’ நிஷ்காமிய கர்மம் மனதை தூய்மைப் படுத்தும்; முக்திக்கு வழி காட்டும்’ என்று.

நம்மில் சிலருக்கு ஒரு சந்தேகம் வரலாம்:’ மற்ற கர்மங்களினால் பலனில்லையா?’ என்று.இந்த கேள்விக்கு பதில் தெரிந்து கொள்ளுமுன் கர்மங்களைக் குறித்து சிறிது தெரிந்து கொள்வோம்.

கர்மங்களை கீழ்க்கண்டவாறு வகைப்படுத்தலாம் .

1.நித்ய-கர்மா: தினமும் செய்ய வேண்டிய செயல்கள்.ஒரு தந்தை, மகன், சகோதரர் போன்றவர்களாக, நீங்கள் கடமைகளை, தினசரி வேலைகளைச் செய்கிறீர்கள், அன்றாட பிரார்த்தனை, பூஜை போன்றவற்றையும் செய்கிறீர்கள். இப்படி கட்டாயமாக செய்ய வேண்டிய கர்மங்கள் நித்ய கர்மங்கள் எனப்படுகிறது.
2.நைமித்திக-கர்மா: சில சந்தர்ப்பங்களில் செய்ய வேண்டிய நடவடிக்கைகள். சிக்கலில் இருக்கும் ஒருவருக்கு உதவுதல், இறந்து போன முன்னோர்களின் நினைவு நாளில் செய்ய வேண்டிய  சில சடங்குகள்  போன்ற செயல்கள் இவை. ஏதோ ஒரு நிமித்தம் – சந்தர்ப்பத்தில் செய்ய வேண்டியவை. தினசரி செய்ய வேண்டியவையல்ல. 
நித்ய மற்றும் நைமித்திக கர்மங்கள் இரண்டையும் ஒன்றாக விஹித-கர்மங்கள் அல்லது செய்ய வேண்டிய செயல்கள் என்று அழைக்கிறார்கள். இவைகளை செய்யாமலிருக்கும் கூடாது.
3. காம்ய-கர்மா: உலக அல்லது மத ரீதியான குறிப்பிட்ட நோக்கங்களை  நிறைவேற்றுவதற்காக செய்யப்படும் நடவடிக்கைகள். ஒருவர் தனது , தனது குடும்பத்தினரின், சொந்த பந்தங்களின்  பாதுகாப்பிற்காக, அதிக பணம் சம்பாதிப்பது அல்லது ஒரு மகனைப் பெறுவதற்காக அல்லது சொர்க்கத்திற்குச் செல்வதற்கான சடங்குகளைச் செய்வது போன்ற ஆசார- அனுஷ்டானங்கள் இவை. . தனிப்பட்ட விருப்பங்களை நிறைவேற்றுவதற்காக செய்கின்றவை இவை.

4. நிஷித்த-கர்மா: செய்யக்கூடாத செயல்கள். : புலால் உண்ணாமை,, மது அருந்தாமை . பிறரை இம்சிக்கமல் இருத்தலே போன்றவை இவை. இவை செய்யக் கூடாத கர்மங்கள்.
5.  பிரயாசித்த-கர்மா: செய்து விட்ட தவறுகளுக்கு வருந்தி, பரிகாரமாக செய்யப்படும் செயல்கள். ஒரு செயலால் உற்பத்தி செய்யப்படுவது மற்றொரு செயலால் நிவர்த்திக்கப்படுகிறது., ஒரு தவறான மருந்து உட்கொண்டு விட்டதால் அல்லது ஒரு மருந்து ஒரு எதிர்வினை உருவாக்கும் போது, ​​மருத்துவர் அதை மற்றொரு மருந்தால் சரிசெய்கிறார். அது போன்ற கர்மங்கள் இவை.

இவைகளில் முதலில் கூறிய நித்திய கர்மங்களில் சேர்ந்தது பூஜை, ஜபம், தியானம் போன்றவை. இவையும் முக்திக்கு உதவும் என்கிறார் பகவான் இந்த சுலோகத்தில்.

பகவான் ரமணர் சொல்கிறார்:’  உறுதியாக பூஜை, ஜபம் மற்றும் தியானம் ஆகியவை உடல், பேச்சு மற்றும் மனதின் செயல்கள் [முறையே]; [ஒவ்வொன்றும் முந்தையதை] விட, [அடுத்தது]  உயர்ந்தது தான்..

 பூஜை என்றால் சடங்கு வழிபாடு, ஜபம் என்றால் ஒரு மந்திரத்தை அல்லது கடவுளின் பெயரை மீண்டும் மீண்டும் கூறுவது, தியானம் என்றால் கடவுளை மனதால் நினைத்து தியானிப்பது.

பூஜை தேகத்தால் செய்யப்படுவது. ஜபம் நாவினால் சொல்லப்படுவதும். தியானம் மனதினாலோ செய்யப்படுவது.

உடலால் செய்யப்படும் பூஜை பல்வேறு விதமான  சடங்குகளை உள்ளடக்கியது:  விளக்கு ஏற்றி வைப்பது, பூக்கள், உணவு போன்றவற்றை வழங்குவது, சங்கீத- வாத்தியார் கோஷங்களுடன், பிரார்த்தனை செய்வது ஏனைய மற்ற சடங்குகளும் இதில் அடங்கியிருக்கின்றன.

உடல், பேச்சு மற்றும் மனம் ஆகியவை இந்த கர்மங்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.. உடல், பேச்சு மற்றும் மனம் ஆகிய மூன்று புலன்களும் சம்பந்தப்பட்டிருப்பதால், மற்ற வழிபாட்டு முறைகளை விட இந்த வழிபாட்டு முறை மிகவும் உயர்ந்தது என்று சொல்லப்படுகிறது இந்த செயல்களில் மனம் ஈடுபட வேண்டும் என்றாலும், மனம் அங்கும் இங்கும்  அலைந்து திரிந்து இந்த சடங்குகளில் இயந்திரத்தனமாக ஈடுபடலாம். இந்த வழிபாட்டுத் முறைகளில் முயற்சி எடுத்து   மனதை  சடங்குகளில் ஈடுபட செய்ய வேண்டும்.பின்னர் முழு மனதுடன்  பூஜையில்  ஈடுபடவேண்டும்.; பிற உறவுகள் மற்றும் அவற்றின் பிரச்சினைகள் ,சச்சரவுகள் மற்றும்  வெளி உலகமும் இதில் ஈடுபடவேண்டியதில்லை.. ஒரு எளிய பக்தர் சடங்கைச் செய்கிறார். உங்கள் அன்றாட வழிபாட்டுடன் நீங்கள் இப்படித்தான் தொடங்க வேண்டும். அது மனதை தூய்மைப் படுத்தி முக்திக்கு வழி காட்டும்.ஆனால், பூஜையில் உபயோகிக்கப்படும் திரவியங்களால் அளவு, அலங்காரங்கள், ஏற்றப்படும் தீபங்களின் எண்ணிக்கை , சங்கீத வித்வான்களின் புகழ், ஏனைய விஷயங்கள் பூஜையின் நோக்கத்தை முறியடித்து மடை மாற்றி விடக்கூடும்.

ஆனால் ஒரு வழிபாடு விரிவாக இருக்க வேண்டியதில்லை; இது எந்த வகையிலும் செய்யப்படலாம்: இது ஒரு பூவின் பிரசாதமாகவோ அல்லது விளக்கை ஏற்றி வைப்பதாகவோ இருக்கலாம். செயலின் பின்னால் உள்ள பக்தி, சடங்கில் உள்ள அனைத்து குறைபாடுகளையும் அல்லது குறைகளையும் சரி செய்துவிடும்..   

ஒவ்வொரு பூஜையும் ஒரு சங்கற்பத்துடன் துவங்க வேண்டும். அந்த சங்கற்பம் அல்லது  தீர்மானம்: “என் மனதில் உள்ள அசுத்தங்களை அகற்றுவதற்கும், இறைவனை மகிழ்விப்பதற்கும் இந்த சடங்கை நான் செய்கிறேன்.”

 பூஜைக்கு  அடுத்தபடியாக ஜபம் வருகிறது. கடவுளை ஒரு பக்தி பாவத்துடன் துதிப்பது அல்லது அவரது நாமத்தை உச்சரிப்பதை ஜபம் எனப்படும். எல்லாவற்றையும் கட்டியாளுகிறவராக, எல்லா பிரச்சினைகளுக்கும தீர்வு தருபவராக,  சர்வவல்லமை படைத்தவராக . எல்லாம் அறிந்தவராக. பல பெயர்களை உள்ளடக்கிய ஒரு மந்திரமாக அவரது நாமங்கள் உச்சரிக்கப்படுவது ஜபம்.. ஆனால் நாவினால் உச்சரிக்கப்படும் பொழுது மனம் ஊர்சுற்ற போய்விட்டதென்றால் அந்த ஜபத்தினால் எந்தப் பயனும் கிடையாது.அகம் அழிந்து கடவுளுடன் ஒன்றி செய்யப்படும் ஜபம் மனதை தூய்மைப் படுத்தும். அது உறுதி! .

இறுதியாக. , தியானம்: இறைவனை நினைப்பது .அவருடைய மகிமைகளை நினைவு கொள்வது.. இங்கே பேச்சும் கைகால்களோ மற்ற புலன்களோ  சம்பந்தப்படுவதில்லை; மனம் மட்டுமே செயல்படுகிறது.. தியானம் ஒரு மன ஜபமாக கூட இருக்கலாம்.

இந்த மூன்று, அதாவது பூஜை, ஜபம் மற்றும் தியானம் ஆகியவை அந்த வரிசையிலேயே  ஒவ்வொன்றும் முந்தையதை விட உயர்ந்தவை. மூன்றாவது பயனுள்ளதாக இருக்க வேண்டுமானால், முதல் இரண்டும் செவ்வனே நிறைவேற்றப்பட்டஇருக்க வேண்டும். நேரடியாக  தியானம் செய்ய முயற்சித்தால், அது வெற்றி பெறுவது மிகவும் கடினம். மனம் ஒருமுகப்படுவதற்கு முதல் இரண்டு படிகளும் அவசியமே!   தியானத்திற்கு ஒரு தயாரிப்பு தேவை. மனம் கவனச்சிதறலில் இருந்து விடுபட்டு, தியானத்திற்கான விருப்பத்தை வளர்த்துக் கொண்டால் மட்டுமே இது பயனுள்ளதாக இருக்கும். தியானம் எந்திரத்தனமானதாகவோ அல்லது கட்டாயமாகவோ இருக்கக்கூடாது; . தியானம் ஒரு நிலைத்தன்மையையும், சமானத்தையும் தருகிறது,.

தியானம் முக்தியை நேரடியாக அடைவைப்பதில்லை. .தியானம் முக்தியை அடைவதற்கு  பொருத்தமான சூழ்நிலைகளை உருவாக்கலாம்; அவ்வளவு தான்.

ஆனால்.இவை மூன்றும்  எந்த சுய லாப நோக்கமும் இல்லாமல் செய்யப்படும் பொழுது நிஷ்காமிய கர்மங்களாகிறது.

.

Ramanajyothi Part 2 -133

Upadesavunthiyar -8

உபதேசவுந்தியார்-8

சுலோகம் 3

நிஷ்காமிய கர்மம் முக்திக்கு வழிகாட்டும்!

கருத்தனுக் காக்கும் நிட்காமிய காமிய கன்மங்

கருத்தை திருத்திய: துந்தீபற

கதி வழி காண்பிக்கு முந்தீபற 

பகவான் ரமணர் இதற்கு முந்தைய சுலோகங்களில் ‘கர்மங்கள் ஜடமே, அவை முக்திக்கு வழி காட்ட மாட்டா, அதே நேரத்தில் தடையாகவும் இருக்கும்’ என்று சொன்னார் என்று கண்டோம். ‘எல்லா கர்மங்களும் அதே வகையானவை தானா’ என்ற சந்தேகம் நம் மனதில் எழலாம். 

இந்த சுலோகத்தில் ‘ அப்படியில்லை; சுய லாப நோக்கில்லாமல், பகவானுக்கு அர்ப்பணிக்கப்படும்  ஆசையற்ற செயல் [நிஷ்கம்ய கர்மா] மனதை தூய்மைப்படுத்தும், மேலும் அது விடுதலையின் – முக்திக்கு பாதையை காண்பிக்கும்’ என்று கூறுகிறார்.

 உடல், பேச்சு அல்லது மனம் ஆகியவற்றால் செய்யப்படுகின்ற  எந்த செயலும் (கர்மமும்)  விடுதலையை – முக்தியை அளிக்க முடியாது. ஆனால் அதன் பலன் மீது எந்த விருப்பமும் இல்லாமல், பலனை கடவுளுக்கு அர்ப்பணிக்கும் பக்தி மனப்பான்மையுடன் செயலைச் செய்தால், அது மனதைத் தூய்மைப்படுத்துகிறது. தூய்மைப்படுத்தப்பட்ட மனம் ஆத்ம விசாரணைக்கு பொருத்தமானதாகும் இருக்கும்., அப்படிப்பட்ட செயல்   சுய விசாரணையை புரிந்து கொள்ள மனதை பொருத்தமாக்கும் . ஒரு அமைதியான மனம்  மட்டுமே விடுதலைக்கான- முக்திக்கான நேரடி பாதை.  ‘கதி வழி காண்பிக்கும்’ என்றால்  முக்திக்கான பாதையைக் காண்பிக்கும் என்று பொருள் கொள்ள வேண்டும். ஆனால் நிஷ்காமிய கர்மமும் விடுதலைக்கு ஒரு மறைமுக உதவி மட்டுமே செய்ய முடியும்.. ஸ்ரீ பகவன், வேறு எந்த பாதையைப் பின்பற்றினாலும், ஒருவர் சுயத்தை அறிந்துகொள்வதற்கும் அதன் மூலம் விடுதலையை (முக்தி) அடைவதற்கும் குறைந்தபட்சம் கடைசி நேரத்தில் சுய விசாரணை அல்லது சுய கவனத்தின் நேரடி பாதையில் செல்ல வேண்டும் என்று சொல்லியிருந்தார், ஏனெனில் ‘அஹம அல்லது மனம் உண்மையில் இல்லை என்ற உண்மையை ஆத்ம-விசாரத்தால்  மட்டுமே வெளிப்படுத்த முடியும் ‘ என்று பகவான் வேறு ஓரிடத்தில் கூறுவார்.

இந்த சுலோகத்தில்  பகவன்ஸ்ரீ ரமண மஹரிஷி கர்ம யோகத்தையும் (ஆசையற்ற செயலின்- நிஷ்காமிய கர்மத்தின் பாதை) மற்றும் பக்தி யோகாவையும் (பக்தியின் பாதை) விளக்கத் தொடங்குகிறார். கர்ம யோகத்தை பக்தி யோகத்திலிருந்து தனியாகவோ அல்லது வேறுபட்டதாகவோ அவர் கருதவில்லை என்பதை இங்கே கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். ஒருவருடைய நேர்மையான அன்பின் காரணமாக அவரின் செயலின் பலன் கடவுளுக்கு முழு மனதுடன் வழங்கப்படாவிட்டால், அந்த செயலை கர்ம யோகமாக கருத முடியாது.எனவே அது ஒருவரின் மனதைத் தூய்மைப்படுத்தாது.மனம் தூய்மைப்படவில்லை என்றால் ஆத்ம விசாரம் செய்ய முடியாது. சம்சார பந்தங்களிலிருந்து விடு பட முடியாது. ஆகவே நிஷ்காமியகர்மம் நேரடியாக முக்தியை அளிக்காதென்றாலும் முக்திக்கும் தேவையான மனத்தூய்மையை உண்டுபண்ணும்.

ஆனால் நிஷ்காமியமாக கர்மங்கள் ஆற்ற முடியுமா? 

பலனை  எதிர்பார்க்காமல் சாதாரண மனிதர்களால் ஒரு செயலையும் செய்ய முடியாது. ஒரு ஓட்டப் பந்தயத்தில் பங்கு பெறுபவன் அதில் வெற்றி பெற வேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் தான் பங்கேற்பான். தேர்வு எழுதச்செல்லும் மாணாக்கன் பரீட்சையில் தேற வேண்டும் என்று தான் எண்ணுவான்.உறங்குவதற்காக படுக்கைக்கு செல்பவன் நிம்மதியான உறக்கம் வரவேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் தான் உறங்கும் செல்வான். அவ்வளவு ஏன்; கடவுளால்க் கூட அதைச் செய்ய முடியாது! பகவான் கிருஷ்ணன்  அர்ஜுனனுக்குக் கீதையைக் கற்பித்தபோது, ​​அர்ஜுனன் கற்பித்ததை புரிந்துகொள்வான் என்று எதிர்பார்த்தான்; இல்லையெனில் இவ்வளவு நீளமாகவும், மீண்டும் மீண்டும் பேசவும் தேவையில்லை. நிஷ்காமிய கர்மம் என்று பகவான் ரமணர் சொல்வது, ‘எந்த ஒரு செயலையும்  ராகத்தால் பாதிக்கப்படாமல் தர்மத்திற்கு ஏற்ப அதைச் செய்கிறது ‘  என்பது தான்.

ஓட்டப்பட்ட பந்தயத்தில் பங்கு பெறுபவன், தன்னுடன் பங்கேற்கும் சக போராளியின் காலை தட்டி விட்டு முன்னேற வேண்டும்என்று எண்ணினானேயானால், அது தர்மத்திர்க்கு பொருத்தமான செயலன்று. அது நிஷ்காமிய கர்றமமாகாது. ஆனால் தளன் முழுத்திறமையையும் பயன் படுத்தி வெற்றி பெற வேண்டும் என்று நினைப்பானேயானால் அது நிஷ்காமிய கர்மமே!

அதே போல் வெற்றி பெற வேண்டும் என்ற நோக்கம் இருக்கலாம். ஆனால் வெற்றி பெறவில்லையென்றால் துக்கமோ, வெற்றி பெற்று விட்டால் அதீத மகிழ்ச்சியோ அடையக்கூடாது. சக போராளி வெற்றி பெற்றால் அவனிடம் வெறுப்பு கொள்ளக் கூடாது. அது நிஷ்காமிய கர்மம்.

 இறைவனுக்கு  அர்ப்பணிக்கப்படும் கர்மங்களில் விருப்பு – வெறுப்புக்களின் மாசு படியக்கூடாது.இறைவன் பிரசாதத்தில் இனிப்பு கூடவா, குறைவா என்று எடை போடலாகாது. வெற்றியோ, தோல்வியோ அதை இறைவனின் பிரசாதமாக எடுத்துக் கொண்டு விட்டால் அது நிஷ்காமிய கர்மமாகிறது; அப்படி ஏற்றுக்கொள்ள  ப்படாவிட்டால் , காம்ய-கர்மம் ஆகிறது.இந்த நிஷ்காமிய கர்மம் மனதில் தூய்மையை ஏற்படுத்துகிறது. அது நித்தியானந்தத்திற்கு வழி வகுக்கிறது.



Ramanajyothi-Part 2 -132

Upadesavunthiyar 7

உபதேசவுந்தியார். 7

சுலோகம்  2

கர்மங்கள் முக்திக்கு தடையேற்படுத்தும்!

வினையின் விளைவு விளிவுற்று வித்தாய்

வினைக்கடல் விழுந்திடு முந்தீபற

வீடு தரலிலை. யுந்தீபற

முதல் சுலோகத்தில் பகவான் ‘கர்மம் பலன் தராது; கர்மபலன்களை தீருமானிப்பது கடவுளே; ஆகவே கர்மம் கடவுளாகாது’ என்று கூறினார்.

இந்த சுலோகத்தில் ,’வினைப்பயன்கள்- கர்ம பலன்கள் வலுவிழக்கின்ற பொழுது விதையாகி மாறி கர்மம் எனும் கடலில் விழுந்து விடுகிறது. அதிலிருந்து விடுதலை கிடைப்பதில்லை. ஆகவே கர்மம் முக்திக்கு வழி காட்டாது’ என்கிறார் பகவான்.

கர்ம பலன் ஒருவனுக்கு சுகத்தையோ துக்கத்தையோ அளிக்கிறது.அப்படி இன்ப- துன்பங்களை  அனுபவிப்பதன் மூலம் செயலின் பலன் அழிந்துவிடுகிறது.,அவை  விதைகளாக மாறி மேலும் கர்மங்களுக்கு வழி வகுக்கும். ஒருகர்மசாகரத்தில் விழுந்து விடுவதால்,  கர்மங்கள் ஆற்றுபவனுக்கு முக்தி -விடுதலையைக் கொடுக்காது.

ஒரு விதை நடப்பட்டதும், அது ஒரு மரமாக வளர்கிறது, மேலும் மரம் கனிகளைத் தரும். ஆனால் பழம் இரண்டு பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது, அதாவது உண்ணக்கூடிய பகுதி மற்றும் விதைகள். பழத்தின் உண்ணக்கூடிய பகுதி சாப்பிடப்பட்டதும், விதைகள் புதிய மரங்களாக உருவாகி அதிக பழங்களை விளைவிக்கும்.ஆகவே கர்மமும் அதன் பலன்களும் ஒரு தொடர்கதையாக விடுகிறது.
நாம் செய்யும் செயல்களின் பலன்களும் அல்லது கர்மபலன்களும்  இதேபோன்றது தான்.. நாம் ஒரு நல்ல செயலைச் செய்தால், அதன் பலன் சரியான நேரத்தில் சுகானுபவங்களாக நமக்கு கிடைக்கிறது.அதே நேரத்தில் நாம் ஒரு மோசமான செயலைச் செய்தால், அதன் பலன் காலப் போக்கில்  வேதனை தரக்கூடிய அனுபவங்களாக வந்து சேருகிறது. இவ்வாறு இன்பம் அல்லது வேதனையின் வடிவத்தில் கர்ம பலன்களை அனுபவிப்பதன் மூலம், ஒரு செயலின் பலன், ஒரு பழத்தின்  உண்ணக்கூடிய பகுதியைப் போல அழிந்துவிடும். ஆனால் இவ்வாறு அழிந்துவிட்டதால், அந்த செயலின் பலன்   விதை வடிவத்தில் இருக்கும், அதாவது, ஒரு  வாசனா வடிவத்தில் அல்லது மீண்டும் அத்தகைய செயலைச் செய்ய தூண்டும் விதத்தில் மீதமிருக்கிறது. இத்தகைய விதைகள் அல்லது வாசனைகள் ஒருவரை மேலும் மேலும் கர்மங்களை செய்யத் தூண்டும். அது ஒரு ஆழ்கடல்.கடலில் விழுந்து விட்டால் எழ முடியாது. . எனவே எந்தவொரு செயலின் பலனும் விடுதலையை (மோக்ஷத்தை) கொடுக்க முடியாது.

கர்ம பலன்கள் குறுகிய காலத்திற்கு வலுவுடன் இருக்கும்.அதன் சக்தி  இயற்கையிலேயே ஒரு வரையறைக்கு உட்பட்டதாக உள்ளது. அது  “அழிந்துபோகும்”  பொருள். 

எனவே செயல்களின் முடிவுகள், இயற்கையில் வரையறுக்கப்பட்டவை. அவை விடுதலைக்கு பதிலாக மேலும் வீழ்ச்சிக்கு காரணமாக மாறும். அவை அடிப்படை பிரச்சினையை தீர்ப்பது இல்லை என்பது  மட்டுமல்லாமல், மேலும் பிரச்சினைகளை உண்டு பண்ணுகின்றன.அவை உலக வாழ்க்கைக்கு மேன்மேலும் உயிரூட்டுகின்றன.. பொதுவாக இந்த சம்சாரம் ஒரு கடலுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது. அந்தக் கடலில் நம்மை அழுத்தி உள்ளே தள்ளுவது கர்மங்களும் அதன் பலன்களும்.

ஒரு கர்மத்தின் முடிவு மற்றொரு கர்மத்தின் ஆரம்பமாக அமைகிறது. ஒரு உடல் அழியும் பொழுது இன்னொரு உடல் பிறக்கிறது. இறப்பு- பிறப்பு ஒரு தொடர் சங்கிலி.

‘ஆகவே கர்மங்கள் முக்திக்கு தடைகளாக உள்ளன’ என்கிறார் பகவான் ரமணர்

Ramanajyothi Part 2 – 131

Upadesavunthiyar  6

உபதேசவுந்தியார்6

நூல்

சுலோகம் 1

கர்மமும் கர்மபயனும் கடவுளால் தீருமானிக்கப் படுகின்றன!

உபதேச சாரத்தின் ஆரம்ப சுலோகங்கள் வேதாந்தத்தின் அடிப்படையை வெளிப்படுத்துகின்றன. மனித மனத்தின் தேவைகளை, விருப்பங்களை,  அல்லது தங்களது இல்லாமையை  மற்றும் ஏனைய பிரச்சினைகளை தீர்ப்பதில்  கர்மங்கள், ஆசார அனுஷ்டானங்கள், ஏனைய செயல்கள் எந்த உதவியும் செய்ய முடிவதில்லை._செயல்கள் உடல் சம்பந்தப்பட்டதாக இருக்கலாம், (வழிபாடு, சமையல் போன்றவை), வாய்வழி (ஜபம், பேசுவது போன்றவை), அல்லது மனநிலை (ஒரு தெய்வத்தை தியானித்தல் அல்லது எந்தவொரு பொருளையும் பற்றி சிந்திப்பது)சம்பந்தப்பட்டதாக இருக்கலாம்; எதுவாக இருந்தாலும் பிரச்சினைகளுக்கு நிரந்தர தீர்வு தர அவை எதுவும் வல்லவையல்ல!மத அல்லது மதச்சார்பற்ற எந்தவொரு செயலும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்திற்காக செய்யப்படுகிறது. நீங்கள் விரும்பிய முடிவை அடைந்தால் நீங்கள் அதிர்ஷ்டசாலி, செயல் தோல்வியுற்றால் அது அசாதாரணமானது அல்ல. மனித அறிவும் சக்தியும்  எல்லாமே ஒரு அளவிற்குத்தான் உதவும்..அவை கடவுள் அல்ல , அளவற்ற சக்தியுடைவையல்ல! இதைத்தான் பகவான் ரமணர் முதல் சுலோகத்தில் தெளிவு படுத்துகிறார்

கன்மம் பயன்றரல் கர்த்தன தாணையால்

கன்மங்  கடவுளோ உந்தீப்பற 

கனமஞ் சடமதல லுந்தீபற

கர்மம் பலன் கொடுப்பது கடவுளின் தீருமானத்தின்படித்தான்.. கர்மம் வெறும் ஜடம்தான். அது உயிரற்றது. ஆகவே அது கடவுளாக முடியாது. 

கர்த்தன் என்ற சொல்லை செயல்களின் எஜமானன் என்ற பொருளில் பகவான் பயன் படுத்துகிறார்.கர்மத்திற்கென்று தனியாக சக்தியெதுவும் கிடையாது. எல்லாம் கடவுளின் ஆணைப்படி நடக்கிறது என்கிறார் பகவான். கடவுள் தான் எல்லா செயல்களுக்கும் எஜமானன்.

 இங்கே கர்மா என்ற சொல்லுக்கு சடங்கு அல்லது வேறுவிதமான எந்தவொரு செயல் என்று பொருள் கொள்ள வேண்டும். , மேலும் பயன் என்ற சொல், அந்த செயலைச் செய்கிற நபர் அனுபவிக்க வேண்டி வருகின்ற சுகம் அல்லது துக்கத்தைக் குறிக்கிறது. கர்த்தா என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம், ‘செய்பவர்’, அதாவது கர்மங்களின்  பலன்களை நிர்ணயிப்பவர்.அதாவது   கடவுள் என்று  குறிக்கிறது.

செயல் அல்லது கர்மம் தானாகவே பலனைத் தராது;  கடவுளின் ஆணைக்கேற்ப  மட்டுமே பலன்கள் கிட்டுகின்றது.. அதாவது, ஒவ்வொரு செயலும் அதன் பலனைக் கொடுக்கும் நேரம், முறை, அதன் தீவிரம் எல்லாமே  அந்த செயலால் உளவாவது அல்ல; அவையெல்லாமே கடவுளால் மட்டுமே தீர்மானிக்கப்படுகிறது. ஆகவே இந்த சுலோகத்தில்  ஸ்ரீ பகவன் பூர்வ மீமாம்சா தத்துவத்தை உறுதியாக மறுக்கிறார், இது தாருகா காட்டில் உள்ள சந்நியாசிகளால் ஆதரிக்கப்பட்டது, மேலும் ஒரு செயல் கொடுக்கும் பலன் கடவுளினால் தீருமானிக்கப்படுவது.

செயல் (கர்மா) தவிர வேறு கடவுள் இல்லை என்று கூறுவது தவறு என்று பகவான் இந்த சுலோகத்தில் அறுதியிட்டு கூறுகிறார்.. ‘செயல் உயிரற்றது;உணர்ச்சியற்றது என்பதால், அது கடவுளாக எப்படி இருக்க முடியும் ‘என்றும் கேட்கிறார்.

கர்மங்களின் தன்மை. செயல் – மதம் அல்லது உலகியல்  பொறுத்து  இல்லை. முடிவுகள் இறைவனின் சட்டங்களால் தீருமானிக்கப்படுகின்றன.. செயலைச் செய்பவர் ஜீவாத்மா.. குறைபாடுகளுள்ள,  தனிநபர். யாரொருவருக்கு தனது செயலை தேர்ந்தெடுக்க பூரண சுதந்திரம் உள்ளதோ,அவர்தான் கர்த்தா. சுதந்திரமான விருப்பம் உள்ளவர் செயலை தானாகவே  தேர்வு செய்யும் சுதந்திரம் உள்ளவர் கர்த்தா அல்லது செய்பவர்  என்று அழைக்கப்படுகிறார்-அப்படிப்பட்ட சுதந்திரம் இல்லாதவர்   செயல்களின் கர்த்தா  இல்லை. மிருகங்களுக்கு அம்மாதிரி சுதந்திரம் கிடையாது.அவைகள் எதையும் திட்டமிட்டு செய்வதில்லை.மனிதர்களுக்கும் அந்த சுதந்திரம் உண்மையில் இல்லை. ஆனால் தாங்களே திட்டமிட்டு செயல்படுவதாக நம்புவர்கள் மனிதர்கள் !.செயல்களின் முடிவு அவர்கள் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை என்று புரிந்து கொள்வதில்லை. 

முடிவு வரும்போது தங்கள் எதிர்பார்ப்புக்கேற்ப இருந்தால்  அவர்கள்அதிர்ஷ்டசாலிகள்! அவ்வாறு இல்லையென்றால், சாதாரணம் . மனிதர்களின் எதிர்பார்ப்புகள் குறைபாடுள்ள அறிவின் அடிப்படையில் இருப்பதால், அவை மிகவும் தவறாக இருக்கக்கூடும். தோல்விக்கு நாம் தயாராக இருக்க வேண்டும். அந்த அணுகுமுறை நம்மில் சரியான மனநிலையை உருவாக்கும். 

எல்லா செயல்களின் முடிவையும் ஆண்டவனின் சட்டங்கள் தீர்மானிக்கின்றன . அந்த சட்டங்கள் மனிதர்களால் உருவாக்கப்படவில்லை. உண்மையில், நம் பிறப்பு  கூட நம்மால் தீருமானிக்கப் பட்டதல்ல!  சட்டங்களை உருவாக்கியவர் ஈஸ்வரர், இறைவன்;அவர்தான் கர்மங்களின் விளைவுகளையும் தீருமானிக்கிறார். . எனவே பகவான் ரமணர்கேட்கிறார், “எப்படி கர்மம் கடவுளாக முடியும்? எனவே கர்மங்கள் உங்களுக்கு முக்தியை கொடுக்க முடியாது என்கிறார் பகவான்.

RamanajothI part 2 -130

upadesavunthiyar  5

உபதேசவுந்தியார் 5

பாயிரம்

கன்மமயந்தீர்ந்து கதி காண நெறிமுறையின்

மன்மமுலகுய்ய வழங்குகெனச்- சொன்முருகற்

கெந்தைரம  ணன்றொகுத்தீர்ந்தானுபதேச

வுந்தியார் ஞானவிளக்கோர்

பொருள் விளக்கம்

பாயிர சுலோகம் பகவான் ரமணர் இயற்றதில்லை. முருகனார் தனியாக இயற்றியதே. ஏற்கனவே பாயிரம் என்றால் என்ன என்று விளக்கினோம்.முருகனார் அதன்படி உபதேசவுந்தியார் எனும் இந்த நூலின் நோக்கத்தை சுருக்கமாக இந்த சுலோகத்தில் சொல்லியுள்ளார்.கர்ம பலன்களையெல்லாம் அனுபவித்து முக்தி பெறுவதற்கான வழிமுறைகளை இந்த உலக நன்மைக்காக வழங்கப்பட்ட வேண்டும் என்று முருகனார் கேட்டுக் கொண்டதற்கிணங்க  சத்குரு ரமண பகவான்  உலகிற்கு வழி காட்டும் ஞான விளக்கை அளித்துள்ளார்.

உபோத்காதம்- பின்புலம்

இனி வரும் சுலோகங்கள் முருகனார் இயற்றிய திருவுந்தியார் எனும் நூலிலிருந்து பகவான் தெரிந்தெடுத்துத் தந்தைவை. . அவை உபதேசவுந்தியாரின் பின்புலத்தை விளக்குகின்றன. இவை ‘உந்தீப்பற ‘ என்ற மெட்டில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.. உந்தீப்பற என்ற மெட்டு பண்டைய காலங்களில் மேட்டுக்குடி பெண்மணிகள் அம்மானை( பந்து) விளையாடும்பொழுது  பாடுகின்ற பாட்டின் மெட்டு .

தாருகா வனத்தில் தவம் செய்து வந்த சில துறவிகள், தாங்கள் ஆற்றும் கர்மாக்களால்- ஆசார அனுஷ்டானங்களால் தங்களுக்கு முக்தி கிடைத்து விடும் என்று நம்பி  தவறான பாதையில் சென்று அழிவைத் தேடிக்கொண்டிருந்தனர்

தாரு வனத்திற் றவம் செய்திருந்தோர்

பூருவ கன்மத்தா லுந்தீபற

போக்கை போயின ருந்தீபற ( திருவுந்தியார் 1-70)

இங்கே பூர்வ கர்மா என்பது காமிய கர்மங்களின் பாதை (தற்காலிக ஆசைகளை நிறைவேற்றுவதற்காக செய்யப்படும் செயல்கள்), இது பூர்வ மீமாம்சாவால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட பாதையாகும். பூர்வ மீமாம்சா என்பது ஆரம்ப காலத்தில் பின்பற்றப்பட்டு வந்த  ஒரு சிந்தனை வழியாகும்., இது வேதங்களை  தங்களுக்கேற்றாற்ப் போல்  விளக்குகிறது. இது கர்மங்களின் பாதையை மட்டும் வலியுறுத்துகிறது .கர்ம காண்டம் (சடங்கு சம்பிரதாயங்களை ஆதாரமாகக்கொண்ட  பாதையை கற்பிக்கும் வேதங்களின் பகுதி). இந்த சிந்தனை மார்க்கத்தை பின்பற்றினோர்   கர்மங்களை  மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக கருதினர். , இது அடுத்த சுலோகத்தில்  விளக்கியுள்ள படி, கர்மாவைத் தவிர வேறு எந்த கடவுளும் இல்லை ; கடவுள் என்பதையே  மறுக்கும் அளவிற்கு இது செல்கிறது, அதாவது நிகழ்த்தப்படும் சம்பிரதாய சடங்குகளைத் தவிர  – கர்மாவைத் தவிர வேறு கடவுள் இல்லை என்ற இந்த கோட்பாடு, உபதேசா உந்தியாரின் முதல் சுலோகத்திலேயே ஸ்ரீ பகவானால் உறுதியாக மறுக்கப்படுகிறது.

கன்மத்தைய ன்றிக் கடவுளிலை யெனராயினும்

வன்மத்தராயின ருந்தீபற

வஞ்சிக்கப்பட்டு செருக்கினா லுந்தீபற

( திருவுந்தியார்1-71)

‘கர்மங்களையாற்றுபவனைத்தவிர வேறு கடவுளில்லை’ என்ற தவறான நம்பிக்கையின் மயக்கத்திலாட்ப்பட்டு 

அவர்கள் தங்களின் நிலை மறந்தவர்களாயினர்.

(அவர்களின் கதையை ஏற்கனவே சொல்லியிருக்கிறோம். மீண்டும் ஒரு முறை ஞாபகப் படுத்திக் கொள்வோம்.

இந்த கதை  முருகனார் இயற்றிய திருவுந்தியார் 1-72-98 வரையுள்ள சுலோகங்களில் சொல்லப்பட்டுள்ளது)

 இப்படி தங்களைத் தாங்களே ஏமாற்றிக் கொண்டு வாழ்ந்து வந்த  சந்நியாசிகளை விடுதலையின் (மோக்ஷ) பாதைக்குக் கொண்டுவருவதற்காக, சிவபெருமான் கருணையுடன் ஒரு மாமுனிவரின்  வடிவத்தை எடுத்து, விஷ்ணுவுடன் தாருகா காட்டுக்குள் நுழைந்தார். விஷ்ணு ஒரு அழகான  மோகினி வடிவத்தை எடுத்துக் கொண்டார். மோகினியைப் பார்த்தவுடனேயே, சந்நியாசிகள் காமத்தில் மூழ்கிவிட்டனர். காமம் இயற்கையிலேயே மிகவும் சக்தி வாய்ந்தது. அது, எவ்வளவு   காலம் தவம் செய்திருந்தாலும் கூட, தவசிகளை தன் வயப் படுத்தி விடும்.ஏனென்றால் அவர்கள் இன்னும் சத்தியத்தை உணர்ந்தவர்களில்லை.. எனவே, அவர்களின் அன்றாட சடங்கு நடைமுறைகளை (நித்யா-கர்மனுஷ்டானங்கள்) மறந்து, சந்நியாசிகள் மோகினியைப்  பின்தொடரத் தொடங்கினர், ஆனால் விரைவில் அவள் அவர்கள் பார்வையிலிருந்து  மறைந்து விட்டாள். 

இதற்கிடையில், தெய்வீக காந்தி படைத்த ஜாதாரியான  சிவனைக் கண்ட, சந்நியாசிகளின் மனைவிகள் தங்களை மறந்து அவரைப் பின் தொடர்ந்து செல்லத் தொடங்கினர். திரும்பி வந்த சன்னியாசிகள்  இதை அறிந்ததும்,  ஆத்திரமடைந்து- கோபமடைந்து ஒரு அபிச்சார-யாகத்தை (மற்றவர்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும் நோக்கில் ஒரு தியாகத்தை) செய்யத் தொடங்கினர், அதில் இருந்து ஒரு காட்டுப் புலி, யானை, நெருப்பு, திரிசூலம் மற்றும் பிற  ஆயுதங்களை, வரவழைத்துக் சிவனை கொல்லும் பொருட்டு அவர் மீது ஏவி விட்டார்கள்.. பரமசிவனோ, காட்டு விலங்குகளை கொன்று  அவர்களின் தோல்களை ஆடைகளாக அணிந்து, திரிசூலம் மற்றும் நெருப்பு போன்ற பிற ஆயுதங்களை தனதாக்கிக் கொண்டார். இவ்வாறு சந்நியாசிகள் அந்த யாகத்திலிருந்து எழுந்த ஆயுதங்கள் கூட, மிக சக்திவாய்ந்த கர்மங்களின் துணை இருந்தும கூட  அந்த மாமுனிவரின் முன் பயனற்றுப் போனதை கண்டார்கள்.  அவர் கடவுள் தான் என்பதை அவர்கள் புரிந்துகொண்டார்கள். கர்மங்கள் தான் கடவுள் என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்கின்ற அவர்களின் நம்பிக்கை பொய்த்துப் போயிற்று.

கன்மம் பலந்தருங் கர்த்தற் பழித்துச் செய்

கனம் கலங்கியது கண்டாருந்தீபற

கர்வமகன்றன ருந்தீபற ( திருவுந்தியார் 1-99)

கர்மபலன்களால் கிடைத்த சக்திகள் எதுவும் கடவுள் முன் பயன்படாமல் போனதைக் கண்டு , அந்த சன்னியாசிகள் மனம் கலங்கிப் பின்,அகந்தையை கைவிட்டனர். அவர்களது கர்வம், கர்மமே கடவுள் என்ற எண்ணம் உடைந்து சின்னாபின்னமானது. இதையே பகவான் தனது உபதேசவுந்தியாரின் முதல் சுலோகத்தில் கூறுகிறார்.

.

காத்தருளென்றுக் கரைய கருணைக் கண்

சேர்த்தருள் செய்த னுந்தீபற

சிவனுபதேசமி துந்தீபற ( திருவுந்தியார் 1-100)

தங்களது நம்பிக்கையெல்லாம் பொய்த்துப் போக அந்த சன்னியாசிகள் பரமசிவனிடம் ‘ காத்தருள வேண்டும்’ என்று பிரார்த்தித்தார்கள். பரம சிவனும் கருணைகூர்ந்து  தன் கருணைக் காடாட்சத்தை அவர்கள்மீது பரவ விட்டு முக்திக்கான மார்க்கத்தை உபதேசித்தார்..

உட்கொண்டொழுக வுபதேசசாரத்தை

யுட்கொண்டெழுஞ்சுகத்தையு ந்தீபற

வுட்டுன்பொழிந்திடு மு ந்தீபற  ( திருவுந்தியார் 1-101)
இந்த சிவனுபதேசத்தை யார் யார் கேட்டு உள்வாங்கிக் கொள்கிறார்களோ அவர்கள்  உள்ளிருந்து எழும் பரமானந்தத்தை அனுபவிப்பார்கள். அதோடு அவர்களது துயரங்கள் எல்லாம் ஒழிந்து விடும்.அது திண்ணம்.

சாரவபதேச சார  முட்சாரவே

சேரக்களி சேரவுந்தீபற

தீரத்துயர் தீரவுந்தீபற  (திருவுந்தியார்1-102)

இந்த சிவனுபதேச சாரத்தை செவிமடுத்து, இதயத்தில் வாங்கிக் கொள்போருக்கு நித்தியானந்தம்

 கிட்டும்.எல்லாத் துயர்களும் ஒழிந்து விடும்.

இந்த முன்னுரையுடன் பகவானின் உபதேசவுந்தியார் துவங்குகிறது.( தொடரும்)

Adhyathma Ramayanam- Lakshmana Santhwanam 16

Lakshmana Santhwanam 15

ജ്ഞാനസ്വപൂപം

Sri Raman continues, ‘ Hey Lakshmanan, ‘ Remember that nothing will attach to uncontaminated Atman’.

He advises his brother whatelse to do .

നിർമ്മലമായുള്ളോരുവാത്മാവു തന്നോടു

കർമ്മങ്ങളൊന്നുമേ പറ്റുകയില്ലെന്നാൽ

ഞാനിപ്പറഞ്ഞതെല്ലാം ധരിച്ചു തത്-

ജ്ഞാനസ്വരൂപം വിചാരിച്ചു സന്തതം

മാനത്തെയൊക്കെ ത്യജിച്ചു നിത്യം പര-

മാനന്ദമുൾക്കൊണ്ടു മായാവിമോഹങ്ങൾ

മാനത്തിങ്കൽ നിന്നാശു കളക നീ

മാനമല്ലോ പരമാപദാസ്പദം

நிர்ம்மலமாயுள்ளோருவாத்மாவு தன்னோடு
கர்ம்மங்ஙளொன்னுமே பற்றுகயில்லென்னால்
ஞானிப்பறஞ்ஞதெல்லாம்ʼ த⁴ரிச்சு தத்-
ஜ்ஞானஸ்வரூபம்ʼ விசாரிச்சு ஸந்ததம்ʼ
மானத்தெயொக்கெ த்யஜிச்சு நித்யம்ʼ பர-
மானந்த³முள்க்கொண்டு மாயாவிமோஹங்ஙள்
மானத்திங்கல் நிந்நாஶு களக நீ
மானமல்லோ பரமாபதா³ஸ்பத³ம்ʼ

निर्म्मलमायुळ्ळोरुवात्मावु तन्नोटु

कर्म्मङ्ङळॊन्नुमे पऱ्‌ऱुकयिल्लॆन्नाल्

ञानिप्पऱञ्ञतॆल्लां धरिच्चु तत्-

ज्ञानस्वरूपं विचारिच्चु सन्ततं

मानत्तॆयॊक्कॆ त्यजिच्चु नित्यं पर-

मानन्दमुळ्क्कॊण्टु मायाविमोहङ्ङळ्

मानत्तिङ्कल् निन्नाशु कळक नी

मानमल्लो परमापदास्पदं

nirmmalamaayul’l’oruvaatmaavu tannot’u
karmmangngal’o’nnume par’r’ukayille’nnaal
nyaanippar’annyate’llaam dharichchu tat-
jnyaanasvaroopam vichaarichchu santatam
maanatte’yo’kke’ tyajichchu nityam para-
maanandamul’kko’nt’u maayaavimohangngal’
maanattinkal ninnaashu kal’aka nee
maanamallo paramaapadaaspadam

‘ As  I told, karma’s done w it hour any attachment to the results would not affect the aatma. You may therefore consider yourself as embodiment of Gnana,and renounce all thoughts of ‘ karthruthva’ .Once you renounce the thoughts of ‘ I am the doer’ you would be enjoying the eternal bliss.Along with the Karthruthva thinking you will renounce all desires. Desires and the actions of mind are the obstacles in the path to moksha or liberation’.

Once mind stops working you would attain the paramapadam.

Sri Raman has concluded his advice to Lakshmanan here.

These words of wisdom of Sri Raman were not meant only for Lakshmanan. They are equally applicable to all of us and all times

Adyathma Ramayanam- Lakshmana Santwanam 15

ലക്ഷ്മണ സാന്ത്വനം 15

കർമ്മ വിശേഷങ്ങൾ

Having said that there is no escape from suffering ‘ prarabda Karmas’, Sri Raman continues to 

explain the characteristics of Karmas.

കർമ്മേന്ദ്രിയങ്ങളാൽ കർത്തവ്യമൊക്കവേ

നിർമ്മായമായാചരിച്ചീടെനുകെന്നേവരൂ

കർമ്മങ്ങൾ സംഗങ്ങളൊന്നിലും കൂടാതെ

കർമ്മഫലങ്ങളിൽ കാംക്ഷയും കൂടാതെ

കർമ്മങ്ങളെല്ലാം വിധിച്ച വണ്ണം പര-

ബ്രഹ്മണി നിത്യേ സമർപ്പിച്ചു കൊള്ളണം

നിർമ്മലമായുള്ളോരു ആത്മാവു തന്നോടു
கர்ம்மேந்த்³ரியங்ஙளால் கர்த்தவ்யமொக்கவே

நிர்ம்மாயமாயாசரிச்சீடெனுகென்னேவரூ

கர்ம்மங்ஙள் ஸங்க³ங்ஙளொன்னிலும்ʼ கூடாதெ

கர்ம்மப²லங்ஙளில் காங்க்ஷயும்ʼ கூடாதெ

கர்ம்மங்ஙளெல்லாம்ʼ விதி⁴ச்ச வண்ணம்ʼ பர-

ப்³ரஹ்மணி நித்யே ஸமர்ப்பிச்சு கொள்ளணம்ʼ

நிர்ம்மலமாயுள்ளோரு ஆத்மாவு தன்னோடு

कर्म्मेन्द्रियङ्ङळाल् कर्त्तव्यमॊक्कवे

निर्म्मायमायाचरिच्चीटॆनुकॆन्नेवरू

कर्म्मङ्ङळ् संगङ्ङळॊन्निलुं कूटातॆ

कर्म्मफलङ्ङळिल् कांक्षयुं कूटातॆ

कर्म्मङ्ङळॆल्लां विधिच्च वण्णं पर-

ब्रह्मणि नित्ये समर्प्पिच्चु कॊळ्ळणं

निर्म्मलमायुळ्ळोरु आत्मावु तन्नोटु

karmmendriyangngal’aal karttavyamo’kkave

nirmmaayamaayaacharichcheet’e’nuke’nnevaroo

karmmangngal’ sangangngal’o’nnilum koot’aate’

karmmaphalangngal’il kaankshayum koot’aate’

karmmangngal’e’llaam vidhichcha vannam para-

brahmani nitye samarppichchu ko’l’l’anam

nirmmalamaayul’l’oru aatmaavu tannot’u

Sri Raman tells Lakshmanan that all karma’s are carried out with the help of 

Karmenthriyas- senses of action namely skin, tongue, eyes, ears, hands etc etc.”But 

Lakshmana you have to be careful that  the karmas are not adulterated with selfish motive. 

‘ Aham Bhavam’ – the illusion of ‘ I am the doer’ should be avoided. Karmas require no 

associates. There should not be any expectation of the results of Karmas. You are 

performing an action because you are destined to perform. It may achieve the desired 

objective or not you do it sincerely. You dedicate all your action to the Paramathman.You 

being the un -contaminated Atman your actions also would be un contaminated‘.

Adyathma Ramayanam- Lakshmana Santhwanam 13

ആത്മാവിന്റെ വിശേഷങ്ങൾ

Having said that Atma is above mind, intellect and ego, Sri Raman explains the qualities of Atman to Lakshmanan. 


ശുദ്ധസ്വയംജ്യോതിരാനന്ദപൂർണ്ണമായ്

തത്വാർത്തമായ് നിർവികാരമായ്

നിരാകാരമായ് നിർവികാരമായ് നിത്യമായ്

നിർവികൽപം പരം നിർവികാരം ഘനം

സർവൈകകാരണം സർവജഗൻമയം

സർവൈവകസാക്ഷിണം സർവഞ്ജമീശ്വരം

സർവദാ ചേതസ്സി ഭാവിച്ചു കൊൾക നീ

സാരഞ്ജനായ നീ കേൾ സുഖദു:ഖദം

പ്രാരഭ്ദമെല്ലാം അനുഭവിച്ചീടണം
ஶுத்³த⁴ஸ்வயஞ்ஜ்யோதிரானந்த³பூர்ண்ணமாய்

தத்வார்த்தமாய் நிர்விகாரமாய்

நிராகாரமாய் நிர்விகாரமாய் நித்யமாய்

நிர்விகல்பம்ʼ பரம்ʼ நிர்விகாரம்ʼ க⁴னம்ʼ

ஸர்வைககாரணம்ʼ ஸர்வஜக³ன்மயம்ʼ

ஸர்வைவகஸாக்ஷிணம்ʼ ஸர்வஞ்ஜமீஶ்வரம்ʼ

ஸர்வதா³ சேதஸ்ஸி பா⁴விச்சு கொள்க நீ

ஸாரஞ்ஜனாய நீ கேள் ஸுக²து³:க²த³ம்ʼ

ப்ராரப்⁴த³மெல்லாம்ʼ அனுப⁴விச்சீடணம்ʼ
शुद्धस्वयंज्योतिरानन्दपूर्ण्णमाय्

तत्वार्त्तमाय् निर्विकारमाय्

निराकारमाय् निर्विकारमाय् नित्यमाय्

निर्विकल्पं परम् निर्विकारं घनं

सर्वैककारणं सर्वजगन्मयं

सर्वैवकसाक्षिणं सर्वञ्जमीश्वरं

सर्वदा चेतस्सि भाविच्चु कॊळ्क नी

सारञ्जनाय नी केळ् सुखदु:खदं

प्रारभ्दमॆल्लां अनुभविच्चीटणं
shuddhasvayanjyotiraanandapoornnamaay

tatvaarttamaay nirvikaaramaay

niraakaaramaay nirvikaaramaay nityamaay

nirvikalpam paṛam nirvikaaram ghanam

sarvaikakaaranam sarvajaganmayam

sarvaivakasaakshinam sarvanjameeshvaram

sarvadaa chetassi bhaavichchu ko’l’ka nee

saaranjanaaya nee kel’ sukhadu:khadam

praarabhdame’llaam anubhavichcheet’anam

He says that Atman is pure; it cannot be contaminated by any external matter. In fact there is nothing external to it. It is self illuminating. It does not borrow light from any other source as there is nothing external to it. It is embodiment of Ananda. Rather it is Anandam. It is’ poornam’- complete in itself. It stands as the meaning of tat am- tat means that; tvam means you. Thou art that. You re not different from that. It ha no emotions. It has no form or name. It is eternal. Hence it is ‘ sat’- it is truth. It does not imagine anything; therefore it has no illusions also.

It is the root cause for everything. It is the Universe. It pervades the entire universe. Sri Raman indirectly tells Lakshmanan, that being so, whom you are going to kill; whom you are going to fight?

It is only a ‘ Sakshi’ – witness to everything that happens. It does not react. It knows everything. It is omniscient. It is the lord of everything. It is ‘ Paramathman ‘ You may therefore keep these truth in mind always. You are omniscient and so you know that the world is mixture of pains and pleasures. Therefore one has to suffer what is destined to him. Here destined means, the results of one’s past karmas. No one can escape from ‘ prarabda karmas’. 

Raman asks without asking in so many words, ‘ Oh, Lakshmana,  that being so, why this anger, attempt to fight and destroy?’