விவேக சூடாமணி 190

சுலோகம்190

स्वयं परिच्छेदमुपेत्य बुद्धेः तादात्म्यदोषेण परं मृषात्मनः । सर्वात्मकः सन्नपि वीक्षते स्वयं स्वतः पृथक्त्वेन मृदो घटानिव ॥ १९0 ॥

svayaṃ paricchedamupetya buddheḥ tādātmyadoṣeṇa paraṃ mṛṣātmanaḥ | sarvātmakaḥ sannapi vīkṣate svayaṃ svataḥ pṛthaktvena mṛdo ghaṭāniva || 190 ||

ஸ்வயம்ʼ பரிச்சே²த³முபேத்ய பு³த்³தே⁴꞉ தாதா³த்ம்யதோ³ஷேண பரம்ʼ ம்ருʼஷாத்மந꞉ .

ஸர்வாத்மக꞉ ஸந்நபி வீக்ஷதே ஸ்வயம்ʼ ஸ்வத꞉ ப்ருʼத²க்த்வேந ம்ருʼதோ³ க⁴டாநிவ .. 190 ..

வார்த்தைகளின் பொருள்

स्वयं- svayam ஸ்வயம்ʼ-itself -அதுவே

परिच्छेदम् – paricchedam-பரிச்சே²த³ம்-  the limitations- வரையறைகளுடன்

उपेत्य- upetya-உபேத்ய- assuming- எண்ணிக்கொண்டு

बुद्धेः- buddhe-பு³த்³தே⁴꞉× of the intellect- புத்தி

तादात्म्यदोषेण- t˜d˜tmyadoÿeõa -தாதா³த்ம்யதோ³ஷேண-because of its wrong identification- தவறான சொருமிப்பினால்

परं- param -பரம்ʼ-entirely – முற்றிலுமாக

मृषात्मनः-> m®ÿ˜ ˜tmana× ம்ருʼஷாத்மந꞉-with false entity – தவறான பொருளுடன்

सर्वात्मकः- sarv˜tmaka-ஸர்வாத்மக꞉× the Self of everything- எல்லாவற்றின் ஆத்மாவாக

सन्न ! san-ஸந்  being

अपि api அபி-even though- இருந்தும்

वीक्षते- vŸkÿate-வீக்ஷதே- considers- நினைக்கிறது

स्वयं-svayam- ஸ்வயம்ʼ-itself- அதுவே

स्वतः- svata- ×ஸ்வத꞉-from itself- தன்னிலிருந்து

पृथक्त्वेन- p®thaktvena -ப்ருʼத²க்த்வேநஃ- as something different- வேறானதாக

मृदो- m®da- ம்ருʼதோ-× from the mud -மண்ணிலிருந்து

घटानि -gha÷˜n -க⁴டான் -pots- பானை        

 इव-iva-இவ-like- போல்

பொருள் சுருக்கம்

இந்த ஆத்மா, எல்லாவற்றின் சுயமாக இருந்தாலும், புத்தியுடன் தவறாக அடையாளப் படுத்திக் கொள்வதன்  மூலம், புத்தியின் குறைபாடுகளை தனதாக வரித்துக் கொள்கிறது.  மேலும் தன்னை தன் சுய ரூபத்திலிருந்து வேறுபட்டதாகக் கருதுகிறது – அவை களிமண்ணில் இருந்து உருவான  பானைகள் எப்படி களிமண்ணில் இருந்து தாங்கள் வேறு என்று எண்ணிக் கொள்வதைப் போல்.

விளக்கவுரை

உண்மையான-உயர்ந்த-நான் மற்றும் தற்செயலான தாழ்வான-பொய்யான மாய நான் ஆகியவற்றை நாம் எவ்வாறு குழப்பிக் கொள்கிறோம்..  மாய நான் என்பது தற்செயலானது;     .  தண்ணீர் சூடாக இருக்கும்போது, தண்ணீரில் வெப்பம் தற்செயலானது;   ஏனெனில் வெப்பம் சிறிது நேரத்தில் மறைந்துவிடும், அதேசமயம் நெருப்பில் வெப்பம் எப்போதும் இருக்கும்.  மாய-நான் என்பது நமது தாற்காலிகமான அம்சம் மட்டுமே.   ஜாக்ரத் அவஸ்தையில், நான் அனுபவிக்கும் தாற்காலிக அனுபவங்கள்.  ஸ்வப்னா அவஸ்தையிலும்,  நாம் அனுபவிக்கிறோம்.  சுஷ்ப்தி அவஸ்தையில், புத்தி தீர்க்கப்படும்போது, நான் எதையும் அனுபவிப்பதில்லை.     முடிவானது தாற்காலிகமாக வந்து நீங்கும் மனத்தால் ஏற்படுகிறது என்பது தெளிவாகிறது.  .   மனம் ஜாக்ரத்-ஸ்வப்னா அவஸ்தைகளில் செயல்படுகிறது, எனக்கு ஒரு தாற்காலிமாக உள்ளூர்மயமாக்கல் கிடைத்தது;  சுஷ்ப்தியில் மனம் நீங்கும் போது மனதின் தாற்காலிகமான உள்ளூர்மயமாக்கல் கைவிடப்படுகிறது, எனவே நான் : ஸ்வயம் சர்வாத்மகா.  ஸ்வயம் என்றால் நானே, என் உயர்ந்த இயல்பின் நிலைப்பாட்டால் , நான் சர்வாத்மகா.  நான் அனைத்து உடல்களிலும் உள்ள உணர்வு.     மெய் நான் ஆத்மா என் உடலில் மட்டுமல்ல, எல்லா உடல்களுக்கும் அனைத்து மனங்களுக்கும் பின்னால் உள்ளது.

புத்தி என்பது உடம்புக்கு உடல் மாறுபடும்.    பல்புகள் பல;  மின்சாரம் ஒன்று மட்டுமே.  அதேபோல, உணர்வும் ஒன்று;  ஆகையால் நான் எங்கே இருக்கிறேன்;   சர்வாத்மகா.  அஹம் ஸர்வஸ்ய ஆத்ம பவாமி.    ஸ்வயம் ஸர்வாத்மக: எல்லா உடல்களுக்கும் பின்னால் நான் ஒருவன் மட்டுமே.  சன்னபி;  இது உண்மையாக இருந்தாலும், நாம் என்ன செய்கிறோம்: புத்தேஹ் பரிச்சேதம் ஸ்வயம் உபேத்யா.  புத்தியின் வரம்புகளை ஒருவர் தனது எடுத்துக் கொள்கிறார்.   புத்தி என்றால் என்ன: பொய்-நான்; மாய நான்! .  .  சங்கராச்சாரியார் யாரும் இவ்வாறு செய்வதற்கு ஜீவாத்மாவை  கட்டாயப் படுத்தவில்லை என்கிறார்.யானை தன் மீது சேற்றை எறிவது போல் நாமே தவறு செய்கிறோம். 

இந்த பரிச்சேதம் – குறைபாடுகள் எதற்குச் சொந்தமானது: மாய நாதனுக்கு சொந்தம். .  அதாவது புத்தே,கங்கு சொந்தம். அது தான்  அஹங்காரம்.விஜ்ஞானம கோஷம்.    அது என்ன வகையான புத்தி? ம்ருʼஷாத்மந꞉ ̥  என்றால் கீழ்நிலை யதார்த்தம் கொண்ட புத்தி.    எனவே  அது வியாவஹாரிக சத்யம் மட்டுமே!  அதேசமயம் ஆத்மா பரமார்த்திக சத்யம்! .  எனவே பரமார்த்திக சத்ய ஆத்மாவின் நிலைப்பாட்டில், வ்யவஹாரிகா சத்ய அஹங்காரம் தாழ்வானது.     இவ்வாறு நிகழ்வது எதனால்?  தாதாத்மய தோஷம்.  தாதாத்மியம் காரணமாக ஒருவர் புத்தியின் குறைபாடுகளை தனதாக எடுத்துக் கொள்கிறார்.  ததாத்ம்யம் என்றால் அடையாளப் படுத்திக் கொள்ளுதல் என்று பொருள்.  ஆனால் அது தாற்காலிகமானது.    இது அத்யாசஹ் என்று அழைக்கப்படுகிறது.  அது தோஷம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. 

    தாத்ம தோஷம்;  குழப்பமான அடையாளத்தின் காரணமாக உண்டாஙிறது  அது ஒரு மாயை மட்டுமே;  எனவே அவர் வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்;  பரம்;  அது விவரிக்க முடியாத சொல்;    அதன்பிறகு என்ன நடக்கிறது: விக்ஷதே;  விக்ஷதே என்றால், அவர் தன்னையும், படைப்பு அல்லது உயிரினங்களையும் பார்க்கிறார்,   தன்.னூலிருந்து வேறாக. 

நான் எல்லாவற்றிலும் உள்ள நீர்.  எல்லா அலைகளும் என்னுள் எழுகின்றன;  என்னுள் அமைதல்;  மற்றும் நான் சர்வாத்மகன் மற்றும் கடல் கூட என்னிலிருந்து வேறு இல்லை.  இந்த அலைக்கு அடையாளத்தை மாற்றுவது மட்டுமே தேவைப்பட்டது.  ஆனால் அதுவே கடினமான வேலையும் கூட.  அதுபோல இங்கேயும் ஸ்வதঃ பிர ̥ தக்த்வின விக்ஷதே;  உண்மை இல்லாவிட்டாலும், முழு படைப்பையும் தன்னிலிருந்து வேறுபட்டதாக ஒருவர் பார்க்கிறார்.    பானை போன்ற பல்வேறு வடிவிலான களிமண்.  பானையை களிமண்ணிலிருந்து வேறாக பார்ப்பது போல்த் தான் இதுவும்.

விவேக சூடாமணி 189

சுலோகம் 189

योऽयं विज्ञानमायाः प्राणेषु हृदि स्फुरत्ययं ज्योतिः ।
कूटस्थः सन्नात्मा कर्ता भोक्ता भवत्युपाधिस्थः ॥ १८९ ॥

yo’yaṃ vijñānaMāyāḥ prāṇeṣu hṛdi sphuratyayaṃ jyotiḥ |
kūṭasthaḥ sannātmā kartā bhoktā bhavatyupādhisthaḥ || 189 ||

யோ(அ)யம்ʼ விஜ்ஞாநமாயா꞉ ப்ராணேஷு ஹ்ருʼதி³ ஸ்பு²ரத்யயம்ʼ ஜ்யோதி꞉ .
கூடஸ்த²꞉ ஸந்நாத்மா கர்தா போ⁴க்தா ப⁴வத்யுபாதி⁴ஸ்த²꞉ .. 189 ..

வார்த்தைகளின் பொருள்

योऽयं-yo’yaṃ-யோ(அ)யம்ʼ-எது ஒன்று

विज्ञानमायाः-vijñānaMāyāḥ-விஜ்ஞாநமாயா꞉- விஞ்ஞான மய கோசம்

प्राणेषु-prāṇeṣu-ப்ராணேஷு- பிராரன்களில்

हृदि-hṛdi-ஹ்ருʼதி³l- இதயத்தில்

स्फुरति-sphuraty -ஸ்பு²ரதி- ஒளிர்கிறதோ

अययं-ayaṃ-அயம்ʼ- அது

ज्योतिः-jyotiḥ-ஜ்யோதி꞉- ஒளி

कूटस्थः-kūṭasthaḥ-கூடஸ்த²꞉- மாற்றத்திற்காளாகாத

– –

सन्नात्मा-sannātmā-ஸந்நாத்மா- ( உண்மையான) ஆத்மா

कर्ता-kartā-கர்தா- செய்பவராகவும்

भोक्ता-bhoktā-போ⁴க்தா- அனுபவிப்பவராகவும்

भवति-bhavaty -ப⁴வதி- ஆகிறது

उपाधिस्थः-upādhisthaḥ–உபாதி⁴ஸ்த²꞉- காரணமாகிறது

பொருள் சுருக்கம்

தூய்மையான ஞானமாகிய சுய-பிரகாசமான ஆத்மா, பிராணன்களின் நடுவில், இதயத்தில் பிரகாசிக்கிறது.  மாறாதது என்றாலும், அதன் மேலோட்டமான ஞானமய கோசத்தின் காரணமாக அது முகவராகவும் அனுபவிப்பவராகவும் மாறுகிறது.

விளக்கவுரை

சங்கரர் சுலோகம் 189 முதல் 205 வரை உபாதிஹி என்ற சொல்லை விளக்க பயன்படுத்துகிறார்.   உபாதி   வெளிப்படையாக சில உபஹிதம் மீது அதன் பண்புகளை மாற்றுகிறது.  எனவே உபஹிதம் என்ற தலைப்பு இல்லாமல் உபாதியின் கருத்து முழுமையடையாது.  ஏனென்றால் அவை ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையவை.  உபஹிதம் இல்லாமல் உபாதி என்ற வார்த்தை அர்த்தமற்றது,

எனவே சங்கராச்சாரியார் உண்மையில் உபஹிதம் ஆத்மாவாக இருந்தாலும் இந்த சூழலில் உபஹிதத்தை அறிமுகப்படுத்த விரும்புகிறார். 

விஜ்ஞானமய கோஷம் உபாதி என்று அறிமுகப்படுத்தப் பட்டுள்ளது;  எனவே அவர் ஆத்மாவை உபஹிதம் என்று சொல்கிறார். 

உபாதி மற்றும் உபஹிதம் அறிமுகப்படுத்தப் பட்டவுடன், அவர் பண்புகளின் பரிமாற்ற வடிவில் உள்ள குழப்பத்தைப் பற்றி பேசுவார்.   பரிமாற்றம் உண்மையில் பரஸ்பர பரிமாற்றமாக மாறுகிறது.  உபாதியின் பண்புகளை உபஹிதத்திற்கு மாற்றுவது பற்றி நாம் பேசினாலும்;   வேறு வழியிலும் கூட, இடமாற்றம் நடைபெறுகிறது.  விஜ்ஞான மய கோஷத்தை ஆத்மா-உபஹிதத்திற்கு மாற்றுதல் குறித்து கூறும்போது   அவர் உபஹித ஆத்மாவை வரையறுக்கிறார்.    

  எங்கும் பரவும் உணர்வை நாம் காண்பது இல்லை;  ஆனால் இதற்கு  ஸ்ருதி  தான் பிரமாணம். .  மேலும் அவர் பிருஹதாரண்ய உபநிஷத்தில் இருந்து ஒரு மந்திரத்தை மேற்கோள் காட்டுகிறார்;  ஸ்வயம் ஜோதி பிரமாணம்.  இது மிகவும் பிரபலமான பிரமாணம். 

  பிருஹதாரண்யத்தில் வரும் விஜ்ஞானம் என்ற சொல் தூய உணர்வு( மாசற்ற ஆத்மா) என்ற பொருளில் உள்ளது, அது  விஜ்ஞானமயா கோஷத்தைக் குறிக்கவில்லை.   அங்கு வரும் விஜ்ஞானம் என்ற சொல் ஆத்ம சைதன்யத்தைக் குறிக்கிறது;  அசல் உணர்வு –மெய் நான்.  விஜ்ஞானம் என்பது விஜ்ஞான ஸ்வரூபம்; சைதன்ய ஆத்மாவுக்கு சமம்.  

அந்த உணர்வின்- விஞ்ஞான மய கோசத்தில் சொல்லப்படும் உணர்வின் தன்மை என்ன?    உணர்வு என்பது பொருளின் ஒரு பகுதி, தயாரிப்பு அல்லது சொத்து அல்ல;  உணர்வு ஸ்தூல உடலை ஊடுருவி உயிர்ப்பிக்கிறது;  உணர்வு நமது பரிமாணங்கள் அல்லது உடலின் அளவு ஆகியவற்றால் பிணைக்கப்- பந்திக்கப்- படவில்லை;  உடல் வீழ்ந்த பின்னரும் உணர்வு நிலைத்திருக்கும்;   இடைக்கால தேவைக்காக, பரிவர்த்தனைக்கு உயிர்வாழும் உணர்வு கிடையாது.  அந்த உணர்வே இங்கு விஜ்ஞானம் எனப்படுகிறது.  மேலும் இந்த அயம் விஜ்ஞானம் சைதன்யப் பிராணேஷு;  ஒவ்வொரு உணர்வு உறுப்புகளிலும் உள்ளது, வெளிப்படுகிறது.  எனவே மூளை அல்லது மனித உடல் உணர்வு வெளிப்படுவதற்கான ஒரு ஊடகமாக மாறுகிறது.  நனவை பொருளின் விளைபொருளாக சாஸ்திரம் ஏற்கவில்லை.  உயிரை நாம் பொருளிலிருந்து உருவான ஒன்று என்று கூறவில்லை. பஞ்ச ப் பிராணன் கிடையே வசிக்கிறது இந்த உணர்வு.

பிருஹதாரண்ய உபநிஷத் கூறுகிறது: யேதேப்ய பூதேப்ய ஸமுதாய தான் ஏவ அனு வினஸ்யதி.  உணர்வு உடலுடன் சேர்ந்து வெளிப்படுகிறது என்று கூறும் மிக முக்கியமான மந்திரம்;  உணர்வு உடலுடன் சேர்ந்து மீண்டும் வெளிப்படாத நிலைக்கு செல்கிறது.  எனவே வெளிப்படுதல் மற்றும் வெளிப்படுத்துதல் நடைபெறுகிறது;  ஆனால் உற்பத்தி மற்றும் அழிவு இல்லை.  நாம் ஜடப் பொருள்; ஒருபோதும் உணர்வை உருவாக்க முடியாது, எனவே இந்த உணர்வு பிராணேசு;  அப்படி என்றால்  உணர்வு உறுப்புகளில் வெளிப்படும்.  அதனால்தான் இது ஸ்ரோத்ரஸ்ய ஸ்ரோத்ரம் மனஸோ மனோ யத் வாசோ ஹ வாசங் ச உ ப்ராணஸ்ய பிராணம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. 

இங்கு பிராணா என்பது புலன் உறுப்புகள் என மொழிபெயர்க்கப் படலாம். அதாவது இந்திரியங்கள்.   ஆசார்யர் இந்த மந்திரம் மற்றும் ஆய ஜோதிக்கு விரிவான விளக்கத்தை அளிக்கிறார். இந்த சுயமாக வெளிப்படும் உணர்வு அனைத்து விளக்குகளின் இந்த ஒளி;  ஹ்ருʼதி³ ஸ்புரதி  அனைவரின் மனதிலும் இடம் பெறுகிறது.  இங்கு ஹ்ரிதய: என்றால் மனம்;  ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும்    அது அந்தகரணத்தில் தெரிகிறது;     மனதை ஒளிரச் செய்யும் சிந்தனை;  அதன் உணர்வுகள் மற்றும் பின்னர் மனதின் மூலம், வெளி உலகத்தையும் ஒளிரச் செய்கிறது.  எனவே ஆத்மா என்பது உபஹித சைதன்யம்.  இந்த உபஹித சைதன்யத்தின் தன்மை என்ன?  குடஸ்தாஹா சன்.  இது நிர்விகாரம், மாறாத கொள்கை. மாற்றம் மற்றும் பயணத்திற்கு உட்பட்டது விஜ்ஞான மய கோசம். .  விஜ்ஞான மய கோசமும் ஒரு உணர்வுப்பூர்வமான பொருள்.  ஆனால் என்ன வகையான உணர்வு நிறுவனம்.  இது ஒரு மாறும் உணர்வுப் பொருள், அதேசமயம் ஆத்மா என்பது மாறாத உணர்வுப் பொருள்.  எனவே இந்த இரண்டையும்  சவிகார சைதன்யம் மற்றும் நிர்விகார சைதன்யம். என்று முறையே கூறவேண்டும். சவிகார சைதன்யம் என்பது உபாதி, நிர்விகார சைதன்யம் என்பது உபஹிதம்.   எனவே நான் என்ற வார்த்தையை யார் பயன் படுத்துகிறார்கள் என்று கேட்கவேண்டாம்.    நான் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துபவர்  எப்போதும் கலவையாகவே இருக்கும், ஏனென்றால் முன்னால் சொன்னது போல், பரமாத்மா ஜீவாத்மாவிலிருந்து பிரிக்கப்படுவதில்லை, ஜீவாத்மா பரமாத்மா இல்லாமல் இருப்பதில்லை.   கீதையின் 7வது அத்தியாயத்தைப் பயன்படுத்தப்பட்ட, அபர பிரக்ரு ̥தியையும்  பரபிரகிருதியையும் ஞாபகத்தில் கொள்வோம். அபர பிரக்ருதி என்பது அனுபவ நான் ; பரபிரகிருதி என்பது முழுமையான நான்;  எனவே நான் என்பது அனுபவ மற்றும் முழுமையான நான் ஆகியவற்றின் கலவையாகும். 

எது நிஜ நான்?;  ஆகர்தா நான், உண்மையான நான்;  ஆனால் அதுவே கர்தா போக்தா பவதி.  எனவே இந்த நானின்  உண்மையான இயல்பு ஆகர்த்தா மற்றும் அபோக்தா, என்றிருந்தாலும் உலக விவகாரங்களில் கர்த்தா மற்றும் போக்தா என்று தோன்றுகிறது.   எதன் காரணமாக?  துஷ்ட சம்பந்தஹா.   

அதனால்தான் உறக்கத்தில் அனைவரும் ஜீவன் முக்தர்கள். ஸ்வயம் ஜோதி பிராமணத்தில், தூக்கம் மோக்ஷத்திற்கு உதாரணமாக கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. 

ஆனால் பிரச்சனை எப்போது? இந்த மனிதன் எழுந்ததும் உண்டாகிறது.  காரணம்: உபாதிஸ்தா;  குறைபட்ட-‘நானின்’  அருகாமை அல்லது தொடர்பு காரணமாக;     ஞானியின் நன்மை என்னவென்றால்: அவர் பிரராபத்தை அனுபவபூர்வமாக ஏற்றுக்கொண்டாலும், அவர் முழுமையான–நான் என்பதை அறிவார்.    முழுமையான-நான் முன், மற்ற எல்லா பிரச்சனைகளும் இருக்கும், ஆனால் அவை சிறியதாக தோன்றும்.  ஞானிக்கு வலி இருக்கும்;  நோய் இருக்கும்;  அவர் தனது அன்பான சீடன் அல்லது குருவை இழக்கலாம்;  எல்லா பிரச்சனைகளும் அப்படியே இருக்கின்றன, மாற்றம் கண்ணோட்டத்தில் உள்ளது. 

சங்கராச்சாரியார் பஞ்ச கோஷ விவேகத்தின் ஒரு பகுதியாக விஜ்ஞான கோஷத்தைக் கையாள்கிறார்.  இந்த விஜ்ஞானமயா கோஷம் தலைப்பு உண்மையில் வசனம் எண். 188 உடன் முடிந்துவிட்டது;  ஆனால் சங்கராச்சாரியார் வசனம் எண்.189 இலிருந்து 205வது வசனம் வரை ஒரு சிறிய திசைதிருப்பலை எடுத்துக்கொள்கிறார். மேலும் இதில் சங்கராச்சாரியார் வேதாந்தத்தில் ஒரு முக்கியமான கருத்தை விவாதிக்கிறார்.  இந்த விஜ்ஞானய கோஷம் முக்கியமாக புத்தி சாஸ்திரங்களின்படி,  இயற்கையில் ஜடமானது என்று அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.  ஆனால் அது செயலற்றதாக இருந்தாலும், அது நனவை வெளிப்படுத்தும் அல்லது பிரதிபலிக்கும் திறன் கொண்டது. மற்றும் இந்த கடன் பெற்ற நனவுடன், புத்தி ஒரு உணர்வுப் பொருளாக மாறுகிறது.  மேலும் இந்த உணர்வுப் பொருள்  அஹங்காரா அல்லது கர்த்தா அல்லது புக்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது. எனவே சாஸ்திரத்தில் அஹங்காரம் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தும் போதெல்லாம், அது இரண்டு விஷயங்களின் கலவையாகும்.நாம் ஒரு உணர்வு புத்தியைப் பற்றி பேசுகிறோம், மேலும் உணர்ச்சி புத்தி என்பது அதன் இருப்பைக் குறிக்கிறது.     புத்தி என்பது விளக்கைப் போன்றது. மற்றும் புத்தியின் உணர்வுப் பகுதியானது கண்ணுக்குத் தெரியாத உணர்வுக் கொள்கையின் ஆசீர்வாதமாகும்  எனவே சங்கராச்சாரியார் உயர்ந்த-நான் என்பதை ஒரு திசைதிருப்பலாக அறிமுகப்படுத்த விரும்புகிறார்.   இது ஏன் உயர்ந்தது ? இது புத்திக்கு உணர்வைக் கொடுக்கும் நனவாகும், இதன் காரணமாக புத்தியில் பிரதிபலித்த உணர்வு உருவாகிறது;  ஏனெனில் பிரதிபலிப்பு அசலை முன்னிறுத்துகிறது.  பிரதிபிம்பம் ஒரு பிம்பத்தை முன்னிறுத்துகிறது.  கண்ணாடியில் பிரதிபலித்த முகம் அசல் முகத்தை முன்வைக்கிறது.  மேலும் அந்த அசல் பிம்ப சைதன்யம் ஆத்மா என்று அழைக்கப்படுகிறது, ஆகவே இந்த ஆத்மா தனிமனிதனின் நானைவிட உயர்ந்தது

  ஆனால் இது பொய் நானுக்கு தெரிவதில்லை. அது இரண்டும் கலந்தவை.  இந்த கலப்பு தனியாக அயோன்ய தாதாத்ம்யா அல்லது அன்யோன்ய அதியாஸம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.   ஒன்றின் பண்புகள் மற்றொன்றின் பண்புகளுக்கு மாற்றப்படுகின்றன.   ஒன்று சஞ்சிதம், ஆகாமி, பிராரப்தம் போன்றவற்றைப் பெற்ற -நான். பிறகு உயர்ந்தவன்-நான் என்ற எல்லாப் பண்புகளிலிருந்தும் விடுபட்டவன்-நான் என்ற அறிவு மட்டுமே அஹம் பிரம்மா அஸ்மி அறிவு எனப்படும்.   யாருடைய சொத்துக்கள் மாற்றப்படுகின்றவோ;  அது உபாதி என்று அழைக்கப்படுகிறது.  இது எங்கு மாற்றப்படுகிறதோ அது உபஹிதா எனப்படும்.  தாழ்ந்தவன்-நான் என்பது உபாதி மற்றும் உயர்ந்தது-நான் என்பது உபஹிதம்.   சுலோகம் 189 இல் சங்கரர் உயர்ந்த-நானை அறிமுகப்படுத்தினார்.  அது என்ன;  விஜ்ஞானம்.   விஜ்ஞானம் என்ற வார்த்தை விஞ்ஞான மய கோஷத்தைக் குறிக்கவில்லை என்று ஏற்கனவே பார்த்து விட்டோம்.  அது சைதன்யத்தைக் குறிக்கிறது.     சங்கராச்சாரியார் இந்த வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்,

இப்படிப்பட்ட மாயையான நான் கர்த்தாவும் போக்தாவுமாக செயலாற்றுகின்றது.ஆனால் அதுவே மாற்றத்திற்காளாகாத மெய் நான்! அல்லது இரண்டின் கலவை!

விவேக சூடாமணி 188

சுலோகம் 188

देहादिनिष्ठाश्रमधर्मकर्म गुणाभिमानः सततं ममेति । विज्ञानकोशोऽयमतिप्रकाशः प्रकृष्टसान्निध्यवशात्परात्मनः । अतो भवत्येष उपाधिरस्य यदात्मधीः संसरति भ्रमेण ॥ १८८ ॥

dehādiniṣṭhāśramadharmakarma guṇābhimānaḥ satataṃ mameti | vijñānakośo’yamatiprakāśaḥ prakṛṣṭasānnidhyavaśātparātmanaḥ | ato bhavatyeṣa upādhirasya yadātmadhīḥ saṃsarati bhrameṇa || 188

தே³ஹாதி³நிஷ்டா²ஶ்ரமத⁴ர்மகர்ம கு³ணாபி⁴மாந꞉ ஸததம்ʼ மமேதி . விஜ்ஞாநகோஶோ(அ)யமதிப்ரகாஶ꞉ ப்ரக்ருʼஷ்டஸாந்நித்⁴யவஶாத்பராத்மந꞉ . அதோ ப⁴வத்யேஷ உபாதி⁴ரஸ்ய யதா³த்மதீ⁴꞉ ஸம்ʼஸரதி ப்⁴ரமேண .. 188

வார்த்தைகளின் பொருள்

देहादिनिष्ठा   –  deh˜diniÿ÷ha- தே³ஹாதி³நிஷ்டா-belonging to the body etc – சரீரத்திற்கு சொந்தமான

आश्रम ˜þrama- – ஆஶ்ரம  the orders of life- ஆசிரம முறைகள்

धर्म  dharma-த⁴ர்ம -duties- தர்மங்கள்-

कर्म karma-கர்ம -functions- செயல்கள்

गुणाभिमानः- guõa abhim˜nam- கு³ணாபி⁴மாந꞉-identifying with the attributes(of)- குணங்களை தனது என்று எண்ணுவது

सततं- satatam-ஸததம்ʼ-always- எப்போதும்

ममेति- mama iti -மமேதி-as “mine” – எனது என்ற எண்ணம்

विज्ञानकोशो -vijñānakośo’  -விஜ்ஞாநகோஶோ- the intellectual sheath – விஞ்ஞான மய கோசம்

ऽयम ! ayam -(அ)யம்  this-இந்த

अतिप्रकाशः atiprak˜þa×-அதிப்ரகாஶ꞉- (is) extremely radiant- மிகவும் ஒளிமயமான

प्रकृष्ट  prak®ÿ÷ப்ரக்ருʼஷ்ட-a close- மிக நெருக்கமாக

सान्निध्यवशात् ! s˜nnidhyavaþ˜t -ஸாந்நித்யவஶாத்  because of (its) proximity-நெருக்கமாக

परात्मनः> para ˜tmana-பராத்மந꞉– to the Supreme Self-பரமாத்மா

अतो- ata- அதோ-therefore -ஆகவே

भवति – bhavati ப⁴வத்-  is-ஆகிறது

ऐष;> eÿa×யேஷ this-இந்த

उपाधि -up˜dhi×-உபாதி-  superimposition अस्य- asya -அஸ்ய-of this (Self)- +(ஒன்றின் உருவத்தை) மற்றொன்றில்- மீது ஏற்றுவது

यदात्मधीः- yat ˜tmadhŸ-யதா³த்மதீ⁴꞉ × identifying with which- அடையாளம் காணுதல்

संसरति- saÕsarati-ஸம்ʼஸரதி- suffers transmigration- மாற்றம்

भ्रमेण- bhrameõa – ப்⁴ரமேண-through delusion    – பிரமை காரணமாக   

பொருள் சுருக்கம்

அது எப்போதும் உடலுக்குச் சொந்தமான வாழ்க்கையின் செயல்கள், கடமைகள், செயல்பாடுகள் மற்றும் பண்புகளைத் தனது என்று தவறாக நினைக்கிறது. அது( ஞானமய கோசம்)  மிகவும் பிரகாசமாக இருக்கிறது, ஏனென்றால்அது பரமாத்மாவுக்கு மிக அருகாமையில் இருக்கிறது., அதனுடன் தன்னை அடையாளப்படுத்திக்கொள்கிறது மாயையின் மூலம் மாறுதலுக்கு ஆளாகிறது.  எனவே இது சுயத்தின் மீதான ஒருதிரையே ஆகும்.

விளக்கவுரை

இந்த ஜீவா தற்காலிகமாகவே ஒரு பௌதிக உடலைக் கொண்டுள்ளது.   உடல் இந்த ஜீவாவின் உள்ளார்ந்த இயல்பு அல்ல.  இந்த ஜீவா தனது வாழ்க்கையில் தனது பணியை நிறைவேற்ற தற்காலிகமாக ஒரு உடல் பெற்றுள்ளது.  இந்த உடலைப் பெறுவதற்கான முதன்மை நோக்கம் என்ன?  புண்ணியமும் பாபமும் உடல் மூலம் கழிந்து விடும் என்ற எதிர்பார்ப்பு.  புதிய புண்ணியத்தையும் பாபத்தையும் பெறுவது உலகளாவிய செயல் அல்ல, ஏனென்றால் மனுஷ்ய ஜென்மத்தில் மட்டும், கர்மங்களின் சோர்வு மற்றும் புண்ணிய பாப கர்மாவைப் பெறுவது நடைபெறுகிறது.  எனவே கர்மாவைப் பெறுவது உலகளாவியது அல்ல.  இது மனிதப் பிறப்பில் மட்டுமே உள்ளது  புண்ணிய பாபங்களின் சோர்வு மனிதர்கள், விலங்குகள், தாவரங்கள் மற்றும் தெய்வங்களுக்கு கூட பொதுவானது.  எனவே, உடலின் முதன்மையான மற்றும் உலகளாவிய நோக்கம் புண்ணிய பாபங்களை சோர்வடையச் செய்வதாகும், மேலும் அந்த குறிப்பிட்ட புண்ணிய பாபங்கள் தீர்ந்துவிட்டால்,  ‌ அவர்கள் கையைத் துடைப்பதற்கான  காகிதங்களைப் களைந்துவிடுவது போல் உடலை தியாகம் செய்கின்றது. ,     .  எனவே இந்த உடல் இறைவனால் எறியப்படும் உடல்;  நாம் பெறுகிறோம், பயன்படுத்துகிறோம், தூக்கி எறிவோம்.     பின்னர் கர்மாவின் அடுத்த பிரிவிற்காக, மற்றொரு உடல், அதைபயும் பயன்படுத்தவோம், தூக்கி எறிவோம்..  எனவே இது பயன்படுத்துவதற்கு மட்டுமே;  இந்த உடல் ஜீவாவின் உள்ளார்ந்த பகுதி அல்ல. 

ஆனால் என்ன நடக்கிறது;  ஜீவா தவறு செய்கிறது;   தவறு என்னவென்றால் இந்த தற்காலிக உடலுடன் தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்கிறது.;  மற்றும் உடலின் பண்புகளை ஜீவா தன் பண்புகளாகக் கருதுகிறது.  

இதைத்தான் சங்கராச்சாரியார் இந்த சுலோகத்தில் குறிப்பிடுகிறார்.

இரண்டு தவறுகள் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது.   ஜீவா செய்த முதல் தவறு .   தே³ஹாதி³நிஷ்டா²ஶ்ரமத⁴ர்மகர்ம கு³ணாபி⁴மாந꞉  அபிமானம் என்றால் என்ன?  அடையாளம்; தனது என்று எண்ணுதல். என்னுடைய சொந்தம் என்று கூறிக்கொள்வது.   உடலின் அனைத்து அம்சங்களும் சரீரத்திற்கு சொந்தம்..   நிஷ்டம் என்றால் தேஹாவுக்குச் சொந்தமானது .

  ஆஸ்ரமம் என்றால் உடலுக்குரிய நான்கு ஆஸ்ரமங்கள்;  நான் பிரம்மச்சாரி என்று ஜீவா கூறும்போது, ஜீவா பிரம்மச்சாரியும் அல்ல, கிரஹஸ்தனும் இல்லை, வானபிரஸ்தனும் அல்ல;  அது  உடலின் நிலை.  

அதே போல் தர்மம்;  தர்மம் என்பது உடலின் வர்ணத்தைக் குறிக்கிறது.  பிராமண, க்ஷத்ரிய;  வைஷ்யாதி தர்மம்.  எனவே வர்ணம், ஆஸ்ரமம் எல்லாமே உடலிற்கு சொந்தம் ஜீவாவிற்கல்ல., 

அதேபோல் கர்மா;  கர்மா என்பது உடலின் அனைத்து செயல்பாடுகளையும் குறிக்கிறது;   உடலின் அனைத்து இயக்கங்களும்;  இறுதியாக, குணம்;  குணம் என்பது உடலின் உயரம் போன்ற அம்சங்களைக் குறிக்கிறது;  எடை;  நிறம், முதலியன. அவை அனைத்தையும், ஜீவா தனது என்று அடையாளம் காண்கிறது. 

எந்த வழியில் இது நடக்கிறது? மம இதி;  அவைகளுடன் தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்கிறது. இந்த வடிவத்தில் உள்ளது என் அம்சங்கள்;  என்னிடம் பிராமணத்வம் உள்ளது;  எனக்கு பிரம்மச்சாரித்வம் உண்டு;  என்னிடம் இந்த நிறுவனம் உள்ளது. எனவே சாரீரம் தர்மன் ஜீவே அஸ்யஸ்தி.  இது ஒருவரின் பண்புகளை மற்றொன்றின் மேல் ஏற்றுதல்(transmigration )எனப்படும்;    பின்னர் அயம் விஜ்ஞான கோஷா அதிப்ரகாஷா பவதி.  மற்ற மூன்று கோஷங்களான அன்னமயம், பிராணமயம் மற்றும் மனோமயத்துடன் ஒப்பிடும்போது, விஜ்ஞான மயம் மிகவும் புத்திசாலித்தனமானது.  அதி பிரகாசம்;  ஏனெனில் விஜ்ஞானம் கோஷத்தில் உணர்வு அதிகமாக வெளிப்படுகிறது.  ஐந்து பிரதிபலிக்கும் ஊடகங்கள் இருந்தால் அது போன்றது;  சில ஒளியை மிகவும் பிரகாசமாக பிரதிபலிக்கும்;  அவற்றில் சில பிரகாசமாக பிரதிபலிக்காது.    எனவே, விஷயத்தின் தன்மைக்கு ஏற்ப பிரகாசிக்கின்றது .நாம் அதை  சூக்ஷ்மதா என்று அழைக்கிறோம்;  பிரதிபலிக்கும் ஊடகத்தின் நேர்த்தியின் தரத்திற்கு ஏற்ப பிரகாசிக்கும் தன்மை  பிரதிபலிப்பிலும்  உள்ளது;  மற்றும் vijñānaṁaya kōśa மற்ற அனைத்தையும் விட நுட்பமானதாக இருக்க வேண்டும்;  எனவே இது மற்ற எல்லா பொருட்களையும் விட பிரகாசமானது.  எனவே இது அதி பிரகாசம்.  எனவே இங்கே பிரகாச என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் பிரகாசமானது;  இந்த சூழலில், பிரகாசம் உணர்வைக் குறிக்கிறது;  விழிப்புணர்வு.  எனவே இது அதிக உணர்திறன் கொண்டது;   உடலுடன் ஒப்பிடும்போது அதிக விழிப்புணர்வு.  எனவே அதி பிரகாசம். மற்றும் காரணம் நான்காவது வரியில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.  பிரக்ரிஷ்டா சன்னித்ய வஷத்;  ஏனெனில் அது ஆத்மாவிற்கு மிக அருகாமையில் உள்ளது.  அதன் காரணமாக அது மிகுந்த ஒளியுடன் காணப்படுகிறது.

  பரமாத்மா அனைத்து இடங்களிலும் பொருட்களிலும் வியாபித்துள்ளதால், எதுவும் நெருக்கமாக இருக்க முடியாது மற்றும் ஒப்பீட்டளவில் எதுவும் தொலைவிலும்  இருக்க முடியாது.    .    விஜ்ஞானய கோஷம் ஆத்மாவுக்கு அதிக நெருக்கத்தைப் பெற்றுள்ளது.  எனவே இங்கு அருகாமை என்பது அதன் நுணுக்கத்தின் அடிப்படையில் அருகாமை என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  ஆத்மா நுட்பமானது மற்றும் விஜ்ஞான கோஷா நுணுக்கம் ஆத்மாவிற்கு மிக நெருக்கமானது, எனவே அது நனவை பிரதிபலிக்கும் திறன் கொண்டது;  அதேசமயம் பௌதிக உடல் ஸ்தூலமாக இருக்கிறது, அதனால்தான் அது அந்த உணர்வாக இருக்க முடியாது;  உடலின் உணர்வைக் கூட ஆத்மாவிடமிருந்து நேரடியாகப் பெற முடியாது;  அது எதன் மூலம் வர வேண்டும்?  விஞ்ஞான மய கோளத்தின் மூலம்   மட்டுமே.    விஜ்ஞானய கோஷமும் பொருளாகும்;  அன்னமய கோஷமும் பொருள்;  ஆனால் இந்த வேறுபாடுகள் அனைத்தும் உள்ளன

எனவே தீவிர அருகாமையின் காரணமாக, ப்ரக்ருʼஷ்டஸாந்நித்ய ;  சன்னித்யம் என்றால் அருகாமை, வஷத்;   என்றால் காரணம், ஏனெனில் தீவிர அருகாமையின் காரணம்;  எதற்கு அருகாமை?: பரத்மனா;  பரமாத்மாவின் அதீத நெருக்கம்;  பின்னர் நீங்கள் முந்தைய வரிக்கு திரும்ப வேண்டும்;  அதி பிரகாசம்;  விஜ்ஞானயா கோஷா மிகவும் பிரகாசமாக உள்ளது.  இது பிரகாசமாகவும் இருக்கிறது, இது உணர்வுபூர்வமானது.  எனவே இப்போது இரண்டு உணர்வுப்பூர்வமான உட்பொருளைப் பெற்றுள்ளோம்.  அந்த இரண்டு உணர்வுப்பூர்வமான பொருட்கள் யாவை?  விஜ்ஞானய கோஷா இப்போது என்ன அழைக்கப்படுகிறது: ஜீவாத்மா.  எனவே ஜீவாத்மா என்பது எதைக் கொண்ட ஒரு உணர்வுப் பொருளாகும்: கடன் வாங்கப்பட்ட உணர்வுடன் கூடிய புத்தி;  மற்றும் இந்த ஜீவாத்மா பரவுகிறதா அல்லது வரையறுக்கப்பட்டதா?  இந்த ஜீவாத்மா கடன்பட்ட உணர்வுடன் கூடிய புத்தியைத் தவிர வேறில்லை, அது வரம்புக்குட்பட்டது;  .  அது மட்டுப்படுத்தப்பட்டது. மற்றும் பன்மைத்தன்மை  உள்ளது. ;  பல ஜீவாத்மாக்கள் உள்ளன, ஏனென்றால் உங்கள் புத்தி ஒரு ஜீவாத்மாவை உருவாக்குகிறது;  என் புத்தி இன்னொரு ஜீவாத்மாவை உருவாக்குகிறது;  இந்த ஜீவாத்மா என்றால் என்ன?  உணர்வுள்ள  இது ஒரு உணர்வுபூர்வமான நிறுவனம்.  அப்படியென்றால் மற்றொரு பொருள் என்ன?  பரமாத்மா.  மேலும் அதன் உணர்வின் தனித்தன்மை என்ன?  பரமாத்மாவின் உணர்வு உள்ளார்ந்ததாகும்;  கடன் வாங்கவில்லை;  மற்றும் எத்தனை பரமாத்மாக்கள் உள்ளனர்?  இங்கே ஒருவர் மட்டுமே கவனமாக இருக்க வேண்டும்.  இப்படி எத்தனை பரமாத்மாக்கள் இருக்கிறார்கள்? இல்லை. ஒன்று மட்டுமே.  அது எவ்வாறு பயணிக்கிறது;  அதுவும் பயணிக்க முடியாது.  இவ்வாறாக இரண்டு உணர்வுப் பொருள்கள் உள்ளன;  ஜீவாத்மா மற்றும் பரமாத்மா;  அல்லது கர்தா போக்தா மற்றும் அகர்தா அபோக்தா;  . 

ஜீவாத்மா மற்றும் பரமாத்மா இரண்டும் உணர்வுபூர்வமானவை, எனவே ஒரே மாதிரியான அம்சங்கள் அல்லது இயற்கையின் காரணமாக அவை மிகவும் ஒத்தவை.  அவர்களின் இயல்பின் ஒற்றுமை என்ன?  இரண்டும் சேதனம்;  அதனால்தான் த்வா சுபர்ணா சாயுஜா சகாயா.   இருவரும் உணர்வுள்ளவர்கள்;  மற்றும் இருவரும் உணர்வுள்ளவர்கள் மட்டுமல்ல;  இரண்டும் பிரிக்க முடியாதவை.  அவை ஏன் பிரிக்க முடியாதவை?  ஏனென்றால் ஒன்று எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கிறது.  எனவே ஜீவாத்மாவை பரமாத்மாவிலிருந்து பிரிக்க முடியாது;  உண்மையில், ஜீவாத்மா எங்கு சென்றாலும், அங்கே என்ன இருக்கிறது: பரமாத்மாவும்.  இந்த பிரிக்க முடியாத உள்ளார்ந்த ஐக்கியம், ஒத்த தன்மை கொண்ட, இவை இரண்டும் ஒன்றாக உள்ளன;  நான் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தும்போது;  மற்றும் நம்மைக் குறிப்பிடவும்;  இது இரண்டும் கலந்த கலவையைக் கொண்டுள்ளது.  ;  தூய பரமாத்மா நான் என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்த முடியாது;  தூய ஜீவாத்மா இல்லை;  ஏனெனில் ஜீவாத்மா எதன் காரணமாக உள்ளது?  கடன் வாங்கப்பட்ட உணர்வு, மற்றும் நனவை கடன் வாங்க நமக்கு என்ன தேவை?  கடன் கொடுக்கும் பரமாத்மா தேவை.  எனவே இந்த வார்த்தையின் அர்த்தம் என்ன: இது அஹம் என்ற வெளிப்பாட்டைப் பயன்படுத்தும் கலவையாகும்.   

மேலும் இந்த தவறு ஏன் நடக்கிறது?  பரமாத்மாவுக்கும் ஜீவாத்மாவுக்கும் உள்ள ஒற்றுமையால்தான் தவறு நடக்கிறது, அது என்ன ஒற்றுமை?  இருவரும் உணர்வுள்ளவர்கள்.  மேலும் இந்த நிகழ்வு அத்யாஸம் எனப்படும் ஒரு சிறப்பு நிகழ்வு ஆகும்;  அத்யாச என்பது ஒன்றின் பண்புகளை மற்றொன்றுக்கு மாற்றுதல்;  அவர்களின் அருகாமை மற்றும் ஒற்றுமை காரணமாக.  ஒன்றின் பண்புகளை மற்றொன்றுக்கு மாற்றும் நிகழ்வு;  ஏனெனில் அவர்களின் நெருக்கம்-நெருக்கம் மற்றும் ஒற்றுமையும் கூட.   .  இங்கு சங்கராச்சாரியார் விஜ்ஞானய ஜீவா அல்லது அஹங்காரா உபாதியாக சேவை செய்கிறது என்று கூறுகிறார் ;  யேஷঃ உபধிঃ பவதி ।  யேஷா என்றால் என்ன?  விஜ்ஞானய கோஷா;  ஜீவா;   உபாதி ஆகிறது.  உபாதி என்றால் என்ன?  பண்புகளின் கடன் வழங்குபவராக மாறுகிறார்;  உண்மையான இடமாற்றம் அல்ல;  உண்மையில் இடமாற்றம் நிகழாது;  ஆனால் அது நிகழ்ந்ததாக  தோன்றுகிறது. 

விவேக சூடாமணி 187

சுலோகம் 187

भुङ्क्ते विचित्रास्वपि योनिषु व्रजन् नायाति निर्यात्यध ऊर्ध्वमेषः । अस्यैव विज्ञानमायास्य जाग्रत् स्वप्नाद्यवस्थाः सुखदुःखभोगः ॥ १८७ ॥

பு⁴ங்க்தே விசித்ராஸ்வபி யோநிஷு வ்ரஜந் நாயாதி நிர்யாத்யத⁴ ஊர்த்⁴வமேஷ꞉ . அஸ்யைவ விஜ்ஞாநமாயாஸ்ய ஜாக்³ரத் ஸ்வப்நாத்³யவஸ்தா²꞉ ஸுக²து³꞉க²போ⁴க³꞉ .. 187 ..

bhuṅkte vicitrāsvapi yoniṣu vrajan nāyāti niryātyadha ūrdhvameṣaḥ | asyaiva vijñānaMāyāsya jāgrat svapnādyavasthāḥ sukhaduḥkhabhogaḥ || 187 ||

வார்த்தைகளின் பொருள் भुङ्क्ते-bhuṅkte-பு⁴ங்க்தே- experiences-அனுபவிக்கிறது

विचित्रास् -vicitrās -விசித்ராஸ்-in various – பலவிதமான

वपि-vapi-வபி-even-இருந்தும்-

योनिषु-yoniṣu-யோநிஷு-wombs, bodies  -யோனிகளில்

व्रजन्-vrajan-வ்ரஜந்- wandering-அலைந்து,புகுந்து

आयाति-āyāti-ஆயாதி- comes-வருகிறது

निर्याति -niryāty -நிர்யாதி – goes-போகிறது अध-adha-அத⁴-down- கீழும்

ऊर्ध्वमे -ūrdhvam -ஊர்த்⁴வம்- மேலும்  ऐषः-eṣaḥ-ஏஷ-this-இந்த

अस्यै -asya -அஸ்யை -to this-இதற்கு ऐव-iva-ஐவ-alone -மட்டுமே

विज्ञानमायास्य-vijñānaMāyāsya-to the intellectual(sheath)- விஞ்ஞான மய கோசம்

जाग्रत्-jāgrat-waking-ஜாக்³ரத்- விழிப்பு

स्वप्नाद्य -svapnādy -dream etc-ஸ்வப்நாத்- கனவு

अवस्थाः; avasthāḥ-states-அவஸ்தா- நிலைகளில்

सुखदुःखभोगः-sukhaduḥkhabhogaḥ-one who has the experiences of joy and sorrow      -ஸுக²து³꞉க²போ⁴க³꞉- இன்ப-துன்பங்களை அனுபவிப்பவனுக்கு

பொருள் சுருக்கம்

ஜீவா பல்வேறு உடல்களில் பிறந்து, மேல் உலகிற்கு செனறும் கீழ் உலகிற்கு திரும்பியும் வந்து விழுகிறது.  இந்த அறிவு உறைதான் விழிப்பு, கனவு மற்றும் பிற நிலைகளைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் மகிழ்ச்சியையும் துக்கத்தையும் இது தான் அனுபவிக்கிறது.

விளக்கவுரை

ஜீவா அனைத்து செயல்களின் பலன்களையும் அனுபவிக்கிறது;  அந்த பலன்கள் இறுதியாக சுகம் மற்றும் துக்கம் வடிவில் வருகிறது.  சுகம் மற்றும் துக்கம் வரும் விதம் வேண்டுமென்றால் மாறுபடலாம்,

நிகழ்வுகள் சுகமோ அல்லது துக்கமோ அல்ல;   சுகம் மற்றும் துக்கம் ஆகியவை நம் மனம் நிகழ்வை எவ்வாறு காண்கிறது என்பதன் மூலம் தீர்மானிக்கப்படுகிறது;  மனம் தரும் நிகழ்வின் விளக்கம் இரண்டு காரணிகளால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது.    ஒன்று நமது பூர்வ வாசனைகள்;  மற்றொன்று நமது ஞானம்.  நமது ஞானமும் பூர்வ வாசனைகளும் விளைவை தீர்மானிக்கிறது.  ஞானம் இல்லை என்றால், நமது பூர்வ வாசனைகள் தீருமானிக்கிறது.  பூர்வ வாசனைகள்  நபருக்கு நபர் மாறுபடும் என்பதால், விளக்கங்களும் வண்ணங்களும் மாறுபடும்;  அதனால் பெறப்பட்ட இந்த சுகம்/துக்கமங்களும் மாறுபடும்.  ஆனால் ஞானம் போதுமான சக்தி வாய்ந்ததாக இருந்தால் ஞானம் வாசனையின் மீது அதிகாரம் செலுத்தும் மற்றும் விளக்கம் ஆரோக்கியமானதாக இருக்கும்;  ஒரு ஞானியைப் பொறுத்தவரை, அவருடைய விளக்கம் மிகவும் ஆரோக்கியமானது, மோசமான நிகழ்வு கூட அவருக்கு வருத்தத்தைத் தராது.   மிகப்பெரிய பயங்கரமான நிகழ்வுகளால் கூட.ஞானியை வருந்த வைக்க இயலாது.  

எனவே சங்கராச்சாரியார் விசித்ராசு யோனிஷு வ்ரஜன் என்கிறார்.  வ்ரஜன் என்றால் என்ன: யோனிக்குச் செல்வது, யோனி என்றால் கருப்பை என்று பொருள்.  இந்த சூழலில், யோனி என்றால் உடல் என்று பொருள்.  ஜீவா எல்லா வகையான உடல்களுக்கும் செல்கிறது. திரும்ப பிறக்கிறது. 

ஆயாதி நிர்யாதி;  ஜீவா அந்த உடலுக்குள் நுழைந்து பிறந்து, இன்பங்களையும் துன்பங்களையும் அனுபவிக்கிறது, பிறகு என்ன: நிர்யாதி, அந்த உடலை விட்டு வெளியேறுகிறது,  

அத ஊர்த்வம் ச;  அது மேலும் கீழும் பயணிக்கிறது.  அவர் செல்கிறது; 

.  அதঃ ஊர்த்வம் ஏஷঃ ஆயாதி நிர்யாதி. 

அது மட்டுமல்ல, அஸ்ய விஜ்ஞானமயஸ்ய ஏவ அவஸ்தா.  இந்த மூன்று அனுபவ நிலைகளும் இந்த ஜீவனுக்கு மட்டுமே சொந்தம்.  ஆத்மாவிற்கு அவஸ்தா த்ரயம் இல்லை;  ஆத்மா அவஸ்தா திரயத்தை ஒளிரச் செய்கிறது;  ஆத்மா ஒளியூட்டுபவர், ஜீவா அவஸ்தா திரயத்தை உடையவர்.  உடையவர், ஒளிர்பவர் என்று வேறுபடுத்திப் பார்க்க வேண்டும்.  எனவே ஜீவா இந்த உடலால் ஆட்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது, ஒளியே உடலின் வெளிச்சம்.  ஒளியூட்டுபவர் உடையவர் அல்ல.  எனவே விஜ்ஞானமயம் ஒருவரே மூன்று அவஸ்தைகளையும் உடையவர்.  ஆத்மா அவஸ்தா த்ராய ரஹிதঃ.  அவஸ்தா த்ரயம் இல்லாதவர்.

நாம் சம்சாரச் சிறையில் இருக்கிறோம்.  கர்ம சாட்டையின் மூலம் பகவான் நம்மை ஆளுகிறார்..  நம்மால் தாங்க முடியாத போது, சுஷ்ப்தி எனப்படும் தற்காலிக தளர்வு அளிக்கப்படுகிறது;  பின்னர் நாம் மீண்டும் அழைத்து வரப்பட்டு, சம்சார துக்கத்தை அனுபவிக்க வைக்கிறார்.

.  ஆகவே ஆச்சாரியார் நாம் சம்சார சிறையில் இருக்கிறோம் என்று  கூறுகிறார்: .  எனவே, அஸ்ய ஏவ அவஸ்தா மற்றும் இந்த அவஸ்தாக்கள் மூலம் சுக/துகா போகஹா.  இந்த அவஸ்தாக்கள் மூலம், சுகம் மற்றும் துக்கத்தின் அனுபவம் பெறுகிறோம்.

முன் சுலோகங்களில் ஆச்சாரியார் விஜ்ஞானய கோஷத்தை புலன் உறுப்புகளுடன் சேர்த்து புத்தி என்று வரையறுத்துள்ளார், மேலும் இது உணர்வால் பாதிக்கப்படுகின்ற ஒன்று;  அதுவே ஆத்மாவால் ஆட்கொள்ளப்பட்டது;   கடன் வாங்கப்பட்ட உணர்வுடன் உள்ள இதை நாம் சிதாபாஸம் என்று அழைக்கிறோம்.  , பின்னர் சங்கராச்சாரியார் இந்த விஜ்ஞான கோஷம் மட்டுமே ஜீவன் என்றும், இந்த ஜீவன் மட்டுமே கர்த்தாவும், பூக்தமும் என்றார்.அசல் ஆத்மா பயணிக்கவே முடியாது;  மேலும் இந்த ஜீவா மட்டுமே புண்ணிய பாப கர்மாவிற்கு ஏற்றவாறு பயணித்து புதிய உடலைப் பெறுகிறது;   இந்த ஜீவா மட்டுமே அனுபவத்தின் மூன்று நிலைகளையும் பெற்றுள்ளது.  அது முழுமையாக செயல்படும் போது, அது ஜாக்ரத் அவஸ்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது;  நினைவகத்தை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்டு அது ஓரளவு செயல்படும் போது;  அது ஸ்வப்ன அவஸ்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது;  அது செயலற்றதாக இருக்கும்போது;  அது சுஷ்ப்தி அவஸ்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது.   ஜாக்ரத் ஸ்வப்நாதி அவஸ்தாঃ அஸ்ய விஜ்ஞாநமய கோஶஸ்ய ஏவ ।      இந்த அவஸ்தைகளின் மூலமாகவும், ஜீவன் சுக துக்கத்தைப் பெறுகிறது.     

விவேக சூடாமணி 186

சுலோகம் 186

अनादिकालोऽयमहंस्वभावो
जीवः समस्तव्यवहारवोढा ।
करोति कर्माण्यपि पूर्ववासनः
पुण्यान्यपुण्यानि च तत्फलानि ॥ १८६ ॥

அநாதி³காலோ(அ)யமஹம்ʼஸ்வபா⁴வோ
ஜீவ꞉ ஸமஸ்தவ்யவஹாரவோடா⁴ .
கரோதி கர்மாண்யபி பூர்வவாஸந꞉
புண்யாந்யபுண்யாநி ச தத்ப²லாநி .. 186 ..

anādikālo’yamahaṃsvabhāvo
jīvaḥ samastavyavahāravoḍhā |
karoti karmāṇyapi pūrvavāsanaḥ
puṇyānyapuṇyāni ca tatphalāni || 186 ||

வார்த்தைகளின் பொருள்

अनादिकालो -anādikālo ‘-அநாதி³காலோ- ஆதி காலம் முதலே

अयम -ayam (அ)யம்- நான்

अहं *ahaṃ -அஹம்ʼ-நான்

स्वभावो-svabhāvo-ஸ்வபாவோ- இயல்பு

जीवः-jīvaḥ-ஜீவ꞉– ஜீவா

समस्त -samasta -ஸமஸ்த ⁴- எல்லா

व्यवहार -vyavahāra -வ்யவஹார- செயல்களையும்

वोढा-voḍhā-வோடா– ஆற்றி

करोति-karoti-கரோதி- செய்து

कर्माण्य -karmāṇya- கர்மாண்ய- கர்மங்களை

अपि-api-அபி- மற்றும்

पूर्व -pūrva -பூர்வ- முன்கால

वासनः-vāsanaḥ-வாஸந꞉- வாசனைகள்

पुण्या -puṇyā -புண்ய- புண்ய

अन्य-anya -அந்ய- மற்றும்

अपुण्यानि*apuṇyāni-அபுண்யாநி- பாப் முதலிய

च-ca-ச- மற்றும்

तत् -tat -தத்  ..அவைகளின்

फलानि-phalāni-ப²லாநி- பலன்களை

பொருள் சுருக்கம்

இது ஆரம்பம் இல்லாமல், அகங்காரத்தால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது, ஜீவா என்று அழைக்கப்படுகிறது, மேலும் தொடர்புடைய உறுப்புகளுக்காக  அனைத்து செயல்பாடுகளையும் செய்கிறது.  கடந்த கால ஆசைகள்/ வாசனைகள் காரணம் அது நல்ல மற்றும் தீய செயல்களைச் செய்து அவற்றின் பலன்களை அனுபவிக்கிறது.   இந்த அறிவு உறை தான் விழிப்பு, கனவு மற்றும் பிற நிலைகளைக் கொண்டுள்ளது,  மகிழ்ச்சியையும் துக்கத்தையும் அனுபவிக்கிறது.

விளக்கவுரை

   சங்கரர் இந்த சுலோகத்தில் ஜீவாவைப் பற்றிய கூடுதல் விவரங்களைத் தருகிறார்.   ஜீவா என்பதன் வரையறை என்ன?  புத்தி மற்றும் பிரதிபலித்த உணர்வு சேரும் போது அது விஞ்ஞான மய கோசம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.     இது  ஜீவா என்றும் அறியப்படுகிறது.

  அ)யம(ஜீவா)ஹம்ʼஸ்வபா –ayaṁ jīvaḥ ahaṁ svabhavaḥ.  எனவே தொடர்ந்து தன்னை அஹம் அஹம் அஹம் என்று குறிப்பிட்டு கொள்கிறது., ஆத்ம சைதன்யத்தை, அசல் உணர்வைக் கோருவதற்குப் பதிலாக, அது புத்தி முதலியன என்றும் அதனால் அஹம் ஸ்வபாவம் என்றும் தன்னைக் கூறிக் கொள்கிறது. 

அஹம் ஸ்வபாவஹ் என்றால் அஹம் இதி அபிமான ஸ்வபாவ யஸ்ய;  நிலையான சுய அடையாளம் காணும் இயல்புடையவர்.      ஸ்வாமி சின்மயானந்தா ஈகோசென்ட்ரிக் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்.  இந்த நபர் தன்முனைப்பு கொண்டவர்.  இது எப்போது தொடங்கியது?  அனாதி கலா.  இந்த ஜீவா ஆரம்பமில்லாத காலத்திலிருந்து ஆரம்பித்தது.   அனாதி கலம், ஆரம்பமில்லாத காலத்திலிருந்து உள்ளது.     ஜீவா என்பது ஆரம்ப காலத்திலிருந்தே இருந்து வருகிறது, சுயஅறிவு-ஆத்ம ஞானம் பெறாதவரை ஜீவா முடிவில்லாமல் தொடரும்.  எனவே அவர் ஆரம்பம் மற்றும் சமஸ்தவ்யவஹாரவோடா;  அவர் மட்டுமே செயல்படுத்துகிறார்.  வோடா என்றால் மேற்கொள்பவர் என்று பொருள்.  செய்பவர்; வாழ்க்கையின் அனைத்து பரிவர்த்தனைகளும் ஜீவா வால் செய்யப் படுகின்றன.

அனைத்து பரிவர்த்தனைகள் என்றால் உடல், வாய்மொழி மற்றும் மன பரிவர்த்தனைகள்;  மதச்சார்பற்ற பரிவர்த்தனைகளும்;  புனிதமான பரிவர்த்தனைகளும் கூட அதில் உட்படும். லௌகிக கர்மாணி;  வைதிக கர்மாணி;  விஹித கர்மாணி;  நிஷித்த கர்மாணி;  அனைத்து கர்மாக்களும் இந்த விஜஞ்ஞானமய கோசத்தால் மட்டுமே செய்யப்படுகின்றன,  ஏனென்றால் விஞ்ஞானமய கோசம் மட்டுமே கர்த்தா மற்றும் போக்தா என்பதை நாம் அறிந்தவுடன், நாம் ஆத்மாவுக்கு வருகிறோம், ஆத்மா அகர்த்த அபோக்தா என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

சமஸ்த வ்யவஹார வோதா;  எளிமையான மொழியில், சமஸ்தா வ்யவஹார வோதா என்றால் கர்த்தா என்று பொருள்.  சரி. 

  அது எந்த வகையான செயலைச் செய்கிறது?  புன்யானி அபுண்யானி கர்மாணி ச கரோதி என்கிறார் சங்கராச்சாரியார்.  எனவே அது புண்ணிய கர்மாக்களையும், தார்மீக செயல்களையும் செய்கிறது. அபுண்யனி கர்மாணி, ஒழுக்கக்கேடான செயல்களையும் செய்கிறது.  எனவே ஜீவா தார்மீக மற்றும் ஒழுக்கக்கேடான இரண்டையும் செய்கிறது;  நேர்மையான மற்றும் அநீதியான செயல்.  அவர்களில் சிலர் அறியாமையால், இன்னும் சிலர், அறிவு இருந்தபோதிலும், வேண்டுமென்றே செய்கிறார்கள். 

நமது செயல்கள் இரண்டு சக்திகளால் ஆளப்படுகின்றன;  ஒரு சக்தி நமது அறிவு;  மற்றுமொரு சக்தி நமது பழக்கம்.  எனவே அறிவும் பழக்கமும் நமது செயல்களைத் தீர்மானிக்கிறது. 

எனவே அனைத்து மனித செயல்களும் புரிந்துணர்வையும் வாசனையும்  அடிப்படையாகக் கொண்டவை;  எது சக்தி வாய்ந்ததோ அது   முடிவு செய்யும்.  எனவே எதிர்மறை வாசனா சக்தி வாய்ந்ததாக இருக்கும் போது;  புரிதல் இன்னும் பலமாக இருக்க வேண்டும்.  எனவே சங்கராச்சாரியார் பூர்வ வாசன சன் கரோதி என்கிறார்.  கடந்தகால பழக்கவழக்கங்களால் தீருமானிக்கப் படுகிறது;  

சுருக்கமாக சொல்லப் போனால்:

பூர்வ வாசனঃ ஸன், புண்யாநி அபுண்யாநி ச கர்மாணி கரோதி.  .   ஒவ்வொரு கர்மாவும் பலனைத் தருகிறது, அதன் விளைவு நம்மிடமே திரும்பி வரும்.  நம்  செயல்களின் பலனை நாம் அறுவடை செய்ய வேண்டும்.  எனவே தத் ஃபாலானி போக்தே.    ஜீவா என்பது கர்த்தா மட்டுமல்ல போக்தாவும் கூட., இரண்டாவது வரியில் சமஸ்தா வ்யவஹார வோதா என்று கூறப்பட்டுள்ளது.;   நான்காவது வரியில் சங்கராச்சாரியார் ஜீவா போக்தா கூட என்று கூறுகிறார்.  மேலும் அவர் பலனை எதிர்க்கொள்ளத் தயாராக வேண்டும். 

விவேக சூடாமணி 185

சுலோகம் 185

अनुव्रजच्चित्प्रतिबिम्बशक्तिः
विज्ञानसंज्ञः प्रकृतेर्विकारः ।
ज्ञानक्रियावानहमित्यजस्रं
देहेन्द्रियादिष्वभिमन्यते भृशम् ॥ १८५ ॥

anuvrajaccitpratibimbaśaktiḥ
vijñānasaṃjñaḥ prakṛtervikāraḥ |
jñānakriyāvānahamityajasraṃ
dehendriyādiṣvabhimanyate bhṛśam || 185 ||

அநுவ்ரஜச்சித்ப்ரதிபி³ம்ப³ஶக்தி꞉
விஜ்ஞாநஸம்ʼஜ்ஞ꞉ ப்ரக்ருʼதேர்விகார꞉ .
ஜ்ஞாநக்ரியாவாநஹமித்யஜஸ்ரம்ʼ
தே³ஹேந்த்³ரியாதி³ஷ்வபி⁴மந்யதே ப்⁴ருʼஶம் .. 185 ..

பொருள் சுருக்கம்

‘சித்’தின் சக்தியின் பிரதிபலிப்பைத் தொடர்ந்து தோன்றும் இந்த அறிவு உறை- ஞானமய கோசம், பிரகிருதியின் மாற்றமாகும், அறிவின் செயல்பாட்டைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் எப்போதும் உடல், உறுப்புகள் போன்றவற்றுடன் தன்னை முழுமையாக அடையாளப்படுத்துகிறது.

விளக்கவுரை

முந்தைய சுலோகத்தில், சங்கராச்சாரியார் கூறினார், விஞ்ஞானம் கர்த்தா;  இது சம்சாரத்திற்குக் காரணம் என்று.  விஜ்ஞானம் ஸம்ஸாரத்தை உண்டாக்கும் விதத்தை இந்த வசனத்தில் சங்கராச்சாரியார் விளக்குகிறார்.  அதுவே பிரச்சனை கண்டறிதல்.  சம்சாரத்தின் வழிமுறை .    சங்கராச்சாரியார் சொன்னார், விஞ்ஞானம் என்பது நுட்பமான பொருள்.  எனவே இது ஒரு பொருள்.  விஞ்ஞான மய கோசம் ஒரு பொருள்.  இது ஒரு நுட்பமான பொருள்.  இது ஐந்து கூறுகளின் கூட்டாகும் .    நுட்பமான ஐந்து கூறுகள்  மேலும் நுட்பமான கூறுகளின் விளை பொருளாகவும், , ஒரு பொருளாகவும் இருப்பதால், அது தானாகவே செயலற்றதாக இருக்க வேண்டும்.  எனவே விஞ்ஞானம் இயற்கையாகவே ஜடமானது, அசேதன பஞ்சபூதானியால் ஆனது.  பௌதிகத்வாத் ஜடா.  ஆனால் அது உள்ளார்ந்த ஜடமாக இருந்தாலும், அதன் நுட்பமான தன்மையின் காரணமாக, அதன் நுண்ணிய தன்மையின் காரணமாக, அது ஆத்ம சைதன்யத்தைப் பிரதிபலிக்க முடியும்.  ஏனெனில் வேதாந்தத்தின் படி, உணர்வு என்பது உடலின் ஒரு பகுதியல்ல. உடலின் சொத்து அல்ல, உடலின் ஒரு விளைபொருளும் கூட அல்ல. அதை மனதிற்கும் நீட்டுங்கள்.  உணர்வு என்பது மனதின் பகுதியோ, மனதின் சொத்தோ அல்லது மனதின் விளைபொருளோ அல்ல;  அது ஒரு தனி நிறுவனம்.  இந்த உணர்வு, தனியான பொருள். அதன் நேர்த்தியின் காரணமாக நுட்பமான விஷயத்தில் பிரதிபலிக்கும் திறன் கொண்டது.  கண்ணாடியால் என் முகத்தை பிரதிபலிக்க முடிவது போல. கண்ணாடியின் நேர்த்தியான மேற்பரப்பு காரணமாக அந்த பிரதிபலிப்பு உண்டாகிறது.  ஆனால் இதை துணி செய்யாது.  துணியும் பொருளால் ஆனது.  கண்ணாடியும் பொருளால் ஆனது.  துணி பிரதிபலிக்காது.  கண்ணாடி பிரதிபலிக்கிறது, ஏன்?  ஏனெனில் அதன் நேர்த்தியான மேற்பரப்பு.  அதேபோல, மனம் என்பது பொருள், ஆனால் அதன் நேர்த்தியின் காரணமாக, ஸுக்ஷ்மத்வாத் சத்வத்கத்வாத் ;  அது பிரதிபலிக்கும் திறன் கொண்டது.  எனவே மனம் நிரந்தரமான கடன் பெற்ற உணர்வை அனுபவிக்கிறது.  அல்லது தொழில்நுட்ப ரீதியாக இங்கே, விஞ்ஞானமய கோசம் நிரந்தர கடன் பெற்ற உணர்வை அனுபவிக்கிறது.   , அது நிரந்தரமாக, அது உள்ளார்ந்த உணர்வு போல் தோன்றுகிறது.    எனவே மனம் ஒரு உணர்வாகத் தோன்றுகிறது;  ஆனால் இது ஒரு நிரந்தர கடன் வாங்கப்பட்ட உணர்வைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் இந்த பொருள்தான் கர்த்தா எனப்படும் கடன் வாங்கப்பட்ட உணர்வைப் பெற்றுள்ளது.  இது கர்த்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது. 

  அனுவ்ராஜா சித்ப்ரதிபிம்பசக்தி: விஜ்ஞானஸஞ்ஞாஹ் என்று ஆச்சாரியார் எடுத்த எடுப்பிலேயே கூறிவிட்டார். .   இதற்கு விஜ்ஞானமயம் என்று பெயர் உள்ளது;  இங்கு விஞ்ஞான மய என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் விஞ்ஞானசஞ்ஞா;  அதனால் விஞ்ஞானமயா என்று பெயரிடப்பட்ட கோசம்;  ;  விஜ்ஞான மயம் என்று அழைக்கப்படும் கோஷாவுக்கு   பிரதிபிம்பா சக்தி உள்ளது.;  அது கடன் வாங்கப்பட்ட உணர்வு அல்லது பிரதிபலித்த உணர்வுடன் உள்ளது என்று கண்டோம்.. 

புத்தி ஐந்து நுட்பமான கூறுகளால்( பஞ்ச பூதங்களால்) ஆனது.  எனவே புத்தி என்பது பௌதிக வஸ்து;  அது ஒரு நுட்பமான பொருள்.  மேலும் ஒரு நுட்பமான பொருளாக இருப்பதால், ஜடப் பொருளான ஒரு மேஜைக்கும்  நுட்பமான அறிவுக்கும் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை.  இதுவும் உணர்ச்சியற்றது.  புத்தியும் சுயமான உணர்ச்சியற்றது;  ஆனால் இந்த புத்திக்கு நனவைக் கடன் வாங்கும் தனித்துவமான சக்தி உள்ளது.     அதையே சங்கராச்சாரியார் பிரதிபிம்பா சக்தி என்று அழைக்கிறார்.  எனவே இங்கு சக்தி என்றால் உணர்வு சக்தி என்று பொருள்.  உயிருடன் இருக்கும் சக்தி.  .  அப்படியென்றால் பிரதிபிம்பத்தினால் உண்டான உணர்வு சக்தி, எதன் பிரதிபலிப்பு?  சித், அசல் உணர்வின் சக்தி, இது பின்னர் ஆத்மாவாக சொல்லப்படும்.   இதுவரை ஆத்மாவை ஆச்சாரியார் அறிமுகப் படுத்தவில்லை.  சித் என்றால் அசல் ஆத்ம சைதன்யம் .   இது எங்கே உள்ளது?  புத்தியில்.  இந்த கடன் பெற்ற உணர்வை புத்தி மட்டும் அனுபவிக்கவில்லை;  புத்தி எங்கு சென்றாலும், கடன் வாங்கிய உணர்வும்,  பிரதிபலிப்பும் செல்கிறது.     அது நிரந்தரமாக புத்தியுடன் பயணிப்பதால், சங்கராச்சாரியார் அனுவ்ராஜத் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்.  அனு என்றால் பின்னால்.  வ்ராஜத் என்றால் போகிறது;  பின்னால் செல்கிறது.  அதனால் என்ன நடக்கிறது?  பிரதிபலிப்பு.  எனவே புத்தியானது பிரதிபலித்த உணர்வின் சக்தியைக் கொண்டுள்ளது, அது எல்லா நேரத்திலும் அதன் பின்னால் செல்கிறது.    அந்த உணர்வுள்ள புத்தியை விஜ்ஞானமய கோஷம் என்கிறோம்.  மேலும் இந்த விஞ்ஞானமய கோஷம் உணர்ச்சியைக் கடன் வாங்க வேண்டும்;  ஏன்?  , ஏனெனில் அது ஜடப்பொருளிலிருந்து பிறந்தது. இதையே இங்கு சங்கராச்சாரியாரும்  சுட்டிக்காட்டுகிறார்;  ப்ரக்ருʼதேர்விகார꞉ புத்தி நனவைக் கடன் வாங்க வேண்டும், ஏனென்றால் புத்தி என்பது பிரகிருதியின் ̥ தயாரிப்பு.  பிரக்ருதி என்றால் என்ன: மாயா;  மாயா என்றால் என்ன?  அடிப்படைப் பொருள், அது மட்டுமே பிரபஞ்சமாக, ஜடப் பிரபஞ்சமாக மாறியுள்ளது.  விகாரம் என்பது இங்கு பொருள்.   என்றால் புத்தி ப்ரக்ருʼதேர்விகார꞉்என்பது பொருளின் விளைபொருள்;  எனவே அது இயற்கையில் பொருள்.  அதனால் என்ன?  அது உணர்ச்சியைக் கடன் வாங்க வேண்டும்;  அதற்கு ஸ்வபாவிகா சைதன்யம் இல்லை;  அது ஆகந்துக சைதன்யத்தை மட்டுமே அனுபவிக்கிறது.   அவர்கள் இந்த இரண்டு வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துகிறார்கள்;  ஸ்வாபாவிகா சைதன்யம் மற்றும் ஆகந்துக சைதன்யம்.     ஒரு அசல் ஆத்மாவுக்கு மட்டும் ஸ்வபாவிகா சைதன்யம் கிடைக்கிறது;  ஆத்மாவிலிருந்து, மனம் சைதன்யத்தைக் கடன் வாங்குகிறது;  மனதில் இருந்து, புலன் உறுப்புகள் சைதன்யத்தை கடன் வாங்குகின்றன;  மனம் மற்றும் புலன் உறுப்புகளிலிருந்து, உடல் சைதன்யத்தை கடன் வாங்குகிறது.  இதனால் கடன் வாங்குவது தொடர்கிறது.  ஆனால் அசல் கடன் வாங்கியவர் என்ன: புத்தி;  அசல் கடன் வாங்கியவர், சரி.  அசல் உணர்வு ஆத்மா மற்றும் கடன் வாங்குவதில் இரண்டு உள்ளன: அசல் கடன் வாங்குபவர் மற்றும் இரண்டாம் நிலை கடன் வாங்குபவர்.  உடல் கடன் வாங்குகிறது;  ஆனால் கடன் வாங்கியவரிடம் கடன் வாங்குகிறார்;    ஒருமுறை அது கடனாகப்  உணர்ச்சியைப் பெற்றவுடன், அது தன்னால் காரியங்களைச் செய்ய முடியும், ஏனென்றால் அது ஒரு உணர்வுபூர்வமான ஒன்று.  இது ஒரு சேதனா வாஸ்து ஆகிவிட்டது, எனவே கண்ணாடியின் உதாரணம் போல சிந்திக்க, திட்டமிடல், செயல்படும் திறன் போன்றவை.  கண்ணாடியால் எந்தப் பொருளையும் ஒளிரச் செய்ய முடியாது;  ஆனால் கண்ணாடி சூரிய ஒளியைப் பெற்றவுடன், கண்ணாடி என்னவாகும்;  ஒளியின் இரண்டாம் ஆதாரம்.  அதேபோன்று புத்தி என்பது உணர்வின் இரண்டாம் நிலை ஆதாரமாக மாறியுள்ளது;  மேலும் இந்த உணர்வுள்ள புத்தி, தனக்கே உரிய தனித்துவத்தைப் பெற்றிருக்கும் நேரடி புத்தி, அதன் குறும்புத்தனத்தைத் தொடங்குகிறது.  குறும்பு தொடங்குகிறது.   ஜீவா இப்போது மூன்று நிலைகளைக் கொண்ட வேண்டுமென்றே செயல்களை மேற்கொள்ளும் திறன் கொண்டது;  ஜானதி;  இச்சதி மற்றும் யதாயதே.  இது வாழ்க்கை என்று அழைக்கப்படுகிறது.  வாழ்க்கை என்றால் என்ன?  நீங்கள் விஷயங்களைக் கற்றுக்கொள்கிறீர்கள், அறிவீர்கள், நீங்கள் விஷயங்களைத் தெரிந்துகொள்ள ஆரம்பித்தவுடன், நீங்கள் ஆசைகளை வளர்த்துக் கொள்கிறீர்கள், ஏனென்றால் உங்களுக்குத் தெரிந்தவரை நீங்கள் ஆசையை வளர்க்க முடியாது.  நீங்கள் எப்போது கார் அல்லது கணினியை விரும்பலாம்.  கம்ப்யூட்டர் இருக்கிறது என்று தெரிந்ததும்.  இது எனக்கு பயனுள்ளதாக இருக்கிறது.  எனவே முதலில் கணினி அறிவு;  பின்னர் கணினி ஆசை மற்றும் அதன் பிறகு கணினி பெற முயற்சி.  மனித செயல்பாடுகளின் இந்த மூன்று நிலைகள் ஞான இச்சா பிரயத்ன: என்று அழைக்கப்படுகின்றன.  ஞானேச்ச ப்ரயத்னா நமது வாழ்க்கை.  தொடங்கும் அனைவரும்.  ஜீவா தொடங்குகிறது.  பிராயத்னா வந்தவுடன், சில முயற்சிகள் வெற்றியடைகின்றன, எனவே நாம்  மிகவும் மகிழ்ச்சியடைகிறோம், சில முயற்சிகள் தோல்வியடைகின்றன;    அதனால் வருத்தம்.  எல்லாம் எதன் காரணமாக?  ஞானேச்சப்ரயத்ன:;  :

இதைத்தான் வாழ்க்கை என்று அழைக்கிறோம்.  எல்லாம் எங்கிருந்து தொடங்கியது;  ஜீவா.  அதைத்தான் ஆச்சாரியார.  ஞான கிரியாவான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.  எனவே இங்கு க்ரியா என்பது ஞான வடிவில் உள்ள செயல்பாடுகளை குறிக்கிறது;   அவர் அஹம் இதியை உருவாக்குகிறார்.  உணர்வு வந்தவுடன், சுய உணர்வு அல்லது சுய குறிப்பு உள்ளது.  அதுதான் ஒரு உணர்வுப் பொருளின் தனித்தன்மை.  ஒவ்வொரு உணர்வுப் பொருளும் ‘நான்’ என்ற உணர்வைப் பெற்றுள்ளன.  ஜடப்பொருளில் ஒருபோதும் ‘நான்-கருத்து’ இருக்க முடியாது, .  அதனால் ஜீவா உணர்வுள்ளவனாகிறான்.  அப்படியானால் முதலில் எழுவது எது?  அஹம் பின்னர் த்வம் பின்னர் சஹா.  எனவே சங்கராச்சாரியார் அஹம் இதி அபிமன்யதே என்கிறார்.  இந்த ஜீவா மட்டுமே சுய-குறிப்பை வளர்க்கிறது;     நான்-கருத்து.  பிறகு எப்போது?  அஜஸ்ரம்;  பின்னர் அந்தத் தனித்துவம்-நான் தொடர்ந்து இருக்கிறது, அதற்கு அஹம் அஹம் அஹம் இதி என்று பெயர்.

மேலும் ஜீவா-I என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்தும் போது;  அனைத்து விஷயங்களும்  அதோடு சம்பந்தப்பட்டவையாகிறது.  புத்தி இருக்கிறது;  பிரதிபலித்த உணர்வு உள்ளது;  புத்தி மட்டும் இருந்தால் நான் என்ற எண்ணம் வராது;  ஏன்?  ஏனெனில் புத்தி தானே ஜடமானது.  எனவே வெறும் புத்தி நான் என்று சொல்ல முடியாது. எனவே புத்தியுடன் என்ன தேவை?  பிரதிபலிப்பு.  வெறும் பிரதிபலிப்பு நான் என்று சொல்ல முடியுமா?  வெறும் பிரதிபலிப்பு சாத்தியமில்லை, பிரதிபலிக்கும் ஊடகம் தேவை. ஆதலால் எங்கெல்லாம் புத்தி இருக்கிறதோ;  பிரதிபலிப்பு உள்ளது;  எங்கே பிரதிபலிப்பு இருக்கிறதோ அங்கே புத்தி இருக்கிறது.  எனவே ஜீவா என்பது புத்தியைக் கொண்டது;  ஜீவா பிரதிபலிப்பைக் கொண்டுள்ளது.  பின்னர் மூன்றாவது காரணியும் உள்ளது;    அசல் நனவின் காரணமாக பிரதிபலிப்பு சாத்தியமாகும்.  கண்ணாடி மட்டும் இருந்தால்;  முகம் அங்கே வருமா?  முகம் தோன்றுவதற்கு, கண்ணாடி மட்டும் போதாது, வேறு என்ன தேவை?  அசல் தலை.   அதே போல, புத்தியில், பிரதிபலிப்பு வர வேண்டும் என்றால்;  என்ன இருக்க வேண்டும்?  அசல் உணர்வும் கூட.  எனவே ஜீவா மூன்று காரணிகளைக் கொண்டுள்ளது: புத்தி, பிரதிபிம்ப சைதன்யம் மற்றும் பிம்ப சைதன்யம்;  இந்த மூன்றும் ஜீவா இருக்கும் இடத்தில் இருக்கிறது.  எப்பொழுது நான் என்று சொன்னாலும் மூன்றுமே இருக்கின்றன.  ஆனால் என்ன நடக்கும்?  இம்மூன்றும் இருந்தாலும்;  இந்த உண்மை எனக்குத் தெரியாது.  இங்குதான் அடிப்படை அறியாமை என்ற பிரச்சனை வருகிறது, எனவே அசல் நனவை நானாகக் கூறுவதற்குப் பதிலாக, மற்ற அனைத்தையும் நானே என்று கூறிக்கொண்டே இருக்கிறேன். 

‌  எனக்கு அமைதி மற்றும் பூர்ணத்துவம் தருவது எதுவோ, அதை நான் உரிமை கொண்டாடவில்லை.   சங்கராச்சாரியார் இங்கே கூறுகிறார்: தேஹா இந்திரியாதிஷு அபிமன்யதே.  இந்த துரதிர்ஷ்டவசமான அறியாமை ஞானமற்ற கண்மூடித்தனமான ஜீவா, உடலுடன் நானை அடையாளப்படுத்துகிறது;   இந்திரியம், உணர்வு உறுப்புகளுடன், அடையாளப் படுத்துகிறது. ஒரு முறை இந்த அறியாமை வெம்மை பற்றிக்கொண்டு விட்டால் அது நம்மை விடாது.: ஆகவே சங்கரர் ப்⁴ருʼஶம் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்;  ப்⁴ருʼஶம் என்றால்  தீவிரம்.

விவேக சூடாமணி 184

சுலோகம் 184

बुद्धिर्बुद्धीन्द्रियैः सार्धं सवृत्तिः कर्तृलक्षणः ।
विज्ञानमायाकोशः स्यात्पुंसः संसारकारणम् ॥ १८४ ॥

buddhirbuddhīndriyaiḥ sārdhaṃ savṛttiḥ kartṛlakṣaṇaḥ |
vijñānaMāyākośaḥ syātpuṃsaḥ saṃsārakāraṇam || 184 

பு³த்³தி⁴ர்பு³த்³தீ⁴ந்த்³ரியை꞉ ஸார்த⁴ம்ʼ ஸவ்ருʼத்தி꞉ கர்த்ருʼலக்ஷண꞉ .
விஜ்ஞாநமாயாகோஶ꞉ ஸ்யாத்பும்ʼஸ꞉ ஸம்ʼஸாரகாரணம் .. 184 ..

பொருள் சுருக்கம்

புத்தி அதன் மாற்றங்கள் மற்றும் அறிவின் உறுப்புகளுடன்(ஞானேந்திரியங்களுடன்), மனிதனின் இடப்பெயர்ச்சிக்குக் காரணமான பண்புகளைக் கொண்ட காரணியாக  விஞ்ஞானமய கோசத்தை  உருவாக்குகிறது.

விளக்கவுரை

இப்போது நாம் நான்காவது கோஷத்தில் நுழைகிறோம், அதாவது விஞ்ஞானமய கோசம்.  சுலோகம் எண் முதல் 206 வரை இந்த கோசத்தைக் குறித்து விளக்குகிறார் ஆச்சாரியர்  .    மேலும் அவர் விஞ்ஞானமய கோசத்தை புத்தி மற்றும் ஐந்து ஞானேந்திரியங்களின் கலவையாக வரையறுத்துள்ளார்.  புத்தி மற்றும் ஐந்து அறிவின் உறுப்புகள்( ஞானேந்திரியங்கள்) விஞ்ஞானமய கோசம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.  மேலும் இந்த விஞ்ஞானமய கோசம் மட்டுமே ஜீவா என்று அழைக்கப்படுகிறது என்பதை அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார். இதுவே கர்த்தா.  இது ஒன்றே போக்தா. இதுவே புண்ணியத்தையும் பாபத்தையும் பெறுகிறது;  சஞ்சித கர்மாக்கள் ஆகாமி கர்மாக்கள் மற்றும் பிரராப்த கர்மாக்கள் அனைத்தும் இந்த ஜீவாவுக்கு மட்டுமே சொந்தமானது. சங்கராச்சாரியார் இந்த ஸ்லோகத்தில்  கூறுகிறார்: புத்தி: விஜ்ஞானமயா கோஷஸ்யாத்.  புத்தி என்பது விஞ்ஞான கோஷம் என்று கூறுகிறார்.   என்ன வகையான புத்திசாலித்தனம்?  புத்திர்புத்தீந்த்ரியைஹ் ஸார்த⁴ம்ʼ;  ;  புத்தீந்திரியம் என்றால் ஞானேந்திரியம்.  எனவே ஞானேந்திரியங்களுடன் புத்தி காரணிகளுடன் சேரும் போது ஞானமய கோசம் ஆகிறது.;  ஸார்த⁴ம்ʼ  என்றால் சேர்த்து என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.இது விவரிக்க முடியாத சொல். சஹா, சாமம், சாகம்.  மேலும் புத்தி மற்றும் புலன் உறுப்புகள் மட்டுமல்ல, அதன் விருத்திகளும்;  அதன் சிந்தனை மாற்றங்களுடன் சேர்ந்து உருவாகிறது. அது அஹம் விருத்தி   எனப்படும் ஒரு குறிப்பிட்ட எண்ணம். 

நாம் முன்பு பார்த்தோம், மனமும் புத்தியும் முற்றிலும் தனித்தனி பொருட்கள் அல்ல என்று;  புத்தி மற்றும்  ஞானேந்திரியங்கள் முதலியவை அனைத்தும் சேர்ந்து உருவாகும் ஒரு பொருள் அது.   விஞ்ஞானமய கோஷம்  அஹங்காரம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. 

  இது அனைத்து செயல்களின் கர்த்தா.  எனவே மனோமயம் காரணமாக வழங்கப்படுகிறது. பிராணமயம் கருவி;  விஞ்ஞானமய கோசம் முகவர், செய்பவர், கர்த்தா;  எனவே போக்தா, பிரமாதா, முதலியன. எனவே அந்தகாரணம் என்று அழைக்கப்படும் நுட்பமான பொருள், மனம்-பொருள் என்று அழைக்கப்படுகிறது;  அதனால்தான் அவர்கள் மனம்-பொருள் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்கள், இது ஒரு பொருள், ஒரு கருத்து அல்ல.  விஞ்ஞானம் கோஷஸ்யாத், பும்ஸம், ஸம்ஸார காரணம்.  இந்த கர்த்தா, எனவே இந்த அஹங்காரம், சம்சாரத்திற்குக் காரணம்.    ஏனெனில் நான் அஹம் பிரம்மஸ்மி என்று சொல்லும் போது, நான் எங்கும் பரவி நிற்கும் உணர்வு;  அந்த இடமில்லாத நான் ஆத்மா;  ஆனால் நான் என்ற வெளிப்பாட்டைப் பயன்படுத்தும்போதும், உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட-நான் என்பதைக் குறிப்பிடும்போதும், நான்  வரையறுக்கப்பட்ட-நான் கர்த்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது விஞ்ஞானமய கோசம்.  இது புருஷ ஸம்ஸார காரணம்.  .  முந்தைய பகுதியில், அவர் மனோமயம் என்பது சம்சார காரணம்என்று கூறினார். பந்தனத்திற்கு மனம் மட்டுமே காரணம், விடுதலைக்கும் மனம் மட்டுமே காரணம்‌ என்று கூறினார்.  இங்கே மாற்றிக் சொல்லப்படுகிறது.  இரண்டும் சம்சார காரணம்;  ஏனெனில் கருவி இருக்கும் போது மட்டுமே ஒரு முகவர் ஏதாவது செய்ய முடியும்.   இங்கும் மனம் இல்லாமல் சம்சாரம் இருக்க முடியாது.   அஹங்கார கர்த்தாவும் தேவை.  கர்த்தா இல்லை என்றால்;  மனம் இருந்தாலும், சம்சாரம் இருக்க முடியாது.    ஞானி.  ஞானியின் விஷயத்தில் மனம் இருக்கிறது, ஆனால் சம்சாரம் இல்லை.  தூங்குபவனின் விஷயத்தில் மனம் இல்லை;  ஆனால் சம்சாரம் உள்ளது.  எனவே நமக்கு என்ன தேவை;  இரண்டும் சமமாக தேவை;  அஹங்காரமும் தேவை;  அதுவே கர்த்தா;  காரணம் என்ற மனம் வேண்டும்.  இரண்டும் ஒன்றாக இருந்தால்தான் சம்சாரம் சாத்தியமாகும்.  எனவே சங்கராச்சாரியார் மனக் கரணம், கர்த்தா காரணம் என்கிறார்.  பும்ʼஸ꞉ ஸம்ʼஸாரகாரணம்

விவேக சூடாமணி 183

சுலோகம் 183

मनोमयो नापि भवेत्परात्मा ह्याद्यन्तवत्त्वात्परिणामिभावात् । दुःखात्मकत्वाद्विषयत्वहेतोः द्रष्टा हि दृश्यात्मतया न दृष्टः ॥ १८३ ॥

manomayo nāpi bhavetparātmā hyādyantavattvātpariṇāmibhāvāt | duḥkhātmakatvādviṣayatvahetoḥ draṣṭā hi dṛśyātmatayā na dṛṣṭaḥ || 183 ||

மநோமயோ நாபி ப⁴வேத்பராத்மா ஹ்யாத்³யந்தவத்த்வாத்பரிணாமிபா⁴வாத் . து³꞉கா²த்மகத்வாத்³விஷயத்வஹேதோ꞉ த்³ரஷ்டா ஹி த்³ருʼஶ்யாத்மதயா ந த்³ருʼஷ்ட꞉ .. 183 ..

வார்த்தைகளின் பொருள்

मनोमयो- manomaya×மநோமயோ mental(sheath) -மனோமய கோசம்

ना -n na -நா   not – முடியாது

अपि api-அபி -also- அதுவும்

भवेत् – bhavet- ப⁴வேத் – can be- இருக்க

परात्मा- par˜tm˜ பராத்மா-the supreme Self- பரமாத்மா

ही-  hi -ஹி  .because

अन्तवत्त् – ˜di antavattv˜t -having a beginning and an end -அந்தவத்த்வாத்  முதலும் முடிவும் உள்ளது

परिणामिभावात्-pir[aim-avat!-பரிணாமிபா – மாற்றங்களுக்குட்பட்டது being subject to modifications

दुःखात्मकत्वाद्  du×kh˜tmakatv˜t -து³꞉கா²த்மகத்வாத்³  being of the nature of suffering  -துனபங்களின் தனமையுடையது

विषयत्वहेतोः viÿayatvaheto×விஷயத்வஹேதோ꞉- because of it being an object (of knowledge)- (அனுபவ)பொருளாக இருப்பதால்

द्रष्टा- draÿ÷˜- த்³ரஷ்டா -the seer(subject-) பார்ப்பவர்

हि- hi ஹி-whereas- அதே நேரத்தில்

दृश्यात्मतया- d®þy˜tmatay˜ த்³ருʼஶ்யாத்மதயா-as an object seen- பார்க்கப்படும் பொருளாகவும்

न- na-ந- not -இருக்க முடியாது

दृष्टः dṛṣṭaḥ-த்³ருʼஷ்ட꞉-seen, known    -பார்க்கப்படும் அறியப்படும்   [Is an object—cognisable by the Self which is the eternal subject. ]

பொருள் சுருக்கம்-

மனோ மய கோசம் பரமாத்மா வாகவோ ஆத்மாவாகவோ  இருக்க முடியாது, ஏனென்றால் அதற்கு ஒரு தொடக்கமும் முடிவும் உள்ளது. இது மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டது; வலி மற்றும் துன்பம் அதை பாதிக்கிறது மற்றும் அது அறியப்படும் ஒரு “பொருள்”. “பொருள்” ஒருபோதும் அறிபவராக  இருக்க முடியாது. [அல்லது பார்ப்பவர் (பொருள்) பார்க்கப்படும்  பொருள் ஆக முடியாது. மனோ மய கோசமும் ஆத்மாவாக முடியாது.  ,

விளக்கவுரை

மனோமய கோசத்தை கையாளும் கடைசி ஸ்லோகம் இதுவாகும்.  இங்கே சங்கராச்சாரியார் மூன்றாவது கோசத்தின் விளக்கத்தை முடிக்கிறார்.  சுலோகம் எண்.149 இல் தொடங்கப்பட்ட ஒரு பெரிய பஞ்ச கோச விவேகத்தின் விளக்கங்களை பார்த்து வருகிறோம்..  149 முதல் 183 வரை;  அவர் மனோமய கோஷத்திற்கு விவரித்துள்ளார்.   இந்த ஸ்லோகத்தில், இந்த மனோமயமும் ஆத்மா அல்ல என்று சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார்.  இந்த மனோமய கோசம் ஆத்மா இல்லை என்றால் என்ன?  அவன் நானல்ல.  நான் என் மனம் அல்ல;  மனதை ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்துபவன் நான்.  நான் என் மனதை ஜாக்ரத் அவஸ்தாவில் பயன்படுத்துகிறேன்;  நான் என் மனதை ஸ்வப்னா அவஸ்தாவில் பயன்படுத்துகிறேன்.  ஸுஷ்ப்தி அவஸ்தாவில், மனம் தீர்க்கப்படுகிறது;  கருவி அங்கு இல்லை;  ஆனாலும் நான் அங்கே இருக்கிறேன்;  ஒரு உணர்வுள்ள உயிரினமாக.  சுருக்கமாக, இந்த ஸ்லோகத்தில் அவர் சொல்வது என்னவென்றால்: ஆத்மா என்பது மனதில் உள்ள உணர்வு;  ஆனால் ஆத்மா என்பது மனம் அல்ல.  சூரிய ஒளியைப் போல் கையில் ஒளி;  ஆனால் அது கையே அல்ல.  எனவே அவர் கூறுகிறார்: மனோமயঃ அபி பராத்மா ந பவதி.  மனோமய கோஷமும் பரமாத்மா அல்ல, உண்மையான சுயம் அல்ல.  

  இந்த முடிவுக்கு அவர் நான்கு காரணங்களைக் கூறுகிறார்.  எண்.1;  அத்யந்தவத்வா;  ஏனென்றால், அது நாம் அன்றாடம் அனுபவிப்பது போல, வருகை மற்றும் புறப்பாட்டிற்கு உட்பட்டது.  இது ஜாக்ரத்-ஸ்வப்னா அவஸ்தாவில் வருகைக்கு உட்பட்டது மற்றும் சுஷ்ப்தி அவஸ்தாவில் புறப்படுவதற்கு உட்பட்டது;  மனம் வருவதற்கு முன்பும், மனம் இருக்கும் போதும், மனம் போன பின்பும் ஸுஷ்ப்தியிலும் நான் இருக்கிறேன்.  என்ன ஆதாரம்?  மனம் செயல்படாதபோது, அது தீர்க்கப்படுகிறது.  மனதின் தீர்க்கப்பட்ட நிலையை நான் அறிவேன்;  எனவே நான் அதிலிருந்து வேறாக இருக்க வேண்டும்.  எனவே, ஆத்யந்தவத்வாத், அது வருகைக்கும் புறப்பாட்டுக்கும் உட்பட்டது.  இரண்டாவது காரணம் பரிணாமி பவத்.  மனம், அது இருக்கும்போது கூட, மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டது.  பரிணாமம் என்றால் மாற்றங்கள்.  அதனால் மாறும் மனதை நான் அறிவேன், மாற்றங்களை அறிந்தவன் மாற்றத்திற்கு உட்பட்டவன் அல்ல.  மாற்றங்களின் சாட்சி மாற்றத்தில் ஈடுபடவில்லை.  மூன்றாவது காரணம் துகாத்மதத்வாத்;  ஏனெனில் அது துக்கத்தின் தன்மை கொண்டது.   .  அதனால் மனம் துக்கம் அடைகிறது.  உண்மையில் சங்கராச்சாரியார் அது துக்கத்தால் நிறைவுற்றது என்கிறார்.  அதை ஏன் துக்கத்தால் நிரம்பியது என்று சொல்கிறோம்.  துன்பம் இருக்கும் போது துக்கமும் இருக்கும்.  மகிழ்ச்சி இருக்கும் போதும் துக்கமும் இருக்கும்.   

  அதேசமயம் சாஸ்திரம் ஆத்மா ஆனந்தம் ஸ்வரூபம் என்று கூறுகிறது;  ஆனந்த ஆத்மாவை துக்கண் மனத்துடன் எப்படி சமன் செய்ய முடியும்.  எனவே துஷ்காத்மகத்வாத்.    மேலும் எனது இயல்பு துக்கம் அல்ல.    எப்பொழுதெல்லாம் துக்கம் வருகிறதோ, அப்போதெல்லாம் அதிலிருந்து வெளிவரப் போராடுவது உண்டு;  யாராவது சோகமாக இருக்கும் போதெல்லாம், நீங்கள் ஏன்சோகமாக இருக்கிறீர்கள் என்ற கேள்வியையும் நாம்  கேட்கிறோம்.  .  மேலும் நாம் துக்கத்திலிருந்து வெளியேற முயற்சிக்கிறோம், எனவே துக்கம் என்பது இயற்கைக்கு மாறான ஒன்று,  ஆத்மாவானது ஆனந்தம், மனம் என்பது துக்கம்;  எனவே துக்க மனமானது ஆனந்த ஆத்மாவாக இருக்க முடியாது.  எனவே இது மூன்றாவது காரணம்.  ஆத்யந்தவத்வாத்;  பரிணாமி பவாத்;  துகாத்மகத்வாத்.  மற்றும் நான்காவது: விஷ்யத்வ ஹேது;  விஷயத்வம் என்பது அனுபவத்தின் பொருள்.  ஹேது: என்றால் இருப்பது;  விஷ்யத்வம், அனுபவத்தின் பொருளாக இருக்கிறது.  எனவே மனம் தெளிவாக என் அனுபவத்தின் ஒரு பொருளாகும், ஏனென்றால் மனதின் முந்தைய நிலைமைகளை நான் அறிந்திருக்கிறேன்;  மனதின் தற்போதைய நிலைமைகள் மற்றும் உண்மையில், நான் மட்டும் என் மனதை அறிவேன்;  நான் என் மனதை மட்டுமே அறிவேன்.  என்னுடைய மன நிலை என்ன என்பது யாருக்கும் தெரியாது. 

ஆகவே இந்த நான்கு காரணங்களால் மனோமய கோசம் ஆத்மா இல்லை.

விவேக சூடாமணி 182

சுலோகம் 182

मोक्षैकसक्त्या विषयेषु रागं निर्मूल्य संन्यस्य च सर्वकर्म । सच्छ्रद्धया यः श्रवणादिनिष्ठो रजःस्वभावं स धुनोति बुद्धेः ॥ १८२ ॥

mokṣaikasaktyā viṣayeṣu rāgaṃ nirmūlya saṃnyasya ca sarvakarma | sacchraddhayā yaḥ śravaṇādiniṣṭho rajaḥsvabhāvaṃ sa dhunoti buddheḥ || 182 ||

மோக்ஷைகஸக்த்யா விஷயேஷு ராக³ம்ʼ நிர்மூல்ய ஸம்ʼந்யஸ்ய ச ஸர்வகர்ம . ஸச்ச்²ரத்³த⁴யா ய꞉ ஶ்ரவணாதி³நிஷ்டோ² ரஜ꞉ஸ்வபா⁴வம்ʼ ஸ து⁴நோதி பு³த்³தே⁴꞉ .. 182 ..

பொருள் சுருக்கம்

முக்தியின் மீது ஒருமுகமான பக்தியின் மூலம் புலன்களின் மீதான பற்றுதலை அகற்றி, அனைத்து செயல்களையும் துறந்து, உண்மையான பிரம்மத்தின் மீது நம்பிக்கையுடன் செவிப்புலன் போன்றவற்றைத் தவறாமல் பயிற்சி செய்பவன், புத்தியின் ராஜசிக இயல்பைத் தூய்மைப்படுத்துவதில் வெற்றி பெறுகிறான். க்திக்கான ஏகப்பட்ட பக்தியுடன், புலன்களின் மீதுள்ள பற்றுகளை அகற்றி, அனைத்து செயல்களையும் துறந்து, சத்தியத்தில் நம்பிக்கை கொண்டு, தொடர்ந்து (உண்மை) போன்றவற்றைக் கேட்பவர், மனதின் ராஜாசிக் குணத்தை தூய்மைப்படுத்துவதில் வெற்றி பெறுகிறார்.

விளக்கவுரை

எனவே ஒருவர் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது அழகாக இந்த சுலோகத்தில் விளக்கப்பட்டுள்ளது;  .   ஆச்சாரியார்  கூறுகிறார்: மோக்ஷைகசக்த்யா;  முதலில் மோக்ஷத்தை வாழ்க்கையின் முதன்மையானதாக ஆக்குங்கள்;  ஏகா சக்தி என்றால் இணைக்கும் ஒரே பொருள்.  நீங்கள் இணைப்பின் பொருளை மாற்றலாம்;  நாம் ஏற்கனவே வைத்திருக்கும் இணைப்பு;  நாம் உற்பத்தி செய்ய வேண்டியதில்லை. .  பற்றுதலின் பொருளை உலகத்திலிருந்து கடவுளிடம் மட்டுமே என்று மாற்றவும்.  உலகத்திலிருந்து பிரம்மனுக்கு.  அனாத்மாவிலிருந்து ஆத்மவிற்கு ..  ப்ரேயாஸ் இருந்து ஸ்ரேயாஸ் .  இந்த மாற்றம் நடக்கட்டும்.  எனவே சக்தி என்பது பற்றின் பொருள்;  ஏகா சக்தி என்றால், அது மட்டுமே பற்றுதலின் பொருளாக மாற வேண்டும்.  அதாவது நான் வாழ்க்கையில் ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் என்றால், நான் மோக்ஷத்தை மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்க முடியும்;  பல வற்புறுத்தலுக்குப் பிறகு அல்ல;  ‘மோக்ஷம்’ உங்களுக்குள் தன்னிச்சையாக வர வேண்டும்

உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டால் .  நச்சிகேதஸ் சொன்ன பதிலை ஞாபகப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். .  யமதர்மராஜா எவ்வளவு ஆசை காட்டினார்.; ‘ இதை நான் கொடுப்பேன்;  நான் அதைக் கொடுப்பேன்’ என்று;  .  அவர் வழங்குவேன் என்று சொன்ன பொருட்கள் அனைத்தும் விலைக்கு அல்ல;  இலவசம்.  ஆனால் நச்சிகேதாஸ் கூறினார்:’ நான் விரும்பவில்லை., மறுபரிசீலனைக்கு எந்த தேவையும் இல்லை’;   இது வாழ்க்கையில் முன்னுரிமைகள் என்ன என்பதில் நசிகேதன்  தெளிவாக இருப்பதை  தெரிவிக்கின்க்றது..  .  மோக்ஷ ஏக சக்தி;  மோக்ஷத்தை முதன்மை இலக்காகக் கொள்ளட்டும்.    அதை அறிந்துகொள்வதன் மூலம், அதுவே நிரந்தரமான பலன், மற்ற அனைத்து நன்மைகளும் பொருட்களும் நிரந்தரமல்ல;  வந்து போகின்றவை!  எனவே ஈஸ்வரன் மட்டுமே சாஸ்வதம்.  மற்ற அனைத்தும் அசாஸ்வதம்.  ஜன்மம்ர் ̥ த்யுஜராவ்யாதிதுக்ஹடோஷாநுதர்சனம்.  எனவே சரியான சிந்தனை மூலம் உங்கள் இலக்கை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள்.  பின்னர் அடுத்த விஷயம் என்ன.  விஷயேஷு ராகம் நிர்முல்யா.  மோக்ஷத்தைக் குறிக்கோளாகக் கொண்ட பிறகும்;  உலகம் என்ற பொருளில் மனம் தொடர்ந்து ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும்.  அறிவார்ந்த நம்பிக்கை வந்தாலும், மனம் அவைகளை  பற்றிக்கொள்ளும்;  ஏனெனில் சுத்த வாசனா.  நீங்கள் ஒரு பூவையும்  வெங்காயத்தையும் ஒரே இடத்தில் வைத்து,  பிறகு வெங்காயத்தை அகற்றிவிட்டாலும் , அந்த இடத்தில் வெங்காய வாசனை இருக்கும்;  

கீதையில் கிருஷ்ணர்சொன்னது இதுதான்.ரஸவர்ஜ்யம் ரஸோப்யஸ்ய;  அந்த சுலோகல்தில் கிருஷ்ணர் ரஸ்:;  என்ற வார்த்தை மூலம் பொருட்கள் மற்றும் உயிரினங்களின் பழக்கமான இணைப்பை குறிப்பிடுகிறார்..  அறிவுப்பூர்வமாக நாம் விலகியிருந்தாலும், உணர்வு ரீதியாக நாம் இணைந்திருக்கிறோம்..  மேலும் வெளியேறுவது மிகவும் கடினம்;  எனவே ஒருவர் சிறப்பு முயற்சி செய்ய வேண்டும்.  எனவே விஷயேஷு ராகம் நிர்முல்யா.  ஒவ்வொரு விஷயத்திலும் உள்ள பற்றுதலை ஒருவர் முற்றிலுமாக அகற்ற வேண்டும்;  விசயம் என்றால் பொருள்கள், பொருள்கள் மற்றும் சூழ்நிலைகள்.  மேலும் எனது குடும்பத்தைப் பற்றிய எனது கவலை என்ன?  சாஸ்திரம் சொல்கிறது, நீங்கள் குடும்பத்திற்குக் கடமையாற்றுங்கள்;  அதை விட்டுவிடாதே;  ஆனால் குடும்பத்தைப் பற்றிய கவலையை நீக்குங்கள்.  கடமையைச் செய்வதற்கு, ஒரு அக்கறை தேவை என்று நினைக்கிறோம்;  கவலையின்றி கடமையை நிறைவேற்றுவது சாத்தியம்.  மேலும் கவலையிலிருந்து நாம் எப்படி வெளியேறுவது?  அன்னானா மா ஆத் ஜனே பாயபாஸனத் |

  இரண்டு பங்காளிகள் யார்?  நான் ஒன்று, ஈஸ்வரன் மற்றொன்று.  மற்றும் அவர்களின் கடமைகள் என்ன?  வேலையைச் செய்வதுதான் என் வேலை.  கவலைப் பகுதியைச் செய்வது ஈஸ்வரனின் வேலை.  எனவே கவலை பகுதியை ஈஸ்வரனிடம் விட்டு விடுங்கள்;  அவரை உங்கள் துணையாக்குங்கள்;  ஆனால் நடவடிக்கை பகுதியை செய்யுங்கள்.  இப்போதும் ஈஸ்வரனை துணையாக வைத்துக் கொள்கிறோம்;  ஆனால்  ஈஸ்வரன் பணி செய்ய வேண்டும் என்று நாம்  விரும்புகிறோம்;  மற்றும் கவலைப்படும் வேலையை நாங்கள் செய்கிறோம்.  அது சரி  இல்லை.   பகவான் கவலைப்பட வேண்டும்;  நாம் வேலை செய்ய வேண்டும்.  நாம் அதைச் செய்ய கற்றுக்கொண்டவுடன்;  ராகம் போய்விடும்.: ஆண்டவரே, இந்த உறுப்பினர்கள் அனைவரும் உங்களுடையவர்கள்.  நீங்கள்தான் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும்.  எனவே இது வைராக்ய ப்ராப்திஹி எனப்படும்.  முமுக்ஷுத்வத்தை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள்;  வைராக்கியத்தை வளர்க்கவும்;  அனைத்து முறையான விவேகம் மூலம்;    பின்னர் நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்?  சர்வ கர்ம ச சன்யஸ்ய;  புறம்போக்கு செயல்பாடுகளை குறைத்தல்;  உங்களுக்காக தரமான நேரத்தை கண்டுபிடிக்க முயற்சி செய்யுங்கள்.  முடிந்தால், கைவிடவும்.  சரி.  சங்கராச்சாரியாரின் அறிவுரை என்ன?  சர்வாணி கர்மாணி சன்யாஸ்ய;  ஏனென்றால் அவர் ஒரு சன்யாசி, உங்களுக்குத் தெரியும்!  அவர் சொல்வார்: அனைவரும் சன்யாசம் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.  எனவே சன்யாசத்திற்கு செல்லுங்கள், ஆனால் சன்யாசத்தின் பின்னால் உள்ள நோக்கம் என்ன?  தரமான நேரத்தைக் கண்டறிதல்.  நான் துணியை மாற்றிக்கொண்டு சரீர சன்யாசியாகி, வேறு பல செயல்களில் ஈடுபட்டால்;  சன்யாசத்தால் எந்தப் பயனும் ஏற்படப் போவதில்லை;  மறுபுறம், குடும்பத்தில் தங்கியிருந்து, நான் தரமான நேரத்தைக் கண்டுபிடித்து, அதில் செலவிடப் போகிறேன், நான் ஒரு சன்யாசி மட்டுமே.  எனவே சர்வாணி கர்மாணி சன்யாஸ்ய;  முடிந்தவரை அனைத்து புறம்போக்கு முயற்சிகளையும் கைவிடுங்கள்.  சரி, தரமான நேரத்தைக் கண்டறிந்ததும், கூடுதல் நேரத்தை எப்படிச் செலவிடுவது?  ;   நீங்கள் ஷ்ரவணம், மனனா மற்றும் நிதித்யாசனம் கொண்ட ஞான யோகத்தில் உறுதியாக இருக்க வேண்டும்.  எனவே கேட்டல், பிரதிபலிப்பு, உள்வாங்குதல்.  கேட்டல், பிரதிபலிப்பு மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு.  மேலும் அவை வாழ்க்கையில் சாதாரண விஷயமல்ல;   நிஷ்டஹா.  நீங்கள் உறுதியாக இருக்கட்டும்.  மற்றும் என்ன அணுகுமுறையுடன்?   ஷ்ரத்தாயா;  பிரமாணம் என உபநிஷத்தில் நல்ல நம்பிக்கையுடன்;  மற்ற அறிவு மூலம் கொடுக்க முடியாத அறிவை வேதங்கள் கொடுக்க முடியும்.  வேத பிரமாண்ய புத்தியா.  நீங்கள் குருவையும் சேர்த்துக்கொள்ளலாம்;  குரு சாஸ்திர பிரமாண்ய புத்தியா;  அவர்கள் மூலம் பெற முடியாத அறிவைக் கொடுப்பார்கள்

      

விவேக சூடாமணி 181

சுலோகம் 181

तन्मनःशोधनं कार्यं प्रयत्नेन मुमुक्षुणा । विशुद्धे सति चैतस्मिन्मुक्तिः करफलायते ॥ १८१ ॥

tanmanaḥśodhanaṃ kāryaṃ prayatnena mumukṣuṇā | viśuddhe sati caitasminmuktiḥ karaphalāyate || 181 |

தன்மனஶ்சோதனம் கார்யாம் ப்ரயத்னேன முமுக்ஷுணா | விசுத்தே சதி சைதஸ்மிந்முக்தி: கரபலயதே || 181 ||

வார்த்தைகளின் பொருள்

तन् ! tat தன்  therefore- ஆகவே

मनः  -! mana×மன- மனதை

शोधनं-þodhanam-ஶ்சோதனம் -purification of mind- தூய்மைப் படுத்துதல்

कार्यं- k˜ryam- கார்யாம்-should be achieved- வெற்றிபெற வேண்டும்

प्रयत्नेन- prayatnena -ப்ரயத்னேன-by diligence- முயற்சியால்

मुमुक्षुणा- mumukÿuõ˜-முமுக்ஷுணா- by the seeker of liberation – முக்தி நாடுவோர்

विशुद्धे- viþuddhe- விசுத்தே-தூயமைபடுத்திவிடும் போது

सति-sati -சதி-when purified- அதன் பின்

च  ca ச   and மற்றும்

तस्मिन्  ! tasmin-தஸ்மிந்- this- அது

   मुक्तिः-> mukti×முக்தி- liberation-முக்தியை

करफलायते- karaphal˜yate- கரபலயதே-becomes available as a fruit in one’s  – உள்ளங்கையில் கனி எனும் வண்ணம்

பொருள் சுருக்கம்

விடாமுயற்சியை நாடுபவர்கள்( முமுக்ஷ்த்ஸுக்கள்) மனதை விடாமுயற்சியுடன் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும். மனம் தூய்மையடைந்துவிட்டால், உள்ளங்கையில்  பழம் போல் விடுதலை எளிதில் கிடைக்கும்.  .

விளக்கவுரை

எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் மனம்தான் காரணம் என்று இதுவரை சொன்னோம்;  எனவே இயற்கையாக நாம் என்ன நினைக்கிறோம்?  மனதை அகற்றவேண்டும் என்று எண்ணுகிறோம்.  இது பெரும்பாலான மக்களால் செய்யப்படுகின்ற  தவறு  யோக சாஸ்திரம் போன்ற சில தத்துவ அமைப்புகள் கூட இது போன்றவற்றைப் பற்றி பேசுகிறது.

விஷயங்களை, எண்ணங்களை நீக்கிக்கொண்டே செல்கிறீர்கள், எண்ணங்களை நீங்கும் போது, மனம் மெலிந்து, மெலிந்து, லேசாகிறது, எல்லா எண்ணங்களும் நீங்கும் போது, மனமும் மறைந்துவிடும்,  மனம் போன பிறகு ஆத்மா தன்னை வெளிப்படுத்துகிறது;  மற்றும் நீங்கள் முக்தராகிறீர்கள்..  இவை அனைத்தும் மக்கள் மட்டுமல்ல, தத்துவ அமைப்புகளும் கூட செய்த பெரிய தவறுகள்.   தலைவலிக்கு என்ன மருந்து;  தலையை வெட்டிவிடுங்கள் என்று சொன்னால், இது சரியான மருந்தல்ல. .  தலைவலி வந்தால் தலையை வெட்டாதீர்கள்  . வலியை போக்க மருந்தை உட்கொள்ளுங்கள். எனவே மனதை அகற்றுவது மனக்கிலேசங்களுக்கு தீர்வு அல்ல.     சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார், உங்கள் வேலை மனதை அகற்றுவது அல்ல, அது சாத்தியமில்லை;  அது சரியும் இல்லை.  மனதை நீக்கினால் கல் போல் ஆகிவிடுவீர்கள்.  எனவே என்ன செய்ய வேண்டும்?  ஆரோக்கியமற்ற மனதை அகற்ற வேண்டும்.  நீங்கள் அதை எப்படி செய்கிறீர்கள்?  மனதை ஆரோக்கியமாக்குவதன் மூலம் ஆரோக்கியமற்ற மனம் அகற்றப்படுகிறது.  எனவே மானஸঃ ஷோதானம் காரியம்.  மனதை அழிக்காதே;  மனதை தூய்மையாக்கு.  மனதை தெளிவுபடுத்துங்கள்;   மனதை பயிற்றுவிக்கவும்;  மனதை நிறுத்தாதே;  ஆனால் மனதிற்கு வழி காட்டுங்கள்.  எண்ணங்களை அழிக்காதே;  எண்ணங்களின் தரத்தை மாற்று.    வேதாந்தத்தில், எண்ணங்களை அகற்றுவது பரிந்துரைக்கப்படவில்லை.  தேவையே இல்லை;  சம்பந்தமே இல்லை.  எப்படி சிந்திக்க வேண்டும் என்பதை வேதாந்தம் கையாள்கிறது.  வேதாந்த மத்தியஸ்தத்தில் கூட, எண்ணங்களை அகற்றுவதை  பரிந்துரைக்கவில்லை; 

எனவே சங்கராச்சாரியார் இந்த சுலோகத்தில் கூறுகிறார்;  தத் மனஷோதனம் காரியம்.  எனவே ஒருவர் மனதைத் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும்;   

இது எளிதான வேலையா?  சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார்: இல்லை.  பிரயத்தினம் தேவை.  அதற்கு அதிக முயற்சி தேவை.  கீதையில் கிருஷ்ணர் ஆரோக்கியமற்ற சிந்தனை முறைகளின் பட்டியலையும், சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்ற  ஆரோக்கியமான பதில்களின் பட்டியலையும் தருகிறார். 

அபயஂ சத்வ சம்சுத்திம் ஞான யோக வ்யவஸ்திதி; 

  தம்போ தர்போ அபிமானஸ்ச க்ரோதঃ பருஸ்யமேவ கா.

   நான் தெய்வி சம்பத்துடன் நெருக்கமாக இருக்கிறேனா அல்லது ஆசூரி சம்பத்துடன் இருக்கிறேனா என்பதை நாம் தொடர்ந்து கவனிக்க வேண்டும்.  அதற்கு நித்திய எச்சரிக்கை தேவை.   ஒவ்வொரு கணமும் விழிப்புடன் வாழ்வதை உள்ளடக்கியது இந்த தீர்வு, எனவே பிரயத்தினம்.;  மேலும் அது முயற்சிக்கு மதிப்புள்ளது ஏனெனில்

ஏதாதஸ்மின் விசுத்த சதி கா; 

மனம் தெய்வீக சம்பன்ன அந்தகாரணம், சத்வ பிரதான அந்தகாரணம், குண பிராமண அந்தகாரணம், சாதனா சதுஷ்டய சம்பன்ன அந்தகாரணம் என்று மாறியவுடன்.    முக்தி கரபலயிதே.  முக்தி உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி போல் தெரியவரும்.     மனம் தூய்மையாகிவிட்டால் மோக்ஷம் கைக்கு வந்துவிடும், அது வெகு தொலைவில் இல்லை.  எனவே கர பலம் என்றால் கையில் பழம்;  கர ஃபாலயதே, என்றால் கர ஃபலம் இவ பவதி;  அது கையில் ஒரு பழம் போன்றது;    கிருஷ்ணர் கீதையில் கூறுகிறார். 

ராஜாவம ராஜகுய

ப்வமதமதனமம் | 

பாதஆவகம தமௌ சுசுரா நு யம்யாமம் ||2- 2||

  rājavidya rājaguhyaṁ பவித்ரமிடமுத்தமம் |  பிரத்யக்ஷாவகமம் தர்மியம் சுசுகம் கர்துமவ்யயம் ||9- 2|| 

இது மிகவும் எளிதானது.  கடோபநிஷத்தின் மற்ற இடங்களில் இதற்கு நேர்மாறாக கூறப்பட்டுள்ளது

உரச தாரா அனாஷனா துரதா துக பசனத்வா வதின், க்ஷுரஸ்ய தாரா நிஷிதா துரத்யாயா, துர்காம் பதாஸ்தத்காவய்.  மோக்ஷத்தை அடைவது என்பது ரேஸரின் விளிம்பில் நடப்பது போல் மிகவும் கடினமானது.  மிக எளிமையாக ஒரே இடத்தில் எப்படிச் சொல்லப்படுகிறது என்ற கேள்வி இயல்பாகவே வரும்;  மற்றும் மற்றொரு இடத்தில், அது மிகவும் கடினமாக கூறப்படுகிறது;  வேதம் முரண்படவில்லை.  எனவே இங்கு ஷ்ரத்தம் தேவைப்படுகிறது.  .  ஸ்ரத்தை இருந்தால், அதற்கான பதிலை மிக எளிதாகக் கண்டுபிடிக்கலாம்.  பதில் என்ன?  தகுதியுள்ள மனதிற்கு, இது எளிதானது;  ஆயத்தமில்லாத மனதிற்கு, இது மிகவும் கடினமான விஷயம்.  சத்வபிரதான அந்தகாரணஸ்ய சுகம் கர்தும் அவ்யயஂ;  ரஜஸ் தம ப்ரதாந அந்தகாரணஸ்ய க்ஷுரஸ்ய தாரா.  எனவே உங்கள் மனதை சாத்வீகமாக்குங்கள்.