யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 104

யோகவாசிஷ்டம் என்ற மஹாராமாயணம் 104
தினமொரு சுலோகம்
நாள் 104
தேவேந்திரனின் கவலை

ஸதி தர்மிணீ தர்மா ஹி ஸம்பவந்தீஹ நாஸதி

சரீரம் வித்தியதே யஸ்ய தஸ்ய தத்கில த்ரிப்தந்தி!
सति धर्मिणी धर्मा हि सम्भवन्तिह नासति
शरीरम् विद्ध्यते यस्य तस्य तत्किल त्रिप्तअति!

” இருப்பு (அஸ்தித்வம்)உள்ளவர்களுக்கும் மட்டும். தான்,அனுபவங்கள் உண்டாகும்.சரீரமே இல்லாத அசத்துக்கு எப்படி திருப்தியுண்டாகும்?”

தேவேந்திரன் கேட்டுக்கொண்டதிற்கிணங்க நாரதர் கார்கடியின் கதையை விவரமாகச் சொன்னார்:
“இந்த வெறுக்கத்தக்க ஜன்மம் அரக்கி கார்கடி உயிருள்ள ஊசியாக மாறியிருந்தாள்.பாபிகளின் உடலை ஊசி போல் குத் தி துளைத்து அவர்களது நாடி நரம்புகளையும், இரத்தத்தையும் மாசுள்ளதாக்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் காற்றினால் மனிதர்களின உடல்களில் நுழைந்து தாங்கமுடியாத வேதனையை உள்வாங்கிக்கொண்ட கொண்டிருந்தாள். தூய்மையற்ற உடல்களில்த் தான் அவள் இவ்வாறு நுழைந்து வேதனை உளவாக்கி வந்தாள். கழுகு போன்ற ஈன ஜன்மங்களின உடல்களில்க் கூட நுழைந்து அவற்றின் மாமிசத்தை உண்டு மகிழ்நதாள். மிகுந்த தவ வலிமையின் காரணமாக அவளால் இரையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ஜீவிகளின் உடலிலும் உள்ளத்திலும் நுழைந்து அவர்களை தாக்கினாள். அவ்வாறு நுழைவது மூலம் அவர்களது செயல்களிலும் அவள் பங்காளியானாள். காற்றுப் போல் ஸூக்‌ஷமமான சரீரமுடையவளும் கண்ணுக்குத்் தென்படாதவளாகவும் இருக்கிறவளுக்கு என்ன தான் செய்ய இயலாது? ஆனால் அவளது மாசு படிந்து வாசனைகளின் காரணம் அவளுக்கு சிலரிடம் அதிக பிரியமும்,மற்று சிலரை பிடிக்காமலும் போனது.
காலப் போக்கில் அவளின் மனதிலும் மாற்றம் உண்டாயிற்று. அவளுக்கு தனது வாழ்வின் அர்தத்தமின்மை புரிய ஆரம்பித்தது.
அவள் ஒரு கழுகின் மேல் ஏறி இமயமலையின் உச்சியை அடைந்தாள். முதலில் கூறியது போல் கடும். தவம் அனுஷ்டித்தாள்.அந்த தவம் தொடர்கிறது. அல்லையோ , தேவ ராஜன்,அவள் தவத்தை முடக்கவில்லையென்றால் உலகம் அழிந்து விடும் தாங்கள் தான் ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.” இவ்வாறு நாரதன் கேட்டுக்கொள்ளும் கொண்டார்.
வஸிஷ்டர் தொடர்நதார்;’இதைக் கேட்ட இந்திரன் கார்கடி தவம் செய்யும் இடத்தை துல்லியமாக கண்டுபிடிப்பதற்காக வாயு தேவனை அனுப்பினான். அங்கும் இங்கும் அலைந்து திரிந்து விட்டு கடைசியாக வாயு தேவன் இமய மலைக்கு வந்து சேர்ந்தான்

விவேக சூடாமணி 172

சுலோகம் 172

वायुनाऽऽनीयते मेघः पुनस्तेनैव नीयते। var वायुना नीयतेमेघः पुनस्तेनैव लीयते

मनसा कल्प्यतेबन्धो मोक्षस्तेनैव कल्प्यते॥ 172

vāyunā”nīyatē mēghaḥ punastēnaiva nīyatē ।

(pāṭhabhēdaḥ – vāyunā nīyatē mēghaḥ punastēnaiva līyatē)

manasā kalpyatē bandhō mōkṣastēnaiva kalpyatē ॥ 172॥

வாயுநாऽऽநீயதே மேக:⁴ புநஸ்தேநைவ நீயதே । var வாயுநா நீயதே மேக:⁴ புநஸ்தேநைவ லீயதே

மநஸா கல்ப்யதே ப³ந்தோ⁴ மோக்ஷஸ்தேநைவ கல்ப்யதே ॥ 172

வார்த்தைகளின் பொருள்

वायुना – vayuna -வாயுநா -by the wind-காற்றினால்

ऽऽनीयते-AanIyte ˜ ऽऽநீயதே-is brought- வரவழைக்கப் படுகின்றது

मेघः- megha×மேக:⁴- cloud – மேகங்கள்

पुन – puna×புநஸ்  again- மீண்டும், பிறகு

तेनै – tena -தேநை-by it-அதனாலேயே

ऐव-eva -ஏவ-alone -மட்டுமே

नीयते- nŸyate- நீயதே-is scattered – சிதறடிக்கும் படுகின்றது

मनसा- manas˜மநஸா- by the mind – மனதால்

कल्प्यते – kalpyate- கல்ப்யதே-is caused – உருவாக்கப்படுகிறது

बन्धो-bandha× ப³ந்தோ⁴-bondage – பந்தங்கள்

मोक्ष ]> mokÿa×மோக்ஷ – liberation – விடுவிக்கப் படுகிறது

तेनै – tena-தேநை – by that -அதனாலேயே

ऐव eva ஏவ alone- மட்டுமே

कल्प्यते- kalpyate -கல்ப்யதே-is caused    – தருவிக்கின்றது

   பொருள் சுருக்கம்

காற்று மேகங்களை ஒன்று திரட்டுகிறது, காற்றே அவற்றைச் சிதறடிக்கிறது. அதுபோலவே, மனமும் பந்தத்தை உருவாக்குகிறது, விடுதலையையும் உருவாக்குகிறது.

விளக்கவுரை

சங்கராச்சாரியார் மனோ நாசம் சம்பந்தமான பிரச்சனையை அறிந்துள்ளார், மக்கள் மனோ நாசத்தைப் பற்றி நினைப்பார்கள், ஏனென்றால் அவர் மனதின் முன்னிலையில், சம்சாரம் உள்ளது;  மற்றும் மனம் இல்லாத நிலையில், சம்சாரம் இல்லை;  எனவே மனமே சம்சாரத்திற்குக் காரணம், எனவே மனதை அழிப்போம் என்று எண்ணுவார்கள், அவர்கள் எண்ணங்களை நீக்கும் செயல்முறையைத் தொடங்குவார்கள்.  எனவே இதையறிந்த சங்கராச்சாரியார் இந்த சிக்கலை எதிர்பார்க்கிறார், எனவே அவர் இந்த ஸ்லோகத்தில் மற்றொரு கருத்தை கூறுகிறார்;  அது சந்தேகமில்லாமல் மனமே சம்சாரத்திற்குக் காரணம்;  அதே மனம் தான் மோக்ஷத்திற்கும் காரணம். என்கிறார். எனவே மனதை அழிப்பது ஒரு முட்டாள்தனமான அணுகுமுறையாகும், ஏனென்றால் நீங்கள் நினைவில் கொள்ள வேண்டும், இந்த சம்சாரத்திற்குக் காரணமான மனம்  தான் விடுதலைக்கும் காரணம்.  எனவே விடுதலைக்காக மனதை கவனமாகத் தக்கவைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.  இந்தக் கருத்தைச் சொல்ல, சங்கராச்சாரியார் காற்றின் உதாரணத்தைக் கூறுகிறார்.   பிரகாசமான சூரியன் இருக்கும் போது மற்றும் கருமேகங்கள் இருக்கும் போது, காற்று வீசும்;  சூரியன் முன் மேகத்தை கொண்டு வரும், அதனால் சூரியன் மூடப்பட்டிருக்கும்.  சூரியன் எதன் காரணமாக மூடப்பட்டிருக்கிறது?  மேகத்தினால்.   சூரியன் நமது பார்வைக்கு முன்னால் உள்ளது,  மேகத்தால் மறைக்கப்பட்டுள்ளது.  ஆனால் இதற்கு அடிப்படை காரணம்: காற்றே.  எனவே  சூரியனை மறைப்பதற்குக் காற்றுதான் காரணம் என்று சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார், மேகம் விலகிச் சென்றால் அதற்கு யார் பொறுப்பு;  அதே காற்று மட்டுமே மேகத்தையும் அங்கிருந்து நீக்குகிறது.  காற்று மட்டுமே சூரியனை மறைக்கிறது.   காற்று மட்டுமே மறையை நீக்குகிறது.  சூரியனை மறைப்பதற்கு காற்றுதான் காரணம்;  அந்த முறையை நீக்குவதும் காற்றுதான்! .  அதேபோல, மனமே சம்சாரத்திற்குக் காரணம்;  மனமே மோக்ஷத்திற்குக் காரணம்;  எனவே மனதை அழிப்பது ஒரு தீர்வாகாது. 

வாயுநாऽऽநீயதே மேக:⁴

.  மேகம் காற்றினால் மட்டுமே சூரியனுக்கு முன்னால் கொண்டு வரப்படுகிறது;  அதன் காரணமாக இருள் பரவுகிறது; 

மேக:⁴ புநஸ்தேநைவ நீயதே

  மீண்டும் அதே காற்றினால் மட்டுமே, மேகமும் அழிக்கப்படுகிறது;  பூமியின் மீது பிரகாசத்தை கொண்டு வருகிறது.   வாயுநா நீயதே மேக:⁴ .  அதே வழியில், மானஸா கல்ப்யதே பந்தா.  பந்தங்களுக்கு மனம் மட்டுமே காரணம்.  ;   ஏனென்றால் மோக்ஷா அபி தேனைவ கல்ப்யதே.  அதே மனதை நாம் மோக்ஷத்திற்கும் பயன்படுத்த வேண்டும்.  எனவே தெனைவ என்றால் மனச ஏவ கல்ப்யதே என்று பொருள்.  எனவே இந்தக் கருத்தை நாம் பகவத் கீதையிலும் காண்கிறோம். 6வது அத்தியாயத்தில். 

துரதமதமனஸனஸ ஆனதமவதமன இஜநே |  அநாதமனாசனு ஶுதவத் வனநாதம்வ ஷ்வன் ||6- ।||  பந்துராத்மாத்மனஸ்தஸ்ய யேனாத்மைவாத்மனா ஜிதঃ |  அனாத்மனஸ்து சத்ருத்வே வர்தேதாத்மைவ சத்ருவத் ||6- 6|| 

  உடல்-மன-சிக்கலானது உங்கள் நண்பன்;  உடல்-மன-சிக்கலானது உங்கள் எதிரியும் கூட.  சம்சார பந்தத்தை ஏற்படுத்துவதன் மூலம் உடல்-மனம்-சிக்கலானது உங்கள் எதிரி;  அதுவே விடுதலையை ஏற்படுத்துவதன் மூலம் உங்கள் நண்பன்.     ஒருவனே எப்படி  எதிரியாகவும் நண்பனாகவும் இருக்க முடியும்?  இந்தக் கேள்விக்கு கிருஷ்ணரே பதிலளிக்கிறார்: உங்களால் நிர்வகிக்கப்படும் உடல்-மன-சிக்கலானது உங்கள் நண்பர்;  ஒழுக்கமான உடல்-மனம்-சிக்கலானது உங்கள் நண்பன்.  ஆரோக்கியமான உடல் மனம்-சிக்கல் உங்கள் நண்பர்.  கட்டுப்பாடற்ற உடல்-மனம்-சிக்கலானது உங்கள் எதிரி.  நாம் மனதுக்குக் கூட செல்ல வேண்டியதில்லை;  நம் உடல் நண்பனா அல்லது எதிரியா என்று கேட்டால், அது பிரச்சனைகளை கொடுக்க ஆரம்பித்தவுடன், உடலை உங்கள் எதிரியாக பார்க்க ஆரம்பிக்கிறீர்கள்.  அதனால்தான், உடல் எதிரியாகிவிட்டதால், மக்கள் தற்கொலை கூட செய்கிறார்கள்.  ஆனாலும் உடல் ஆரோக்கியமாக இருக்கும்போது அது நண்பனாக செயல்படுகிறது.   சங்கராச்சாரியார் மனமே உங்கள் நண்பர் மற்றும் உங்கள் எதிரி என்கிறார். 

வானத்தில் மேகங்கள் எப்படி, எதனால் அசைகிறது. காற்றினால் அது திசையற்று காற்று வீசும் திசையில் நகர்கிறது. காற்று மேகத்தைக் கூட்டுகிறது, அதுவே மேகத்தைக் கலக்கிறது. காற்றைப்போல் மனித னின் பற்றுகளைக் கூட்டுவதும், கலைப்பதும் மனம் தான். மனதின் உதவியோடு தான் மோக்ஷமும் கிட்டும்.

விவேக சூடாமணி 171

சுலோகம் 171

सुषुप्तिकालेमनसि प्रलीने नैवास्ति किञ्चित्सकलप्रसिद्धेः ।

अतो मनःकल्पित एव पुंसः संसार एतस्य न वस्तुतोऽस्ति ॥ 171॥
suṣuptikālē manasi pralīnē naivāsti kiñchitsakalaprasiddhēḥ ।

atō manaḥkalpita ēva puṃsaḥ saṃsāra ētasya na vastutō’sti ॥ 171॥
ஸுஷுப்திகாலே மநஸி ப்ரலீநே நைவாஸ்தி கிஞ்சித்ஸகலப்ரஸித்³தே:⁴ ।

அதோ மந:கல்பித ஏவ பும்ஸ: ஸம்ஸார ஏதஸ்ய ந வஸ்துதோऽஸ்தி ॥ 171॥

வார்த்தைகளின் பொருள்

सुषुप्तिकाले – suÿuptik˜le -ஸுஷுப்திகாலே-in deep-sleep-சுஷுப்தி நிலையில்

मनसिप्रलीने- manasi pralŸne மநஸிப்ரலீநே-when the mind is reduced (to its casual state)-மனம் அதன் சுயரூபத்தை அடையும் போது

न – n na நை not-இல்லை

ऐवा @v eva ஏவா indeed- தீருமானமாக

अस्ति-AiSt asti அஸ்தி-is- இருக்கும்

किञ्चित् – kiñcit கிஞ்சித் anything- சிறிதும்

सकल skl àisÏe> sakala-ஸகல-எல்லாம் प्रसिद्धेः-prasiddhe×ப்ரஸித்³தே:⁴- proved by (experience of) all-எல்லாராலும்( அனுபவம் மூலம்) நிரூபிக்க பட்டுள்ளது

अतो- ata×அதோ- therefore-ஆகவே

मनःकल्पित mana× kalpita-மந:கல்பித× created by the mind- மனதின் கற்பனை

एव- eva ஏவ-alone- மட்டுமே

पुंसः- puÕsa×பும்ஸ:- man- மனிதர்களின்

संसार -saÕs˜ra× Samsara ஸம்ஸார-(world of change)- சம்சாரம்

एतस्य- etasya-ஏதஸ்ய-his-அவனது

न- na- ந-not-இல்லை

वस्तुतो -> vastuta×வஸ்துதோ – in reality- சுயரூபம்

ऽस्ति -asti -அஸ்தி-there is-உளது

பொருள் சுருக்கம்

ஆழ்ந்த உறக்கத்தில், மனம் அதன் செயலற்ற நிலைக்குத் தள்ளப்படுகிறது, அந்த நிலையில் உணரக்கூடிய எதுவும் இல்லை என்பது அனைத்து மக்களின் உலகளாவிய அனுபவத்தால் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, மனிதர்களின் உலகம் மனதின் உருவாக்கமே தவிர யதார்த்தம் இல்லை.

விளக்கவுரை

அன்வயா வை ஜாக்ரத், ஸ்வப்னா அவஸ்தா ஆகியவற்றின் உதவியுடன் முந்தைய சுலோகங்களில் விளக்கினார் ஆச்சாரியார். ஏனெனில் இந்த இரண்டு அவஸ்தைகளிலும் மனம் இருக்கிறது. இப்போது வ்யாதிரேகாவைக் விளக்க, ஆச்சார்யர் ஸுஷ்ப்தி அவஸ்தையின் உதவியை நாடுகிறார். இந்த நிலையில் மனம் இல்லை. எனவே அவர் கூறுகிறார்; சுஷுப்தி காலே, மனசி பிரலினே சதி.

மனம் எங்கு இல்லை? கரண சரீரத்தில்; மனம் சுக்ஷ்ம சரீரத்திற்கு சொந்தமானது; அது கரண சரீரத்தில் இல்லாமலாகிறது. கரண சரிரே பிரலினே சதி.

மனம் இல்லாமலாகும் போது; கிஞ்சித் நைவ அஸ்தி. அனுபவிப்பதற்கு எதுவும் இல்லை, நான் ஒரு போக்தனாக இல்லை; போக்கியம் என்ற உலகம் இல்லை; மற்றும் போகம் என்று எந்த ஊடாடும் அனுபவம் இல்லை; கின்சித் என்றால் கொஞ்சம் கூட, நாஸ்தி. நாஸ்தி மட்டுமல்ல, நைவ அஸ்தி; அங்கு இல்லை; ஸுஷ்ப்தியில் இருமை இல்லை என்பதற்கு என்ன ஆதாரம்? சுஷ்ப்தியைப் பற்றி நான் பேச வேண்டியதில்லை; சகலா பிரசித்த; அது எல்லா மக்களுக்கும் நன்கு தெரியும். . அத: எனவே. அன்வயவ்யதிரிகாப்யாம் மன சத்வே, ஸம்ஸார சத்வம்; மனோபாவே, சம்சார அபாவா; தஸ்மாத் மன: ஏவ ஸம்ஸார காரணம்.

அவர் கூறுகிறார்: அதঃ மனঃ கல்பித்தாஹ ஏவா, பும்ஸঃ ஏதஸ்ய ஸம்ஸாரঃ. ஸோ ஏதஸ்ய பும்ஸঃ ஸம்ஸாரঃ;

மனகல்பித்தஹ ஏவா; நடந்தற்கு காரணம் மனத்தால் மட்டுமே நிகழ்கிறது. மனம் மட்டுமே சம்சாரத்திற்குக் காரணம். அது மனத்தால் உண்டானது என்பதால், சங்கராச்சாரியார் சம்சாரம் என்பது நமது உள்ளார்ந்த இயல்பு அல்ல; ஏனென்றால் அது வேறொருவரால் ஏற்படுகிறது; இது ஒரு தற்செயலான விஷயம்; ; மற்றும் புறம்பான காரணியால் ஏற்படும் எதுவானாலும் அது இயற்கையில் உள்ளார்ந்ததல்ல; அது தற்செயலானது. மேலும் தற்செயலானவை அகந்தூகம் என்றும், அகந்தூகம் எதுவோ அது ஸ்வபாவிகம் அல்ல. மேலும் மனம் மட்டுமே நமக்கு சம்சார துக்கத்தை ஏற்படுத்துவதால்; சம்சாரம் என் உள்ளார்ந்த இயல்பு அல்ல; அப்படியானால் என் உள்ளார்ந்த இயல்பு என்ன? முக்தி அல்லது மோக்ஷம் என் ஸ்வரூபம். எனவே அவர் கூறுகிறார்; வஸ்துதா நாஸ்தி.

வஸ்துதா என்றால் உள்ளார்ந்த, இயற்கை, உண்மையில்.சம்சார அனுபவங்கள் உண்மையில்லை. . சம்சாரம் இல்லை. சம்சாரம் எனக்கு உள்ளார்ந்ததாக இருந்திருந்தால், நிலைமை என்னவாகியிருக்கும்? வெப்பம் நெருப்புக்கு உள்ளார்ந்ததாகும்; நெருப்பின் உள்ளார்ந்த வெப்பம் எல்லா நேரத்திலும் இருக்கும்; சம்சாரம் எனக்கு உள்ளார்ந்ததாக இருந்தால்; மனம் இருக்கிறதோ இல்லையோ அது இருக்கும். அதாவது ஸுஷ்ப்தியிலும், நான் ஸம்ஸாரத்தை அனுபவித்திருப்பேன்; சம்சாரம் எனக்கு உள்ளார்ந்ததாக இருந்திருந்தால். ஸுஷுப்தி நிலையிலும் ஸம்ஸாரதுக்கங்கள் இருந்திருக்கும்., அது நம்முடைய உள்ளார்ந்த இயல்பு அல்ல . சம்சாரம் என்னுடைய இயல்பு அல்ல என்பதை சுஷ்ப்தி நிரூபிக்கிறது.

சம்சாரத்திற்கு மனம்தான் காரணம் என்று சொன்னோம். மனது இருக்கையில், சம்சாரம் இருக்கிறது. மனம் இல்லாத நிலையில், சம்சாரம் இல்லை. எனவே நாம் மனதை அழிக்க வேண்டுமா?

பிறகு மனோ நாசத்தை எப்படி விளக்குவது. மனோ நாசத்தை இரண்டு வழிகளில் புரிந்து கொள்ளலாம் : ஒன்று மனதைப் பொய்யாக்குவது; அல்லது மித்யாத்மா நிச்சயঃ. உலகத்திற்கு சுதந்திரமான இருப்பு இல்லாதது போல, பிரம்மத்தை சாராதது; அதேபோன்று மனதுக்கு சுதந்திரமான இருப்பு இல்லை; இந்த ஞானம் மனோ நாசம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த ஞானத்துடன், நாம் மனதை தொடர்ந்து பயன்படுத்துகிறேன், எப்படி? நான் மேசையைப் பயன்படுத்துவது போல, ஞானத்திற்குப் பிறகு.

அதேபோல மனோ மித்யாத்மா நிச்சயஹ ஏவ மனோ நாசா இதி, கௌந்த்யாய விருத்தியா; உருவகமாக கூறப்படுகிறது. மேசை நாசத்திற்குப் பிறகும் மனம் பயன்படுத்தப் படுகிறது. அதுபோல் ஞானி மனதை ஞானத்தின் மூலம் மனோ நாசத்திற்குப் பிறகும் மகிழ்ச்சியுடன் பயன்படுத்துவார். இதுவே முதல் விளக்கம். இரண்டாவது விளக்கம்: மனோ நாசா = பிரச்சனைக்குரிய மனோ நாசா. பிரச்சனையுள்ள மனதை அழிக்கவும். பிரச்சனைக்குரிய மனதை எப்படி அழிப்பது? பிரச்சனை இல்லாத மனதாக மாற்றுவதன் மூலம். அவ்வளவுதான். பிரச்சனையற்ற மனதிற்கு மாற்றுவதன் மூலம்.

அசந்து சுகமாக தூங்கினேன் என்று சொல்கிறோமே அந்த ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் கனவு இல்லை, நினைவு இல்லை, உணர்வு இல்லை, உலகமே இல்லை, மனம் இருந்தால் தானே இதெல்லாம்… மனம் நிலைத்து செயலற்று நின்றால் எஞ்சுவது ஆனந்தம் தான். அதை தான் சுகமாக என்று சொல்கிறோம்.

விவேக சூடாமணி 170

சுலோகம் 170

स्वप्नेऽर्थशून्येसृजति स्वशक्त्या भोक्त्रादिविश्वं मन एव सर्वम् । 

तथैव जाग्रत्यपि नो विशेषः तत्सर्वमेतन्मनसो विजृम्भणम्॥ १७०॥

svapnē’rthaśūnyē sṛjati svaśaktyā bhōktrādiviśvaṃ mana ēva sarvam ।  tathaiva jāgratyapi nō viśēṣaḥ tatsarvamētanmanasō vijṛmbhaṇam ॥ 170

ஸ்வப்நேऽர்த²ஶூந்யே ஸ்ரு’ஜதி ஸ்வஶக்த்யா போ⁴க்த்ராதி³விஶ்வம் மந ஏவ ஸர்வம் ।  ததை²வ ஜாக்³ரத்யபி நோ விஶேஷ: தத் ஸர்வமேதந்மநஸோ விஜ்ரு’ம்ப⁴ணம் ॥ 170॥

வார்த்தைகளில் பொருள்

स्वप्ने  svapne-ஸ்வப்நே   in the dream state- கனவு நிலையில்

 ऽर्थशून्ये   arthaþ¨nye ऽர்த²ஶூந்யே-devoid of (external) objects-வெளிப் பொருட்களின் தொடர்பில்லாமல் सृजति-s®jati-ஸ்ரு’ஜதி    projects – தோற்றுவிக்கின்றது

स्वशक्त्या-  svaþakty˜ -ஸ்வஶக்த்யா-by its own power- சுயமாகவே

भोक्त्रादि – bhoktr˜di -போ⁴க்த்ராதி³-enjoyer etc- அனுபவிப்பவர் போன்ற

-विश्वं ivZvm! viþvam (dream) universe- பிரபஞ்சத்தை

मन> mana× மந-mind- மனம்

एव-    eva-ஏவ-    alone- தானாகவே       सर्वम्! sarvam-ஸர்வம்  the entire- எல்லாவற்றையும்

   तथ-  tath˜ தத²  similarly – அதே போல்

ऐव eva ஏவ-alone – தானாகவே

जाग्र –  j˜grati-ஜாக்³ரதி-  in the waking state – விழிப்பு நிலையில்

अपि api-அபி- also – அந்த நிலையிலும்

नो- no- நோ- இல்லை

विशेषः- viþeÿa×விஶேஷ:-difference- வித்தியாசம்

  तत-tat -தத்-that – அது

सर्वमा  sarvam-ஸர்வமே  all – எல்லாம்

   ऐतत्-etat ஏதத்-this – இந்த

मनसो-manasa× மநஸோ of the mind- மனதின்

विजृम्भणम्-விஜ்ரு’ம்ப⁴ணம்-vij®mbhaõam a projection – தோற்றமே      

பொருள் சுருக்கம்  

இந்த(கனவு)நிலையில், வெளி உலகத்துடன் எந்த தொடர்பும் இல்லாவிட்டாலும், மனம் மட்டுமே முழு கனவு-பிரபஞ்சத்தை அனுபவிப்பவர் போன்றவற்றை முன்னிறுத்துகிறது. அதேபோல், விழிப்பு நிலையும் வேறுபட்டதல்ல. இவை அனைத்தும் (எண்ணற்ற நிகழ்வுகளின் உலகம்), மனதின் ஒரு உருவாக்கமாகும். .

விளக்கவுரை

இந்த சுலோகத்தில் பிரதிஜ்ஞாவின் விளக்கத்தைத் தருகிறார் ஆதி சங்கரர்., அவர் சொல்கிறார், “மனமே எல்லாவற்றுக்கும் காரணம்;  மற்றும் மனம் இருக்கும்போது பிரச்சனைகள் உளவாகின்றன.   மனம் இல்லாதபோது எதுவும் இல்லை. 

இதை நிரூபிக்க, அவஸ்தா திரயத்தை எடுத்துக் கொள்கிறார். 

ஜாக்ரத் அவஸ்தாவில், மனம் உள்ளது: எனவே அனைத்தும் போக்த வடிவில் உள்ளன.     ஸ்வப்னாவஸ்தையிலும், மனம் உள்ளது: எனவே போக்தம், போக்ஜ்யம் உள்ளது;  

போக்தா என்றால் அனுபவிப்பவர்;  போக்ஜியம் என்றால் அனுபவிக்கப்படும் பொருள்.  போகம் என்பது ராகத்வேஷாதியை உண்டாக்கும்  அனுபவம்;  அனைத்து பிரச்சனைகளுக்கும் அதுவே காரணம்.

  ஆனால் ஸுஷ்ப்தியில், மனம்  இல்லை, ;  போக்த்ராதி விஷ்வம் அபி நாஸ்தி;  எனவே சம்சாரமும் நாஸ்தி. இந்த அணுகுமுறையைத்தான் அவர் மேற்கொள்கிறார்.     

மனோமய சத்வே போக்த்ராதி சம்சார சத்வம்;  மனோமய அபாவே, போக்த்ராதி சம்சார அபாவஹா;  தஸ்மாத் மனோமயঃ ஏவ ஸம்ஸாரஸ்ய காரணம்.  . 

மனோமய தத்துவமே போக்த்வம் முத லிய சம்சாரத்தின் உண்மை சொரூபம்.மனோமயம் இல்லையென்றால் சம்சார மும் இல்லை.ஆகவே மனோமயமே சம்சார துக்கங்களுக்கு காரணம்.

அர்த்த ஶுன்யே ஸ்வப்னே மனঃ ஏலம் சர்வம் ஸ்ரு’ஜதி  என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.  கனவில், மனம் மட்டுமே அனைத்தையும் உருவாக்குகிறது.

கனவு காணும்போது வெளியுலகத்தோடு உடம்புக்கு சம்பந்தமில்லை. எங்கோ ஒரு அறையில் மைலாப்பூரில் புறா கூண்டில் போர்த்திக்கொண்டு படுத்திருக்கும் ஒருவனின் மனம் மட்டும் அமேரிக்கா ஐரோப்பா, சந்திரமண்டலம் என்று எங்கெங்கோ சுற்றுகிறது. விழிப்பு நிலையிலும் அப்படி தான். கனவில் கண்டது எப்படி நிஜமாக தோன்றியதோ அப்படி விழிப்புணர்வில் நம்மை சுற்றியிருக்கும் பிரபஞ்சம் உண்மை மாதிரி தோற்றம் தருகிறது. இந்த மாயை தேன் போல் இனிக்கிறது. உண்மையில் அது விஷம். சத்யம் ஒன்றே அம்ருதம்.

மனமே பிரபஞ்சத்தை உருவாக்குகிறது என்று ஏன் சொல்கிறோம்?  அது ஏற்கனவே இருக்கிறது என்று ஏன் சொல்ல முடியாது?.  கனவில், வெளி உலகம் கிடையாது, எனவே இது ஒரு சிறப்பு உலகமாக இருக்க வேண்டும் என்று நாம் கூற முடியாது.  மேலும் வெளி உலகம் இல்லாததால், அது ஒரு அக உலகமாக இருக்க வேண்டும், எனவே ஒரு அக உலகத்தை உருவாக்குபவர் இருக்க வேண்டும், அந்த படைப்பாளர் யார்?  மனோமயம் ஏவ சர்வம் விஸ்வம் ஸ்ரீஜதி.  இந்த கனவு நிலை, என்ன வகையான கனவு நிலை?  அர்த்த சூன்ய ஸ்வப்னாவில்,  வெளிப்புற பொருள்கள் இல்லை.  அர்த்தா என்றால் வெளிப்புற பொருள்கள், சூன்யா என்றால் இல்லை.   எனவே கனவு நிலையில், வெளிப் பொருள்கள் இல்லாத இடத்தில்;  மனம் மட்டுமே உள்ளது., அதுவே எல்லாவற்றையும் உருவாக்குகிறது. 

மனம் அதை எப்படி செய்கிறது?  ஸ்வ ஷக்த்யா;  மனம் பகவானைப் போன்றது;  மனம் அனைத்தையும் உருவாக்க முடியும்.   மனம் மட்டுமே அறிவார்ந்த காரணம்;  பொருள் காரணம் என்ன;  மனம் ஒன்றே பொருள் காரணம்;   அது எதையும் உருவாக்க முடியும்.  மேலும் கனவில் இருபது மாடி கட்டிடம் கட்ட எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?  உங்கள் வீட்டில் குளியலறை கதவை சரிசெய்ய 15 நாட்கள் ஆகும்;  இருபது மாடிக் கட்டிடம் ஒன்றைக் கட்ட வேண்டும் என்ற கனவில் உங்களுக்கு என்ன சக்தி கிடைத்துள்ளது;  சங்கற்ப சக்தி!.    இந்தகம் சர்வம் அஸ்ர ̥ ஜாதா.  பகவானும் நேரம் எடுப்பதில்லை.  அதேபோல், இங்கும், ஸ்வசக்தி, பகவானின் சக்தி மாயா சக்தி என்று அழைக்கப்படுகிறது;  தனிப்பட்ட சக்தி நித்ரா சக்தி என்று அழைக்கப்படுகிறது.  ஸோ மனஸஹ ஶக்த்யா, நித்ரா ஷக்த்யா, ஸர்வம் ஜாதி.  மேலும்

அது எதை உருவாக்குகிறது?  பௌக்த்ராதி விஸ்வம்.  எனவே முழு பிரபஞ்சமும் போக்தம், போக்ஜ்யம் மற்றும் போகம்;  பொதுவாக திரிபுடி என்று அழைக்கப்படுகிறது.  அனுபவம்-அனுபவிப்பவர்-அனுபவிக்கும் பொருள் ஆகிய மூன்றையும் உள்ளடக்கியது உலகம். அதை மனம் மட்டுமே உருவாக்குகிறது.  உணர்வு உறுப்புகள்  தொடர்ந்து  மனசுக்கு தூபம் போடுகிறது;  .  எனவே, உலகத்தை உருவாக்குவது மட்டுமல்ல, அதற்கு இணையாக சம்சார பிரச்சனைகளையும் உருவாக்குகிறது மனம். 

ஜாக்ரத் அவஸ்தா பற்றி என்ன கூறுகிறார் சங்கராச்சாரியார் ;  ஜாக்ரதி அபி ததா ஏவா;  ஜாக்ரத் அவஸ்தாவிலும்,

மனம் மட்டுமே போக்தர் ̥ , போக்யா , போக்தம் என்ற திரிபுடி ஆகியவற்றை உருவாக்குகிறது. எந்த வித்தியாசமும்  இல்லை.

  ஜாக்ரத் அவஸ்தாவிலும், மனோமய போக்தர் ̥ , போக்யா மற்றும் போகஹத்தின் திரிபுடிக்குக் காரணமாகிறது.  

   சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார்: மனம் திரிபுடியை உருவாக்குகிறது.  நாம் சேர்க்க வேண்டும்;  திரிபுடி என்பது சம்சாரத்திற்கு சமம். எனவே மனம் மட்டுமே சம்சாரத்தை உருவாக்குகிறது

  சில இடங்களில்,  சம்சாரத்திற்கு அஜ்ஞானம் மட்டுமே காரணம் என்கிறார்கள்.  சம்சாரத்திற்கு மனம் மட்டுமே காரணம் என்று இங்கு கூறப்படுகிறது.  எது சரியானது?  அந்தக் குழப்பம் வரக்கூடாது.  மனமும் அறியாமையும் சேர்ந்துதான் பிரச்சினைக்குக் காரணம்.  சில இடங்களில், மனம் சிறப்பிக்கப் படுகிறது;  சில நேரங்களில் அறியாமை வெளிப்படுகிறது.  இங்கே சூழல் என்பது மனதின் பங்கு.  மனதின் பங்கை நாம் ஏன் இங்கு முன்னிலைப் படுத்துகிறோம்?  ஏனெனில் தலைப்பு மனோமய கோஷம்;  .  எனவே, சங்கராச்சாரியார்  மனது இருக்கையில்,  சிக்கல்கள் உள்ளன.  மனம் இல்லாத நிலையில், சுஷ்ப்தியில், எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை;  எனவே, மனமே சம்சாரத்திற்குக் காரணம். 

.

விவேக சூடாமணி 169

சுலோகம் 169

मनोमयोऽग्निर्दहति

न ह्यस्त्यविद्या मनसोऽतिरिक्ता मनो ह्यविद्या भवबन्धहेतुः । 

तस्मिन्विनष्टेसकलं विनष्टं विजृम्भितेऽस्मिन्सकलं विजृम्भते॥ १६९॥

na hyastyavidyā manasō’tiriktā manō hyavidyā bhavabandhahētuḥ । tasminvinaṣṭē sakalaṃ vinaṣṭaṃ vijṛmbhitē’sminsakalaṃ vijṛmbhatē ॥ 169॥

மநோமயோऽக்³நிர்த³ஹதி 

ந ஹ்யஸ்த்யவித்³யா மநஸோऽதிரிக்தா மநோ ஹ்யவித்³யா ப⁴வப³ந்த⁴ஹேது: । தஸ்மிந்விநஷ்டே ஸகலம் விநஷ்டம் விஜ்ரு’ம்பி⁴தேऽஸ்மிந்ஸகலம் விஜ்ரு’ம்ப⁴தே ॥ 169॥ 

வார்த்தைகளின் பொருள்

न-n -ந-na-  not- கிடையாது

ह्य -hi- ஹ்ய ³யா-verily- தவிர

अस्ति -asti -அஸ்தி -there is- இருப்பது

अविद्या-avidy˜–அவித்யா-ignorance- அறியாமை

मनसोऽतिरिक्ता-manasa×-  atirikt˜-மநஸோऽதிரிக்தா- apart from the mind- மனத்தைத் தவிர

मनो-mana×-மநோ- mind- மனமே

ह्य -hi-ஹ்ய – itself- தான்

अविद्या-avidy˜-அவித்³யா- ignorance- அறியாமை

भवबन्धहेतुः-bhavabandhahetu×-ப⁴வப³ந்த⁴ஹேது:- the cause for the bondage of rebirth- அதுவே சம்சார பந்தங்களுக்கு காரணம்

तस्मिन्वि -tasmin- தஸ்மிந் -when that- அது எப்பொழுது- அழிகிறதோ

विनष्टे – vinaÿ÷e- விநஷ்டே-is destroyed- அழிகிறது

सकलं-! sakalam- ஸகலம்-all- எல்லாம்

विनष्टं-! vinaÿ÷am-விநஷ்டம்- is destroyed-அழிகிறது

विजृम्भिते  vij®mbhite -விஜ்ரு’ம்பிதே-manifests- தோன்றுகிறதோ

अस्मिन् -asmin அஸ்மிந் –when this- அது எப்பொழுது

सकलं sakalam-ஸகலம்-everything- எல்லாம்

विजृम्भते- vij®mbhate விஜ்ரு’ம்ப⁴தே–manifests    – தோன்றுகிறது

பொருள் சுருக்கம்

மனதைத் தவிர அறியாமை (அவித்யா) இல்லை. மனமே நிபந்தனைக்குட்பட்ட இருத்தலின் பந்தத்திற்குக் காரணமான அறியாமையாகும். மனம் அழிந்தால் மற்ற அனைத்தும் அழிந்துவிடும். மனம் வெளிப்படும் போது மற்ற அனைத்தும் வெளிப்படும்.   

விளக்கவுரை

இந்த சுலோகத்தில் துவங்கி சங்கராச்சாரியார் சம்சாரத்தின் முதன்மைக் காரணம் மனோமயம் தான் என்று உறுதியாக விளக்குகிறார்.   ஏனெனில் அனைத்து உணர்ச்சிப் பிரச்சனைகளும் மனோமயத்திற்கு உரியவை. மேலும் சம்சாரம் உணர்ச்சிப் பிரச்சனைகள் மட்டுமே.     உடல் பிரச்சனையால் பாதிக்கப்பட்ட குழந்தை அழுகிறது ஆனால் என்ன கவலை என்று தெரியவில்லை.  என்ன வகையான நோய் என்னுடையது?  நான் பிழைப்பேனா?  என்னுடைய நோயின் காரணமாக நான் என் பெற்றோருக்கு அதிக செலவு செய்கிறேன்;  மற்றும் பெற்றோர்கள் தூக்கமில்லாத இரவுகளைக் கழிக்கிறார்கள்;  நான் இறந்தால் அவர்கள் துன்பப்படுவார்கள்;  என்றெல்லாம் அது கவலைப்படுவதில்லை.  அதற்கு உயிரியல் வலி மட்டுமே தெரிகிறது.ஆனால் வயதாகும்போது மனதை சுற்றி அஞ்ஞானம், அவித்யா  சூழ்கிறது. மனதே அவித்யா வசம் அகப்படும். . . பற்றுகளுக்கு ஆதிகாரணம் அஞ்ஞானம் தான். மனதை ஒடுக்கி, நாசம் செய்தால் எண்ணங்களுக்கு அங்கே இடம் இல்லை.

வயதாகும்போது மக்கள் நோய்வாய்ப்பட்டால், அவர்களில் பெரும்பாலோர் நோயைப் பற்றி கவலைப்படுவதில்லை;  என்னாலே என் பிள்ளைகள் கஷ்டப்படுகிறார்கள் என்கிறார்கள்;  அவர்கள் அடிக்கடி வர வேண்டும், என்னைப் பார்த்துக் கொள்ள ஒருவரை நியமிக்க வேண்டும்.   உடல் நோய் பற்றி புகார்கள் அதிகம் இல்லை;  இது மன வலியைப் பற்றியது.  எனவே சம்சாரம் என்றால் உணர்ச்சிப் பிரச்சனை;  உயிரியல் வலியால் ஏற்படுகிறது அல்லது அறிவுசார் வலியால் ஏற்படுகிறது.  என்னால் அறிய முடியாத ஒன்று;  எனவே கவலை;  காரணங்கள் வேறுபட்டிருக்கலாம்;  அதனால்தான் அவர்கள் மோக்ஷத்தை வரையறுக்கும் போது, பெரும்பாலான நேரங்களில், மோக்ஷத்தின் வரையறை என்பது பலவிதமான உணர்ச்சிப் பிரச்சனைகளிலிருந்து விடுபடுவதாகும்.   ராகம் எதற்கு சொந்தமானது?  மனம்!  க்ரோதம் எதற்கு சொந்தமானது?  மனதிற்குரியது.  எனவே எல்லா உணர்ச்சிகளும் மனோமயத்தினுடையது.

எனவே சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார்: மனோமயமே முதன்மையான பிரச்சனை.  எனவே அவர் கூறுகிறார்: மனஸঃ அதிரிக்த அவித்யா நாஸ்தி.  எல்லா நடைமுறை நோக்கங்களுக்கும், மனதையே அவித்யா என்று வரையறுக்கலாம்.  இது உருவகமானது.  மனம் அவித்யா அல்ல;  ஆனால் அனைத்து நடைமுறை நோக்கங்களுக்காக, நாம் மனதை அவித்யா என்று வரையறுக்கலாம்.  எனவே மனதைத் தவிர வேறு அறியாமை இல்லை.  எனவே மனோஹி அவித்யா பவ பந்தா ஹேது;  அவித்யா என்று சொல்லக்கூடிய இந்த மனமே பாவ பந்தத்திற்குக் காரணம்;  சம்சார அடிமைத்தனம்.   

முதலில் கூறுவது பிரதிஜ்ஞா எனப்படும்.  பின்னர் விளக்கம் ஹேது என்று அழைக்கப்படுகிறது.  பின்னர்  அது நிகமானம் எனப்படும்; 

இங்கே பிரதிஜ்ஞா என்றால் என்ன?  ப்ராணமய சம்சார ஹேது:  என்பது பிரதிஜ்ஞா.  எனவே மனோமயம்  அவித்யா.  என்ன வகையான அவித்யா?  பவ பந்தா ஹேது;  பவ என்றால் சம்சாரம்;  பந்தா என்றால் பந்தனம்;  ஹேது என்றால் காரணம்.

மனதை சுற்றி அஞ்ஞானம், அவித்யா எனப்படுவது சூழ்ந்திருக்கிறது. மனதே அதன் வசம் தான். பற்றுகளுக்கு ஆதிகாரணம். மனதை ஒடுக்கி, நாசம் செய்தால் எண்ணங்களுக்கு அங்கே இடம் இல்லை. அடிவாரத்தில் ஒடுங்கி இருக்கும் ஆத்மா முழுதும் நிரம்பும்

விவேக சூடாமணி 168

சுலோகம், 168

अनुपूर्य पञ्चेन्द्रियैः पञ्चभिरेव होतृभिः प्रचीयमानो विषयाज्यधारया ।

जाज्वल्यमानो बहुवासनेन्धनैः मनोमयाग्निर्दहति प्रपञ्चम्॥ १६८॥

(pāṭhabhēdaḥ – anupūrya) pañchēndriyaiḥ pañchabhirēva hōtṛbhiḥ prachīyamānō viṣayājyadhārayā ।

jājvalyamānō bahuvāsanēndhanaiḥ manōmayāgnirdahati prapañcham ॥ 168॥ (pāṭhabhēdaḥ – manōmayō’gnirdahati)

அநுபூர்ய பஞ்சேந்த்³ரியை: பஞ்சபி⁴ரேவ ஹோத்ரு’பி:⁴ ப்ரசீயமாநோ விஷயாஜ்யதா⁴ரயா ।

ஜாஜ்வல்யமாநோ ப³ஹுவாஸநேந்த⁴நை: மநோமயாக்³நிர்த³ஹதி ப்ரபஞ்சம் ॥ 168॥

வார்த்தைகளின் பொருள்

पञ्चेन्द्रियैः-pañchēndriyaiḥ-பஞ்சேந்த்³ரியை:-by sense-organs- பஞ்சேந்திரியங்கள்

पञ्चभि -pañchabhir -பஞ்சபி⁴ -by five- ஐந்நு

रऐव-ēva-ஏவ-indeed-உறுதியாக

होतृभिः-hōtṛbhiḥ-ஹோத்ரு’பி:⁴-by priests – பூஜை செய்பவர்கள்

प्रचीयमानो-prachīyamānō-ப்ரசீயமாநோ-being fed- எரி பொருளாக

विषयाज्यधारया-viṣayājyadhārayā-விஷயாஜ்யதா⁴ரயா-by the ghee of the stream of sense-objects -புலன்களின்( உணவாக)தாரையாக பார்க்கப்படும் நெய் போல்

जाज्वल्यमानो-jājvalyamānō-ஜாஜ்வல்யமாநோ-set ablaze – எரிய வைக்கின்றன

बहुवासनेन्धनैः-bahuvāsanēndhanaiḥ-ப³ஹுவாஸநேந்த⁴நை: -by the fuel of numerous desires – கணக்கிலடங்கா ஆசை எனும் எரிபொருளால்

मनोमया -manōmayā -மநோமயா -the mental(sheath) – மனோமயம்

अग्निर् -agnir -அக்³நிர் -fire-( எனும்) நெருப்பை

दहति-dahati-த³ஹதி-maintains – வளர்க்கிறது

प्रपञ्चम्-prapañcham-ப்ரபஞ்சம்-the phenomenal world – பிரபஞ்சத்தை

பொருள் சுருக்கம்

ஐந்து புலன்கள் ஹோமம் செய்யும் புரோகிதர்களாக செயல்படுகின்றன, அவை பல ஆசைகளெனும் எரிபொருளை மன மயத்திற்கு எரி ஊட்டுகின்றன, இது தியாக நெருப்பு. இந்த நெருப்பு (மன-உறை), தொடர்ச்சியான காணிக்கைகளாக செயல்படும் புலன்களால் எரிக்கப்படும் போது முழு தனித்துவமான உலகத்தையும் கொண்டு வந்து பராமரிக்கிறது.

விளக்கம்
மனோமயத்தின் செயல்பாடு ஒரு அழகான ஒப்புமை மூலம் இந்த சுலோகத்தில் விளக்கப்பட்டுள்ளது. மனோமாயம் என்ன செய்கிறது? இது தொடர்ந்து உலகத்துடன் தொடர்பு கொள்கிறது. பஞ்ச ஞான இந்திரியாணி மூலம் தொடர்பு கொள்கிறது.

இந்த ஞானேந்திரியங்கள் என்ன செய்கின்றன? அவை ஐந்து மடங்கு புலன் அனுபவங்களைக் கொண்டு வந்து மனதிற்கு வழங்குகின்றன. கண்கள் வடிவங்களைக் கொண்டு வந்து மனதிற்கு வழங்குகின்றன; காதுகள் ஒலியைக் கொண்டு வந்து மனதிற்கு வழங்குகின்றன; அவை மனதிற்கு பஞ்ச விஷயத்தை வழங்குகிறது. விஷயம் என்பது புலன் அனுபவங்கள்; சப்த ஸ்பர்ச ரூபா ரஸ கந்தா. மனம் ஐந்து மடங்கு புலன் அனுபவங்களை அல்லது பொருட்களைப் பெறுவதால், அது அமைதியாக இருப்பதில்லை, அது பொருளின் தன்மையை தீர்மானிக்கத் தொடங்குகிறது, அது கூறுகிறது; இது அற்புதமான அனுபவம். இந்த நபர் மிகவும் நல்லவர்; இந்த இடம் மிகவும் நன்றாக உள்ளது. எனவே அது ராகம், த்வேஷம், காமம், க்ரோதா, லோபம் போன்ற வடிவங்களில் வினைபுரிகிறது, அது மட்டுமல்ல: அனுபவம் அழகாக இருக்கும்போது அனுபவங்கள் கூட வரும் இந்த அனுபவத்தை நான் அனுபவித்த ஒரு வாசனையை உருவாக்குகிறது; நான் அதை மீண்டும் பெற விரும்புகிறேன். எனவே வாசனை உள்ளது. வாசனை அந்த அனுபவங்களைத் தேட மனதை மீண்டும் தூண்டும்; மற்றும் இயற்கையாகவே மீண்டும் ஒருவர் இதே போன்ற அல்லது அதே அனுபவங்களைப் பின்தொடர்வார்; மீண்டும் அனுபவங்கள் மனதில் பதியப்பட்டு மீண்டும் வாசனைகள் அதிகரிக்கின்றன. அது சுப வாசனையோ அல்லது அசுப வாசனையோ ஆக இருக்கலாம்.. ஆகவே, ஒருபுறம் வாசனைகளால் ஊக்குவிக்கப்பட்டு, மறுபுறம் இந்திரியங்களால் ஆதரிக்கப்பட்டு, மனம் எப்போதும் சுறுசுறுப்பாக இருக்கும்; வெளி உலகத்தை அனுபவிக்கிறது.

நாம் பிறந்த நேரத்தில், இசை வாசனை. கலை வாசனை; வேதாந்த வாசனை; அக்ரம வாசனை; அந்த அனைத்து சுப அசுப வாசனைகளும், தாங்கி வருகிறோம். , அதுதான் எரிபொருள். இந்த வாசனைகள் புலன் உறுப்புகளால் மேலும் வளர்க்கப்படுகின்றன. எனவே இந்த ஹோமத்திற்கு ஐம்புலன்களும் நெய்யுடன் ஒப்பிடப்படுகின்றன. புனித நெருப்புக்கு ஹோம குண்டம் என்பது மனம்; எரிபொருள் என்பது வாசனைகள்; ஒரு பூசாரி இல்லை, ஐந்து பூசாரிகள் அமர்ந்திருக்கிறார்கள்; ஐந்து பூசாரிகள் என்ன; காதுகள், கண்கள், மூக்கு, நாக்கு மற்றும் தோல். பிறகு இந்த ஐந்து பூசாரிகளும் என்ன செய்கிறார்கள்? தொடர்ந்து அவர்கள் மனம்-நெருப்பில் காணிக்கைகளை வழங்குகிறார்கள். காணிக்கை பொருள் என்ன?. ஒருவர் நெய் பிரசாதமாக வழங்குவார்; மற்றொருவர் கிளைகளை வழங்குவார்; மற்றொருவர் கொஞ்சம் தானியம் கொடுப்பார்; மற்றொருவர் ஹவிஸ் வழங்குவார்; இந்த ஐந்து பூசாரிகளும் வெவ்வேறு பொருட்களை வழங்குகிறார்கள்; ஐந்து வெவ்வேறு பொருட்கள்; சப்தா, ஸ்பர்ஷ, ரூப, ரஸ, கந்தாஎன்பவையாகும்.

எனவே சங்கராச்சாரியார் கூறுகிறார்: விஷயாஜ்யதா⁴ரயா

ஆஜ்யம் என்றால் தெளிவுபடுத்தப்பட்ட வெண்ணெய்; உருகிய நெய் சுத்தப்படுத்தப்பட்ட ஆஜ்யம்; . விஷய ஆஜ்யாம் என்றால் சப்த, ஸ்பர்ஷ ரூப ரஸ கந்த என்ற ஐந்து வகையான ஆஜ்யம். அது வாழ்நாள் முழுவதும் நடைபெறுகிறது. ஒரு தற்காலிக இடைவெளி மட்டுமே உள்ளது. தூக்கத்தின் போது. உண்மையில், கனவில் கூட, இந்த யாகம் நடக்கிறது. மேலும் மனோமய நெருப்பு, நன்றாக, உயிருடன் வைக்கப்பட்டுள்ளது. இது அழகான ஒப்புமை; நினைவில் கொள்ளத் தகுந்தது. ஸ்லோகாவைப் பாருங்கள். பஞ்சேந்த்ரியை பஞ்சபிரேவ ஹோத்ரபிঃ. எனவே ஐந்து மடங்கு இந்திரியங்கள் உதவியுடன்; ஐம்பெரும் பூசாரிகளுடன் ஒப்பிடத்தக்கவை; மனோமயக்னி தஹதி. எனவே இந்த மனோமய அக்னி; மனோமய நெருப்பு தீவிரமாக எரிகிறது; ஐந்து மடங்கு புலன் உறுப்புகளான புரோகிதர்களின் உதவியுடன்.

இந்த மனோமயக்னி எப்படி எரிகிறது? விஷயஜ்யதாராய ப்ரசியமானঃ; என்றால் தூண்டப்பட்ட; விசிறிவிடப்பட்ட; ஊட்டப்பட்ட அக்னி; விஷய ஆஜ்ய தாரா. எனவே சப்த, ஸ்பர்ஷ, ரூப, ரஸ, கந்த வடிவில் இருக்கும் வெண்ணெய் அல்லது நெய்யின் நீரோட்டம்; இங்கு விஷயம் என்பது பொருள்கள் அல்ல; யாரும் பொருட்களை இங்கு வைக்க போவதில்லை; ஆனால் பொருள்களில் உள்ள பண்புகள்; சப்தா, ஸ்பர்ஸ, ரூப, அது இங்கே விஷயம் என்று அழைக்கப் படுகிறது. ஆச்சாரியர் ஆஜ்ய தாரா என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகிறார்; தாரா என்றால் தொடர்ச்சியான, உடைக்கப்படாத ஓட்டம்.ஆகவே ஆஜ்ய தாரா என்று அழைக்கப்படுகிறது.

அதேபோல மனதிலும், உலகப் பிரவேசங்களின் தொடர்ச்சியான ஓட்டம் உள்ளது. காது கேட்கவில்லை என்றால், கண்கள் எதையாவது பார்த்துக் கொண்டிருக்கும், அல்லது மூக்கு எதையாவது வாசனையாக இருக்கும். நீங்கள் கனவில் அனைத்து புலன்களையும் மூடியிருந்தாலும்; மனதிற்குள், கனவின் போது, மீண்டும் சப்தம், ஸ்பர்ஷம், ரூபம், ரஸம், கந்தம். இவ்வாறு ஆஜ்ய தாரா என்ற சொல் மனதைத் தொடர்ந்து தூண்டுவதைக் குறிக்கிறது. விஷய ஆஜ்ய தாரய ப்ரசியமானঃ.

பஹு வாசனேந்தனை: ஜாஜ்வல்யமானோ; ஜாஜ்வல்யமானா என்றால் என்ன? அது பிரகாசமாக பிரகாசிக்கிறது; எதன் காரணமாக? பஹு வாசனேந்தனை: ஏனெனில் வாசனை வடிவில் எரிபொருள் சேர்க்கப்படுகிறது; வாசனைகள் பல வகைகள். ஏற்கனவே நாம் முந்தைய ஜென்மத்திலிருந்து பல வாசனைகளுடன் இந்த பூமிக்கு வந்திருக்கிறோம்; இந்த ஜென்மத்திலும் நாம் பட்டியலில் புது வாசனைகளை சேர்க்கிறோம்; எனவே ஏற்கனவே இருக்கும் வாசனைகள் மட்டுமல்ல; ஆனால் நாங்கள் புதிய வாசனைகளையும் சேர்க்கிறோம். இங்கே சங்கராச்சாரியார் சுப அல்லது அசுப வசனகளை வேறுபடுத்த விரும்பவில்லை; ஒரே மாதிரியாக அவர் அனைத்து வாசனைகளையும் குறிப்பிடுகிறார்.

மேலும் அற்புதமாக ஜொலிக்கும் இந்த மனோமய அக்னி, என்ன செய்கிறது? அது வேறு இடத்தில் எரிந்து கொண்டிருந்தால், நான் அதை புறக்கணிக்க முடியும்; ஆனால் பிரச்சனை: மனோமய அக்னி: பிரபஞ்சம் தஹதி. அதனால் அது முழு உலகத்தையும் எரிக்கிறது; அது ஒவ்வொரு மனிதனையும் எரிக்கிறது; இங்கே எரிகிறது என்றால் துக்கத்தால் எரிகிறது; கவலைகளுடன்; மனச்சோர்வுடன்; சிக்கலான, கோபத்துடன்; பதட்டத்துடன். இங்கு தகனம் என்பது உடல் எரிப்பு அல்ல; ஆனால் அது மன எரிப்பு, உள் எரிதல்; இங்கே தஹாதி என்று அழைக்கப்படுகிறது. மேலும் பிரபஞ்சம் என்ற சொல்லுக்கு மக்கள் என்று பொருள்; ஜட உலகம் அல்ல; ஆனால் இங்கு பிரபஞ்சம் என்பது முழு மனிதகுலம் அல்லது அனைத்து உயிரினங்களும் அத்யாத்மிகா, ஆதிபௌதிகத்தால் எரிக்கப்படுகின்றன; மனோமய கோஷத்தின் காரணமாக ஆதிதேவிகா தாபமும். எரிக்கப்டுகிறது. மநோமயாগ்நிঃ ப்ரபஞ்சம் দஹதி ।

சுருக்கமாக சொல்லப் போனால் ஐந்து புலன்கள் தான் ஆட்டி வைப்பவை. அவை தான் பிரபஞ்சத்தின் நிலையாமையை சாஸ்வதமாக எண்ண வைப்பவை.

விவேக சூடாமணி 167

சுலோகம் 167

ज्ञानेन्द्रियाणि च मनश्च मनोमयः स्यात् कोशो ममाहमिति वस्तुविकल्पहेतुः ।

संज्ञादिभेदकलनाकलितो बलीयांस्तत्पूर्वकोशमभिपूर्य ९ ॥ १६७॥
jñānēndriyāṇi cha manaścha manōmayaḥ syāt kōśō mamāhamiti vastuvikalpahētuḥ । sañjñādibhēdakalanākalitō balīyāṃ- statpūrvakōśamabhipūrya vijṛmbhatē yaḥ ॥ 167॥

ஜ்ஞாநேந்த்³ரியாணி ச மநஶ்ச மநோமய: ஸ்யாத் கோஶோ மமாஹமிதி வஸ்துவிகல்பஹேது: । ஸம்ஜ்ஞாதி³பே⁴த³கலநாகலிதோ ப³லீயாம்ஸ்தத்பூர்வகோஶமபி⁴பூர்ய விஜ்ரு’ம்ப⁴தே ய: ॥ 167॥

வார்த்தைகளின் பொருள்

ज्ञानेन्द्रियाणि -jñānēndriyāṇi-ஜ்ஞாநேந்த்³ரியாணி-the organs of perception-ஞானேந்திரியங்கள்

च-cha-ச-and-மற்றும்

मनश् -manaś -மநஶ் -mind- மனம்

च-cha-ச-and- மற்றும்

मनोमयः-manōmayaḥ-மநோமய:-the mental – மனோமயம்

स्यात्-syāt-ஸ்யாத்-is – இருக்கிறது

कोशो-kōśō-கோஶோ-sheath- கோசம்- உறை

मम-mam -மம-mine- எனது

अहम् -āham -அஹம் -I- நான்

इति-iti-இதி-thus- இவ்வாறு

वस्तु -vastu -வஸ்து : -things-பொருட்கள்

विकल्प -vikalpa -விகல்ப -the diversity of – பலவகைப்பட்ட

हेतुः-hētuḥ-ஹேது-the cause of – காரணம்

संज्ञादिभेद -sañjñādibhēda- -ஸம்ஜ்ஞாதி³பே⁴த³ -differences of names, forms etc-நாம், ரூப வித்தியாசங்கள்

कलना कलितो-kalanākalitō-கலநாகலிதோ-endowed with the faculty of creating – உருவாக்கும் திறன்

बलीयां -balīyāṃ-ப³லீயாம் -powerful- சக்தி

तत् -tat -தத் -it- இது

पूर्वकोशम् -pūrvakōśam -பூர்வகோஶம்- of sheath preceding- முன் சொல்லப்பட்ட கோசம்

अभिपूर्य-abhipūrya-அபி⁴பூர்ய-pervading- நிறைந்து

विजृम्भते -vijṛmbhatē-விஜ்ரு’ம்ப⁴தே-manifests- இருக்கிறது

यः-yaḥ-ய:-that which – எது ஒன்று

பொருள் சுருக்கம்

புலனுணர்வு உறுப்புகள் மனத்துடன் சேர்ந்து, “நான்” மற்றும் “எனது” உணர்வு மற்றும் பொருட்களின் பன்முகத் தன்மைக்கு ஒரே காரணமான மனநிலையை உருவாக்குகின்றன. இது சக்தி வாய்ந்தது மற்றும் பெயர்கள் போன்றவற்றின் வேறுபாடுகளை உருவாக்கும் இன்றியமையாத திறனைக் கொண்டுள்ளது. இது அதற்கு முந்தைய முக்கிய-காற்று-உறையில் பரவுகிறது.

விளக்கம்

முந்தைய ஸ்லோகத்துடன், பிராணமய கோஷ விவேகம் முடிந்துவிட்டது. இப்போது நாம் மனோமய கோஷ விவேகத்திற்குள் நுழைகிறோம்; இது சுலோகம் 167 முதல் 183 வரை உள்ளது. ஏனென்றால் மனோமயம் ஒரு சக்திவாய்ந்த கோஷம்; அனைத்து பிரச்சனைகளும் உளவாவதும் இருப்பதும் மனதில் மட்டுமே ! அதனால் சங்கராச்சாரியார் பல சுலோகங்கள் ஆக இதை விளக்குகிறார்.

முதலில் மனோமயத்தின் வரையறை ஆறு உறுப்புகளைக் கொண்டது என கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. பிராணமயமானது 10 உறுப்புகளைக் கொண்டது; மனோமய கோசம் ஆறு உறுப்புகளைக் கொண்டது. மனம் மற்றும் அறிவின் ஐந்து புலன்கள். கர்மேந்திரியங்கள் ஐந்து. இங்கே அறிவின் உணர்வு உறுப்புகள் ஞானேந்திரியங்கள் விளக்கப் படுகிறது. எனவே பஞ்ச ஜ்ஞாநேந்த்ரியானி கூட்டமைப்பு மனம் என்ற மனோமய கோஷம்.

முதலில் அவர் இந்த வசனத்தில் மனோமய கோஷாவை வரையறுக்கிறார்; ஜ்ஞாநேந்দ்ரியாநி ச மநஶ்ச மநோமயঃ ஸ்யாத் । அறிவின் ஐந்து புலன்கள், மனத்துடன் சேர்ந்து மனோமய கோஷத்தைக் குறிக்கின்றன; மற்றும் இந்த கோஷம் வாஸ்து விகல்ப ஹேது. எனவே இதுவே உலகப் பொருள்களை அஹம், மம எனப் பிரிப்பதற்குக் காரணம். இங்கு விகல்ப என்றால் பிரிவு; மம அஹம் இதி வடிவில்; அதன் உறவின் காரணமாக, அதன் உணர்ச்சித் தொடர்பு காரணமாக அது மமகாரத்தை ஏற்படுத்துகிறது; மமகார என்றால் என்னுடையது; அஹம்காரம் என்றால் நான். நிச்சயமாக துவக்கம் அஹங்காரம் பஞ்ச கோஷத்தில் உள்ளது; மற்றும் பஞ்ச கோஷத்திற்கு வெளியேயும் கூட, சில நேரங்களில் அதீத பற்றுதலின் காரணமாக, ஒரு நபர் மற்ற நபருடன் முழு அடையாளத்தை உணரத் தொடங்குகிறார்; அங்கு அவர் அஹம் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துவதில்லை; ஆனால் மம என்று சொல்கிறீர்கள். மம என்றால் எனது என்று அர்த்தம்.

இதி வாஸ்து விகல்ப; இங்கு விகல்ப என்றால் பிரிவு அல்லது வகைப்பாடு. இது நான், இது என்னுடையது; இந்த வகைப்பாடு மனோமயத்தால் ஏற்படுகிறது. மேலும் இந்த மனோமயம் ஸஞ்ஞாதிபேதகலனாகலிதோ; கலித என்றால் தானம்; கலனாத் என்றால் உறவு அல்லது சங்கம்; மற்றும் சஞ்ஞானம் நாமா; ஆதி என்பது முதலியன, இங்கே முதலியவை. நாமம் மற்றும் ரூபம்; மற்றும் பேத என்றால் பல்வேறு. எனவே மனம், நாமம், ரூபம் போன்ற பலவகையான சங்கதிகளால் நிறைவுற்றது. . சஞ்ஞாதி பேதா கலனா. உலகம் ஸம்ஞாதி பேத கலனுடன் தொடர்புடையது என்பதால், எல்லாக் காலத்திலும் உலகத்தில் மூழ்கியிருக்கும் மனம், சஞ்ஞாதி பேத கலனுடன் மனமும் தொடர்புடையது.

ஆனால் உண்மையில் மனம் வலிமையானது. ஆதலால் ப³லீயாம். வெறும் மனம் அல்ல; சஞ்ஞாதி பேத காலனை பெற்ற மனம்; அடுத்த வார்த்தை தத் பூர்வா; அது தத்புர்வ கோஷம் அபிபூர்ய விழயமாக மாறும். மனோமய கோசாவின் முந்தைய கோசம் பிராணமய கோசம்; அதை அபிபூரியா; நிரப்புதல். எனவே பிராணமய கோஷத்தை- மனோ மய கோசம் நிரப்புகிறது. மனோமய செயல்பாடுகள் சக்தி வாய்ந்ததாக நிற்கிறது. ஆகவே விஜ்ரு’ம்ப⁴தே- என்ற சொல் பயன்படுத்தப் படுகிறது,

அறிவு, ஞானம் என்பது புத்தி மனம் அஹங்காரம், தேஹம் ஆகியவை பிராணனோடு சேர்ந்த வெளிப்பாடு. இதில் ஆத்மாவின் பங்கை புரிந்து கொண்டால் உடல் பற்று,உலகப்பற்று விலகி ஞானம் எஞ்சுகிறது. மனம் புலன்களின் வழிப் போகாமல் தடுக்கப்பட்டு நிலையாக ஆத்ம விசாரத்தில் ஈடுபடுகிறது.

விவேக சூடாமணி 166

சுலோகம் 166

नैवात्मापि प्राणमयो वायुविकारो var नैवात्मायं गन्ताऽऽगन्ता वायुवदन्तर्बहिरेषः ।

यस्मात्किञ्चित्क्वापि न वेत्तीष्टमनिष्टं स्वं वान्यं वा किञ्चन नित्यं परतन्त्रः ॥ १६६॥

naivātmāpi prāṇamayō vāyuvikārō (pāṭhabhēdaḥ – naivātmāyaṃ) gantā”gantā vāyuvadantarbahirēṣaḥ

।yasmātkiñchitkvāpi na vēttīṣṭamaniṣṭaṃ svaṃ vānyaṃ vā kiñchana nityaṃ paratantraḥ ॥ 166॥

நைவாத்மாபி ப்ராணமயோ வாயுவிகாரோ var நைவாத்மாயம் க³ந்தாऽऽக³ந்தா வாயுவத³ந்தர்ப³ஹிரேஷ: ।

யஸ்மாத்கிஞ்சித்க்வாபி ந வேத்தீஷ்டமநிஷ்டம் ஸ்வம் வாந்யம் வா கிஞ்சந நித்யம் பரதந்த்ர: ॥ 166॥

வார்த்தைகளின் பொருள்

नैवा -naivā – -நைவா- never-ஒருபொழுதும்

आत्मा -ātmā -ஆத்மா -the Self-ஆத்மா

अपि-pi-அபி-also-இப்பவும்

प्राणमयो-prāṇamayō-ப்ராணமயோ-the vital-air-sheath-பிராணமயத்துடன்

वायुविकारो-vāyuvikārō-வாயுவிகாரோ-modification of- வாயுவின் மாற்று உருவம்

गन्ता -gantā-க³ந்தாऽ -goer- போகும்

ऽऽगन्ता-agantā-அऽக³ந்தா-entering-உள் நுழையும்

वायुवद -vāyuvad -வாயுவத³ -like air- வாயு

अन्तर् -antar -அந்தர் -inside-உள்ளே

बहिरेषः-bahirēṣaḥ-ப³ஹிரேஷ-outside-வெளியே

य -y -ய -this-இந்த

आस्मात् -asmāt-அஸ்மாத்-since-ஆகவே

कित्ञ्चित् -kiñchit – கிஞ்சித்-anything-எதுவும் क्वापि-kvāpi-க்வாபி-anywhere-எங்கேயும்

न-na-ந-no-இல்லை

वेत्ती -vēttī -வேத்தி- knows-அறிகிறவன்

इष्टम -iṣṭam -இஷ்டம்-joys-மகிழ்ச்சி

अनिष्टं-aniṣṭaṃ-அநிஷ்டம்-sorrows-துயரங்கள்

स्वं-svaṃ-ஸ்வம்-its own-அதனுடைய(சொந்தம்)

वा -vā-வா-or-அல்லது

अन्यं- anyaṃ- அந்யம்-of other-மற்றவை

वा -vā-வா-or-அல்லது

किञ्चन-kiñchana-கிஞ்சந-anything-எதுவும்

नित्यं-nityam-நித்யம்-always-எப்பொழுதும்

परतन्त्रः-paratantraḥ-பரதந்த்ர:-Dependent on others-மற்றவையை சார்ந்திராமல்

பொருள் சுருக்கம்

பிராணமய. கோசம் சுயமாக( ஆத்மாவாக) இருக்க முடியாது, ஏனெனில் அது காற்றின் (வாயு) மாற்றமாகும். காற்றைப் போல அது உடலுக்குள் நுழைந்து அதிலிருந்து வெளியேறுகிறது, அதன் மற்றவர்களுடைய இன்பத்தௌயோ துக்கத்தையோ ஒருபோதும் அறியாது. அது எப்போதும் சுயத்தை சார்ந்தது.

விளக்கம்

ஆச்சாரியார் பிராணமயத்தின் தன்மையைப் பற்றி முந்தைய சுலோகத்தில் விளக்கினார். . இப்போது பிராண மயத்திற்கும் ஆத்மாவிற்குமுள்ள வித்தியாசங்களை விளக்குகிறார். ஆத்மாவுக்கு நேர்மாறான அம்சங்கள் உடையன பிராண மய கோசம் என்பதை மறைமுகமாக சுட்டிக்காட்டினார். ப்ராணமய வாயுவிகாரঃ. பிராணமயம் என்பது வாயுவினாலுண்டாகின்ற விளைபொருள். உண்மையில் சொல்லப்போனால், அது பஞ்ச பூத விகாரம்; பஞ்ச பிராணங்கள் ஐந்து கூறுகளின் மொத்த ராஜோகுணத்தில் இருந்து பிறக்கின்றன. . ஆனால் பிராணன் அனைத்து பஞ்ச பூதங்களிலிருந்து பிறந்தாலும், அது வாயு பிரதானமாக இருக்கிறது எனவே இங்கு சங்கராச்சாரியார் பிராணனை ஆகாஷ விகாரம் என்று கூறுகிறார். இது ஆகாச தத்துவத்தின் மாற்றமாகும். அதனால்தான் சுவாசம் முக்கியம்; அது உடலுக்குள் நுழையும் வரை வெளியில் ஆகாச தத்துவம்; அது உள்ளே நுழைந்தவுடன்; வெளியே ஆதிபூதம் என்று அழைக்கப்படுகின்ற ஆகாசம் அத்யாத்மாவாக மாறும் தருணம்; இது அகநிலை; சில மாற்றங்களால் அது பிராண சக்தியாகிறது. எனவே பிராணமயம் வாயு விகாரம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. . ஆனால் ஆத்மா என்றால் நிர்விகாரம். யேஷா அந்தா அகந்தா பஹி காந்தா. எனவே அந்தா ஆகந்தா என்பது நீங்கள் உள்ளிழுக்கும்போது உள்ளே வரும் மற்றும் பஹி காந்தா, நீங்கள் வெளிவிடும் போது அது வெளியே செல்கிறது. எனவே காந்தா என்றால் வருபவர் மற்றும் செல்பவர். எனவே அது உள்ளே வருபவர் மற்றும் வெளியே செல்பவர். என்ன மாதிரி? வாயுவத். வாயுவைப் போல. ஆகாசம் கூட உள்ளேயும் வெளியேயும் வருவது போல; பிராண தத்துவமும்; வாயு என்பது மொத்தப் பகுதி; பிராண ஆற்றல்; பிராண சக்தி ஆகாசம் அல்ல; ஆனால் பிராண சக்தி ஆகாசத்தில் அடங்கியுள்ளது.

ஒவ்வொரு கோஷமும் மற்ற கோஷங்களை பாதிக்கிறது. உண்மையில் அதுவே அனைத்தும் இயற்கையில் உள்ள பொருள்கள் என்பதற்கான அறிகுறியாகும். அதனால்தான் மனதையே பொருள் என்கிறோம். அனைத்து பஞ்ச கோஷங்களும் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டுள்ளன, அதனால்தான் உங்கள் ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்த வேண்டும்; நீங்கள் எந்த அமைப்பையும் பிடிக்க முடியும்; அனைத்து அமைப்புகளும் வேலை செய்யும். எனவே யோகாசனங்கள் செய்தால்; பல்வேறு தோரணைகள் மூலம் நீங்கள் பிராண ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்தலாம்; மன ஆரோக்கியம்; யோக ஆசனங்களால் புத்தி கூட மேம்படும். எனவே அங்கு நீங்கள் அன்னமயத்தைக் கையாளுகிறீர்கள், சிலர் பிராணாயாமங்களின் மூலம் மட்டுமே உடல் மற்றும் மன ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்துகிறார்கள். பின்னர் சிலர் முழு பிரச்சனையும் சைக்கோசோமாடிக் என்று கூறுகிறார்கள். மேலும் வேதாந்தம் முழு விஷயத்தையும் விஜ்ஞானமய கோசத்தின் மூலம் கையாளுகிறது. அறிவு உங்களுக்கு ஆரோக்கியத்தை அளிக்கிறது. ஒருவருக்கு பிறவி நோய்கள் இல்லை என்றால், அறிவே அவரது உடலை சிறந்த நிலையில் வைத்திருக்கும். ஆகவே நீங்கள் எந்த கோஷத்தையும் கட்டுப்படுத்தலாம். வாயு உள்ளேயும் வெளியேயும் செல்வது போல, வாயுவுடன் பிராணமயமும் சென்று வருகிறது. எனவே இங்கே பிராணமயத்தின் இரண்டாவது அம்சம் என்ன; அது காலனா ஸ்வபாவா; அதேசமயம் ஆத்மாவின் அம்சம் என்ன; நித்யঃ ஸர்வகதঃ ஸ்தாநுராசலோ:’யாம் சனாதனঃ. ஆத்மா என்பது ஆகலம்; பிராணமயம் போய் வருகிறது. பிராணமயம். சவிகரா; ஆத்மா நிர்விகார: இரண்டாவது பிராணமயம் சகலாஹ்; ஆத்மா அகலா:. அப்படியானால் மூன்றாவது அம்சம் என்ன? யஸ்மாத்கிஞ்சித்க்வாபி ந வேத்தி. இந்த பிராணமயமானது எந்த நேரத்திலும் எதையும் அறிய முடியாத அளவுக்கு ஜடமானது. எந்நேரம் என்றால் எந்த அவஸ்தையிலும் க்வாபி என்பது நேரத்தைக் குறிக்கிறது; ஜாக்ரத் அவஸ்தாயம் வா; ஸ்வப்னா அவஸ்தாயம் வா; சுஷுப்தி அவஸ்தாயஂ வா; பிராணன் நன்றாக இருக்கிறது; ஆனால் பிராணனால் எதையும் அறிய முடியாது. சங்கராச்சாரியாரே விளக்குகிறார். இஷ்டம் வா அனிஷ்டம் வா; அதனால் அந்த நல்ல உணர்வும் அல்லது வலிமிகுந்த உணர்வும் கூட அறிய முடிவதில்லை; தூக்கத்தின் போது பிராணமயம் இயங்கினாலும், பிராணமயம் அறிய முடியாது; அது எதையும் அறிய முடியாது.அந்த ‘எதுமேலும் அது இஷ்டம் அல்லது அனிஷ்டத்தை அறிய முடியாது என்பது மட்டுமல்ல; ஸ்வம் வா அன்யம் வா; தன்னை அறியவும் முடியாது; மற்றவர்களை அறியவும் முடியாது. பிராணமய என்னை பிராணமயம் என்று சொல்ல முடியாது. நான் பிராணமயம் என்று யார் கூறுகிறார்கள்?. இந்த ஆத்மா-நான், சுய-தெளிவான உணர்வுள்ள உயிரினம்; நான், அனாத்மாவுடன் அடையாளம் காண தேர்வு செய்கிறேன்; மேலும் நான் பிராணமயத்தை நானாகக் கூறுகிறேன்.

இது ஜட:. ஆத்மாவின் தன்மை என்ன? சேதன:. இது பிராணமயத்திற்கும் ஆத்மாவிற்கும் இடையிலான மூன்றாவது வேறுபாடு. பிறகு நான்காவது மாறுபாடு என்ன? நித்யம் பரதந்திரம். பிராணமயமானது நித்தியமாக மற்ற காரணிகளைச் சார்ந்துள்ளது. . அது உணவையும் சார்ந்தது; மேலும் அது என் விருப்பத்தைப் பொறுத்தது. தன்னிச்சையான செயல்பாடுகள் என்று அழைக்கப்படுவதைக் கூட, யோகி நிறுத்த முடியும்; இதயத் துடிப்பை சிறிது நேரம் நிறுத்தலாம்; அவர் நிலத்தின் கீழ் செல்ல முடியும்; ஏழு நாட்கள் அல்லது எட்டு நாட்கள் அங்கே இருக்கலாம்; ஆக்ஸிஜன் இல்லாத இடத்தில்; அவர்கள் பரிசோதனைகள் செய்துள்ளனர். பிராணமயத்தின் மொத்தக் கட்டுப்பாடு ஆத்மாவிடம் உள்ளது, அதாவது பிராணமயம் என்பது ஸ்வதந்திரம் அல்ல; அது பர தந்திரம் ; அதேசமயம் ஆத்மா நித்யம் ஸ்வதந்த்ரம் . எனவே இது நான்காவது மாறுபாடு. சவிகாரঃ—நிர்விகாரঃ; சகலஹாசல:; சேதன:அசேதன:; பரதந்திரம் மற்றும் ஸ்வதந்த்ரம். இந்த எதிர்மறையான அம்சங்கள் காரணமாக; ப்ராணமயঃ அபி நைவ ஆத்மா. பிராணமயமும் ஆத்மா அல்ல.

இந்த உடலின் அசைவுக்கு, இயக்கத்திற்கு முக்கிய காரணம் ப்ராணன் எனும் வாயு. உடலில் நவ த்வாரங்கள் வழியாகவும் வந்து போகும் வாயு ஒரு நாள் வெளியே போனால் திரும்பி உடலுக்குள் வராமல் போகிற போது , மரணம் சம்பவிக்கிறது. உடல் கட்டையாகிறது. எரிக்கப்படுகிறது அல்லது புதைக்கப்படுகிறது.
இருந்தும் அது ஆத்மவல்ல.

விவேக சூடாமணி 165

சுலோகம் 165

कर्मेन्द्रियैः पञ्चभिरञ्चितोऽयं प्राणो भवेत्प्राणमयस्तु कोशः ॥

येनात्मवानन्नमयोऽनुपूर्णः प्रवर्ततेऽसौ सकलक्रियासु॥ १६५॥
கர்மேந்த்³ரியை꞉ பஞ்சபி⁴ரஞ்சிதோ(அ)யம்ʼ ப்ராணோ ப⁴வேத்ப்ராணமயஸ்து கோஶ꞉ ..
யேநாத்மவாநந்நமயோ(அ)நுபூர்ண꞉ ப்ரவர்ததே(அ)ஸௌ ஸகலக்ரியாஸு..

karmēndriyaiḥ pañchabhirañchitō’yaṃ prāṇō bhavētprāṇamayastu kōśaḥ ॥ yēnātmavānannamayō’nupūrṇaḥ pravartatē’sau sakalakriyāsu ॥ 165॥

வார்த்தைகளின் பொருள்

कर्मेन्द्रियैः-karmēndriyaiḥ-கர்மேந்திரிய:-with the organs of action -கர்மேந்திரியங்கள்

पञ्चभि -pañchabhi -பஞ்சாபி- (with) five-ஐந்தும்

रञ्चितो -rañchitō- -அஞ்சிதோ-constituted-உருவாக்கின

अऽयं-‘yaṃ-அயம்-this-இந்த

प्राणो-prāṇō-ப்ராணோ-the prana- பிராண

भवेत् -bhavēt -is- ஆகிறது

प्राणमयकोशः -prāṇamaykōśaḥ -the vital-air-sheath – பிராணமயகோசம்

तु-tu-verily-மட்டுமே

येना -yēnā -by which- எதனால்

आत्मवान -atmavān -possessed of life -ஆத்மாவை

न्नमयो -annamayō -the foodsheath- அன்னமயகோசம்

अऽनुपूर्णः-‘anupūrṇaḥ-pervaded-நிறைந்திருக்கிறது

प्रवर्तते -pravartatē -performs-செயல்படுகிறது

ऽसौ-‘sau-this-இந்த

सकलक्रियासु-sakalakriyāsu-all (its) activities- இந்த அனைத்து செயல்களும்

பொருள் சுருக்கம்

பிராணன், செயலின் ஐந்து உறுப்புகளுடன் சேர்ந்து, முக்கிய-பிராணமயகோசத்தை உருவாக்குகிறது, இதன் மூலம் அன்னமய கோசம் ஜட உடலின் அனைத்து செயல்பாடுகளையும் செய்கிறது.

விளக்கம்

இந்த சுலோகத்தில் ஆச்சாரியார் பிராணமய கோஷ விவேகத்தை விளக்க துவங்குகிறார். . ஏனெனில் பிராணமய கோசம் அன்னமய கோசத்திற்கு நெருக்கமானது; அதனால் சங்கராச்சாரியார் அதற்கு நிறைய சுலோகங்களை செலவிடவில்லை. எனவே முதலில் பிராணமயம் என்றால் என்ன என்று வரையறுக்கிறார்.பிராணமயம் என்பது சூக்ஷ்ம ஷரீரத்தைச் சேர்ந்த ஆறு உறுப்புகளைக் கொண்டது . சூக்ஷ்ம சரீரத்தில் 17 உறுப்புகள் உள்ளன; அறிவின் 5 உணர்வு உறுப்புகள் ( ஞானேந்திரியங்கள்); செயலின் 5 உணர்வு உறுப்புகள்( கரமேந்திரியங்கள்); ஐந்து பிராணன்கள், மனம் மற்றும் புத்தி. 3×5=15+2=17. இந்த ஸுக்ஷ்ம சரீரமே உறுப்பு வாரியாக 3 கோஷங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது; பிராணமய கோசம் 6 உறுப்புகளைக் கொண்டது; மனோமய கோஷம் இதேபோல் 10 உறுப்புகளைக் கொண்டுள்ளது;

பிராணமய கோஷம் ஒன்று நாம் 6 உறுப்புகள் கொண்டது என்று கூறலாம் அல்லது 10 உறுப்புகள் கொண்டது என்று கூட சொல்லலாம்; பத்து உறுப்புகள் என்றால் என்ன? பஞ்ச பிராணன்கள் மற்றும் பஞ்ச கர்மேந்த்ரியங்கள்.. பிராணனை ஒன்றாக எடுத்துக் கொண்டால், 1+5=6; நீங்கள் பிராணனை 5 ஆக எடுத்துக் கொண்டால், 5+5; பஞ்ச ப்ராணாஹ . பஞ்ச கர்மேந்த்ரியாணி என்பது பிராணமய கோஷத்திற்கு சமம். அதுதான் இங்கே சொல்லப்படுகிறது. கர்மே ந்திரைঃ பஞ்சபீர் அஞ்சிதঃ அயঃ ப்ராணாமய கோஶঃ. எனவே இந்த ப்ராணமய கோஷம் அஞ்சிதாஹ் என்றால் ஐந்து கர்மேந்திரியங்களைக் கொண்டது. ஐந்து மடங்கு பிராணனுடன் பிராணன். இங்கே பிராணஹ் என்பது ஒற்றை எண்ணில் வைக்கப்பட்டுள்ளது; நீங்கள் அதை பஞ்ச பிராணன் என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம் . எனவே இந்த உணர்வு உறுப்புகள்; பிராணமய கோஷா பவேத்; க்ரியா சக்தி சுக்ஷ்ம ஷரீராவின் பகுதி, சுக்ஷ்ம ஷரீராவின் ஆற்றல் பகுதி பிராணமயம். இச்சாஹ் சக்தி என்பது மனோமயத்திற்கு ஒத்திருக்கிறது; ஞான சக்தி விஜ்ஞானமயத்திற்கு ஒத்திருக்கிறது. எனவே இச்சா சக்தி; க்ரியா சக்தி; ஞான சக்தி.நாம் ஏன் மூன்று சக்திகளாக பிரிக்கிறோம்? ஏனென்றால், மனிதனின் செயல்பாடுகள் அனைத்தும் இந்த மூன்று நிலைகளில் மட்டுமே உள்ளன. ஜானதி; இச்சதி; வர்த்ததே. ஜானதி; ஞான சக்தி செயல்பட்டது; ஜானதி படிப்படியாக இச்சதியாக மாறும்; மனோமாயா அதை செய்கிறது. மேலும் ஒருமுறை ஜானதியும் இச்சத்தியும் நடந்ததும் பிராணமயம் அதன் நிறைவேற்றத்திற்காக உழைக்கத் தயாராக உள்ளது. எனவே சூக்ஷ்ம சாரீரம் மூன்று கோஷங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது; ஞான இச்சா க்ரியா சக்திகள்.

பின்னர் அவர் கூறுகிறார்: யேநாத்மவாநந்நமயோ(அ)நுபூர்ண꞉

யேனா என்றால் பிராணமயேனா; அன்னமயஹ அனுபூரணா என்று அவர் கூறுகிறார்: அன்னமய கோஷம் பிராணமயத்தால் நிரம்பியுள்ளது. அதாவது அன்னமயம் ஒரு கொள்கலன் போன்றது; பிராணமயமானது உள்ளடக்கம் போன்றது. பின்னர் பிராணமய கொள்கலன் என்று கூறப்படும்; மனோமயம் என்பது உள்ளடக்கம். பிராணமய கொள்கலன்; மற்றும் விஞ்ஞானமயம் உள்ளடக்கம்; பின்னர் இறுதி உள்ளடக்கம் ஆத்மாவாக இருக்கும். ஆகையால் யேனா பிராணமயேனா; அன்னமய: அனுபூரணா என்றால் முழுமையானது.

அனு: அனு என்ற வார்த்தையின் முக்கியத்துவம் இந்த ஐந்து கோஷங்களில் உள்ளது, அன்னமய கோஷம் மட்டுமே அதன் சொந்த வடிவத்தைப் பெற்றுள்ளது. மற்ற கோஷங்களுக்கு அவற்றின் சொந்த இயற்கை வடிவம் இல்லை. அவை திரவங்கள் அல்லது திரவங்கள் போன்றவை; அவை திரவங்கள் என்று நான் சொல்லவில்லை; அவை திரவத்துடன் ஒப்பிடப்படுகின்றன. ஒரு திரவத்தின் தன்மை என்ன? அதன் சொந்த வடிவம் இல்லை; அது அதன் கொள்கலனின் வடிவத்தை எடுத்துக்கொள்கிறது. எனவே தைத்தரிய உபநிஷத் கூறுகிறது; தஸ்ய புருஷவிததாம் | அன்வயம் புருஷாவிதா;

பிராணமயமும் மனித உடல் வடிவில் மனித உருவத்தைப் பெற்றுள்ளது. பசுவின் பிராணமயமானது பசுவின் வடிவத்தைக் கொண்டிருக்கும். ஒரு எறும்பு பிராணமய; எனவே அனுபூரணம் என்பது அன்னமயத்தை நிரப்புவது மட்டுமல்ல; மேலும் அது அன்னமய வடிவத்தையும் பெறுகிறது. அது மட்டுமல்ல, அன்னமய ஆத்மவான். ஆத்மவான் என்றால் கர்தவான் என்று பொருள். பிராணமயத்தின் ஆசீர்வாதத்தால் அன்னமயம் இருப்பை அனுபவிக்கிறது. பிராணன் போன பிறகு அன்னமயம் நீண்ட நாள் வாழ முடியாது. உண்மையில் அது தூய்மையற்ற பொருளாகிறது. யாரோ ஒருவர் இறந்த வீட்டிற்குச் சென்றவர் குளிக்க வேண்டும். எனவே அன்னமயம் உயிருடன் இல்லை; பிராணமயத்தின் ஆசி இல்லாமல் அது இறந்துவிட்டது. எனவே அன்னமயம் ஆத்மவான்; ஆத்மா என்றால் இருப்பு; ஆத்மவான் என்றால் இருப்புடன் கூடியது; ஒருமுறை பிராணமயம் போய்விட்டால் அன்னமயம் இருக்க முடியாது. பிராணன் இல்லாமல் உடல் சிதைகிறது; பிராணமயத்தால் மட்டுமே உடல் உள்ளது. . அது மட்டுமல்ல. அஸௌ ஸகலக்ரியாஸு ப்ரவ்ரேததே. இந்தப் பிராணமயமே எல்லாச் செயல்களிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்கிறது. அன்னமயம் செய்வது போல் தோன்றுகிறது. எனவே, பிராணமய; அசௌ என்றால் ப்ராணமய ஸகலக்ரியாஸு ப்ரவ்ரேததே. ;

மேலே நிறைய இடத்தில் சொன்ன இந்த உடம்புக்குள் ஆத்மா எனும் பிராணன் ஊடுருவி செல்கிறது. அதனால் தான் இந்தஉடம்பு இயங்குகிறது. உடம்பு இயங்குவதாக நாம் தப்பாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். உடம்பு கார் மாதிரி.அதை இயக்கும் டிரைவர் ஆத்மா எனும் பிராணன். நல்ல காரியங்களை சொல்கிறவன், செய்கிறவன் நல்ல ”ஆத்மா” என்று தான் பாராட்டப்படுகிறான்.

விவேக சூடாமணி 164

சுலோகம164

. देहात्मधीरेव नृणामसद्धियां जन्मादिदुःखप्रभवस्य बीजम्।

यतस्ततस्त्वं जहि तां प्रयत्नात् त्यक्ते तुचित्तेन पुनर्भवाशा ॥ १६४॥
dēhātmadhīrēva nṛṇāmasaddhiyāṃ janmādiduḥkhaprabhavasya bījam ।

yatastatastvaṃ jahi tāṃ prayatnāt tyaktē tu chittē na punarbhavāśā ॥

தே³ஹாத்மதீ⁴ரேவ ந்ரு’ணாமஸத்³தி⁴யாம் ஜந்மாதி³து:³க²ப்ரப⁴வஸ்ய பீ³ஜம் ।

யதஸ்ததஸ்த்வம் ஜஹி தாம் ப்ரயத்நாத் த்யக்தே து சித்தே ந புநர்ப⁴வாஶா

வார்த்தைகளில் பொருள்

देहात्मधीरे -dēhātmadhīr -தே³ஹாத்மதீ⁴ரே -identification with the body – உடலுடன் ( தன்னை) அடையாளப்படுத்துவது

ऐव-ēva-ஏவ-alone- மட்டுமே

नृणाम -nṛṇām -ந்ரு’ணாம -for the men- மனிதனுக்கு

असद्धियां-asaddhiyāṃ-அஸத்³தி⁴யாம்-attached to the unreal – சத் வஸ்துக்களுடன் பற்றுதல்

जन्मादि -janmādi -ஜந்மாதி³-of birth etc- பிறவி முதலிய

दुःखप्रभवस्य-duḥkhaprabhavasya-து:³க²ப்ரப⁴வஸ்ய-of the rising of sorrow- துன்பங்கள் உளவாவததற்கு

बीजम्-bījam-பீ³ஜம்-seed- விதை

यत -yata -யத -since- ஆகவே

स्ततस् -statas -ஸ்ததஸ் -therefore- அதன்காரணமாக

त्वं-tvaṃ-த்வம்-you- நீ

जहि-jahi-ஜஹி-destroy- அழிக்கும் வரை

तां-tāṃ-தாம்-it- அது

प्रयत्नात्-prayatnāt-ப்ரயத்நாத்-with all efforts- எல்லா முயற்சிகளையும் மேற் கொண்டு

त्यक्ते-tyaktē-த்யக்தே-when renounced – கைவிட வேண்டும்

तु -tu-து-verily- அதுவே

चित्ते -chittē-சித்தே-the mind- மனதில்

न-na-ந-not- இல்லை

पुनर्भवाशा-punarbhavāśā-புநர்ப⁴வாஶா-again chance of being born – மறு பிறவிக்குணம் வாய்ப்பே (கிடையாது )

பொருள் சுருக்கம்

உண்மைக்குப் புறம்பாகப் (அசத் வஸ்துக்களில)பற்றுள்ளவர்களுக்கு, உடலுடன் அடையாளம் காண்பது, பிறவித் துன்பம் முதலிய அனைத்தும் உருவாகுவதற்கான விதையாகும். எனவே, இந்த எண்ணத்தை அழிக்க உங்கள் எல்லா முயற்சிகளையும் செய்யுங்கள். இந்த அடையாளம் காணபதிலிருந்து மனம் விலகிவிட்டால், மீண்டும் பிறப்பதற்கான வாய்ப்புகள் இருக்காது

விளக்கம்

இந்த சுலோகத்தில் சங்கராச்சாரியார் மரண உணர்வுக்கு தேஹாபிமானே காரணம் என்று சுட்டிக்காட்டுகிறார்; மரண பயம் ஸ்தூல சரீர அபிமானத்தின் காரணமாக உண்டாகிறது. மரண பயத்தை போக்க, ஒருவர் ஆத்மா நிலைக்கு கூட வர வேண்டியதில்லை; அபிமானத்தை சுக்ஷ்ம சரீரத்திற்கு மாற்றுவதன் மூலம், மரண பயம் போய்விடும். ஆத்மா உணர்தல் உண்டாகும் என்பதில்லை. உங்கள் அடையாளத்தை ஸ்தூல சரீரத்தில் இருந்து சூக்ஷ்ம சரீரத்திற்கு மாற்றவும்; மரண பயம் நீங்கிவிடும் ஏனெனில் ஸ்தூல சாரீரம் இறக்கும் போது, சூக்ஷ்ம சாரீரம் அழிவதில்லை. எனது சூக்ஷ்ம சரீரத்தின் நிலைப்பாட்டில் இருந்து, நான் அழிவில்லாதவன்; ஏனெனில் அடுத்த ஜென்மத்தில், நான் இந்த உடலை இழக்க நேரிடும்: ஆனால் நான் வேறொரு உடலுடன் தொடரப் போகிறேன். பிரளய காலத்தின் போது கூட, சூக்ஷ்ம சரீரம் முழுவதுமாக அழிக்கப்படுவதில்லை; அது செயலற்ற நிலையில் உள்ளது. உண்மையில் பிரளயம் கூட நீண்ட தூக்கம் போன்றது. எனவே அழியாமைக்கு, நீங்கள் ஆத்ம நிலைக்குச் செல்ல வேண்டியதில்லை, அன்னமயத்திலிருந்து தனது அடையாளத்தை மாற்றிக்கொள்ளுங்கள். , அது போதும். எனவே அவர் கூறுகிறார்: தேஹாத்மாதிரேவ பீஜம். ஸ்தூல சாரீர அபிமானம் மட்டுமே விதை, ஜன்மாதி துக்க பிரபவஸ்யத்திற்குக் காரணம்; துக்கங்களின் தோற்றத்திற்கு அதுவே காரணம்.; பிரபவஹ் என்றால் உற்பத்தி; தோற்றம். அப்படியென்றால், விதை, தேஹா அபிமானம் தோன்றுவதற்கு விதை, என்ன மாதிரியான வலிகளின் உற்ப்தத்திகளுக்கு? ஜென்ம ஆதி; ஜென்மம், ஜென்ம துக்கம் போன்ற வலிகள் ஸ்தூல சாரீரத்திற்கு மட்டுமே சொந்தமானது. அதாவது ஜரா,நரை ; வியாதி ; அதாவது ஜன்ம ம்ருத்யு ஜரா வியாதி துஷ்க தோஷனு தர்சனம்; பகவான் கிருஷ்ணர் பகவத் கீதை 13வது அத்தியாயத்தில் கூறினார். இந்த வலி என்று அழைக்கப்படும் அனைத்தும் உடல் உடலுக்கு சொந்தமானது. உண்மையில், வாழ்க்கையில், நமது பெரும்பாலான நேரம் இந்த உடல் உடலைப் பாதுகாப்பதற்கு மட்டுமே அர்ப்பணிக்கப் பட்டுள்ளது. சங்கராச்சாரியார் பஜ கோவிந்தத்தில் கூறியது போல், உதர நிமித்தம், பஹு கிருத வேஷம். உண்மையில், கல்வி என்பது உள் வளர்ச்சிக்கானதாகத் தெரியவில்லை; கல்வியும் வேலைக்கானது.

. இங்கே சங்கராச்சாரியார் மரணம் மற்றும் மற்ற அனைத்து துன்பங்களும் தேஹா அபிமானத்தால் ஏற்படுகிறது என்று கூறுகிறார். மேலும் இது யாருக்காக? அசத்தியாம் ந்றணாம்; அறிவற்ற மனிதனுக்கு; விவேகமற்ற மனிதனுக்கு. கண்மூடித்தனமான மனிதனுக்கு; அவிவேகிகளுக்கு; பிறப்பு, நோய், இறப்பு போன்ற துன்பங்களின் தோற்றத்திற்கு தேஹா அபிமானம் மட்டுமே காரணம். ஆகவே யதঃ; என்றால் இது அவ்வாறு இருப்பதால். தேஹாபிமானமே அனைத்து பிரச்சனைகளுக்கும் விதை, தத:. எனவே. தாம் ஜாஹி; விட்டு விடு. உடல் தியானத்தைப் பயிற்சி செய்யுங்கள்; உடல் தியானம் செய்யாமல்; ஆத்ம தியானம் பலிக்காது. உடல் தியானம் ஏன் தேவைப்படுகிறது? உடலை ஒரு பொருளாகப் பார்ப்பது ஆத்மாவைக் கருவாகக் காண்பதற்கு முன் தேவை. அகநிலை நாற்காலியில் இருந்து அந்தப் பௌதிக உடலை நீங்கள் காலி செய்யாவிட்டால், ஆத்மாவை அகநிலை நாற்காலியின் மீது அமரவைக்க முடியாது. எனவே உடல் தியானம் முக்கியமானது. ஆனால் இங்கே என்ன வகையான தியானம்? உடல்-ஒரு பொருள்-தியானம். உடல் தியானத்தின் பொருள்; மேலும் விரிவான மற்றும் மொத்தமாக இருந்தால், அஹம் பிரம்மாஸ்மி மிகவும் எளிதானது. அதனால்தான் நிர்வாண சதகத்தில், சங்கராச்சாரியார் மனோபுத்யஹங்கரசித்தானி நாஹம் என்று தொடங்குகிறார்.

நான் எப்படியாவது ஸ்தூல சாரீரத்தை அகற்ற விரும்பினேன்; நான் அதை எழுந்திருக்கச் செய்தபோது, சூக்ஷ்ம சாரிரம் பலவந்தமாக அதை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டது: அதன் பிறகு இன்னும் 10 வருடங்கள் சுக்ஷ்ம-ஷரீர-பொருள்-தியானம். அது வெளியேறினால், கரண சரீரம் இருக்கையை ஆக்கிரமித்துக் கொள்கிறது. இவர்களையெல்லாம் இருக்கையில் இருந்து காலி செய்தால்த் தான் அஹம் பிரம்மஸ்மி தியானத்திற்கு செல்லமுடியும். அது அவ்வளவு எளிதல்ல.. எனவே சங்கராச்சாரியார் பிரயத்னத் ஜாஹி என்கிறார். எனவே முயற்சியுடன், நிறைய சிரமங்களை எடுத்துக்கொள்வது; நிறைய நேரம் நிறைய ஆற்றல்; நீங்கள் ஸ்தூல ஶரீரத்தை தூக்கி எறிய வேண்டும். நீங்கள் அதைச் செய்தவுடன்; த்யகதே து சித்தே. இங்கு சித்தம் என்றால் தேஹா அபிமானம்; சித்தம் என்றால் தேஹா அபிமானம்; சதி சப்தமி தேஹா அபிமானம் கைவிடப்பட்டவுடன், புனர்பவ ஆசா நாஸ்தி; புனர் ஜென்மத்திற்கு எந்த வாய்ப்பும் இல்லை; எனவே ஒருமுறை தேஹாபிமானை கைவிட்டான்; புனர்ஜென்மத்திற்கு இடமில்லை; சம்சாரத்திற்கான வாய்ப்பு இல்லை. எனவே இந்த இடத்தில், பவஹ் என்றால் ஜென்மம்; புனர்பவ என்றால் புனர்ஜன்மம்; ஆசா என்பது ஒரு தொலைதூர வாய்ப்பு; ஒரு தொலைதூர சாத்தியம் கூட இல்லை.

சுருக்கமாக சொல்லப்போனால் நமக்கு நேரும் சகல கஷ்டங்களும் துயரங்களும் துன்பங்களும் ‘நாம் தான் இந்த உடம்பு’ என்று நினைப்பதால் தான். பிறப்பு இறப்பு வியாதி எல்லாம் அந்த உடம்புக்குதான். உண்மையான ”நான்” எனும் உள்ளே உள்ள உள்ள ‘நாமாகிய’ ஆத்மாவுக்கு இல்லை. இந்த அறிவு- உணர்தல் உண்டாகி விட்டால் பிறப்பு- இறப்பு என்ற சக்கர சுழற்சியிலிருந்து-சம்சார சாகரத்தில் இருந்து முக்தி !

விவேக சூடாமணி 163

சுலோகம் 163

छायाशरीरेप्रतिबिम्बगात्रे यत्स्वप्नदेहे हृदि कल्पिताङ्गे ।

यथात्मबुद्धिस्तव नास्ति काचिज्जीवच्छरीरेच तथैव माऽस्तु॥ १६३॥
Chāyāśarīrē pratibimbagātrē yatsvapnadēhē hṛdi kalpitāṅgē ।

yathātmabuddhistava nāsti kāchi- jjīvachCharīrē cha tathaiva mā’stu ॥ 163॥
சா²யாஶரீரே ப்ரதிபி³ம்ப³கா³த்ரே யத்ஸ்வப்நதே³ஹே ஹ்ரு’தி³ கல்பிதாங்கே³ ।

யதா²த்மபு³த்³தி⁴ஸ்தவ நாஸ்தி காசிஜ்ஜீவச்ச²ரீரே ச ததை²வ மாऽஸ்து ॥ 163॥
வார்த்தைகளின் பொருள்

छायाशरीरे -Chāyāśarīrē-சா²யாஶரீரே–with the shadow-body- நிழல்

प्रतिबिम्बगात्रे-pratibimbagātrē-ப்ரதிபி³ம்ப³கா³த்ரே–with the image body- பிரதிபிம்பம்

यत् -yat -யத் -that which- அந்த ஒன்று

स्वप्नदेहे-svapnadēhē-ஸ்வப்நதே³ஹே-with the dream body- கனவில் காணும் உடல்

हृदि-hṛdi-ஹ்ரு’தி³—in the heart (or mind) – மனதில்

कल्पिताङ्गे-kalpitāṅgē-கல்பிதாங்கே³–with the imagined-body-கற்பனை செய்யும் உடல்

यथा -yathā -யதா² -just as – அதே போல்

आत्मबुद्धिस -atmabuddhis -ஆத்மபு³த்³தி⁴ஸ் -identification- ஆத்மாவும் அடையாளப்படுத்திக்கொள்

त्व-tava-தவ-your- உனது

नास्ति-nāsti-நாஸ்தி-there is no- இல்லை

काचि -kāchi-காசி -in the least- சிறிதும்

ज्जीवच् -jjīvach -ஜ்ஜீவச் -living- உயிருள்ள

छरीरे-Charīrē-ச²ரீரே-with body- உடல்

च-cha-ச-and- மற்றும்

तथैव-tathaiva-ததை²வ-so too – அதே போல்

मा -mā’ -மா -not- இல்லை

अऽस्तु-stu-அऽஸ்து-should be – இருக்கணும்

பொருள் சுருக்கம்

உங்கள் நிழல், உங்கள்( கண்ணாடியில் தெரியும்) பிரதிபலிப்பு, உங்கள் கனவு-உடல் அல்லது உங்கள் மனதின் கற்பனையில் உள்ள உடலை நீங்கள் உங்களது என்று அடையாளம் காண மாட்டீர்கள், அதேபோல், உங்கள் உயிருள்ள உடலுடனும் உங்களை அடையாளம் காணக்கூடாது.

விளக்கம்

சங்கராச்சாரியார் இந்த சுலோகத்தில் கூறுகிறார்,” எனவே உங்கள் வேதாந்த படிப்பு பலனளிக்க வேண்டுமெனில், அஹம் ந தேஹோஸ்மியின் பயிற்சியைத் தொடங்குங்கள்’

.கடலில் இருந்து அலை பிறப்பது போல; பிறகு அது மீண்டும் கடலிற்கே சென்று கலக்கிறது போல, உடல் பஞ்ச பூத உலகில் இருந்து ஒரு அலை போன்று தோன்றி மீண்டும் பஞ்ச பூதங்களில் சென்று லயித்து விடுகிறது, பஞ்ச பூதங்கள் என்னிடமிருந்து வேறுபட்ட பொருள் என்றால்; பஞ்ச பூத அலையும் என்னிடமிருந்து வேறுபட்ட பொருளாக இருக்க வேண்டும். நான் கடல் இல்லை என்றால், நான் அலையும் இல்லை. நான் பஞ்ச பூதங்கள் இல்லை என்றால், நான் சரீர அலையும் இல்லை; இது பஞ்ச பூதங்களின் விளைபொருளாகும்.

சாயா சரீரே- உங்கள் உடலின் நிழலாக ஒரு உடல் உங்களுக்கு முன்னால் உள்ளது. எனவே சாயா ஷரீரம் அது; அதனிடம் அபிமானம் தோன்றுகிறதா?. உங்கள் உடல் நிழலான சாயா ஷரீரத்தை நீங்கள் உங்களைப் போல் பார்க்கவில்லை

.இதேபோல், பிரதிபிம்பகாத்ரே, மற்றொரு உதாரணம், கண்ணாடியில் காணும் உங்கள் சொந்த பிரதிபலிப்பு, நீங்கள் செய்யும் அனைத்தையும் செய்தாலும் பிரதிபிம்பம் மாத்திரமே அது என்று உங்களுக்குத் தெரியும். காத்திரம் என்றால் சரீரம்.

ஸ்வப்னா தேஹே; நீங்கள் கனவில் ஒரு உடலை காண்கிறீர்கள். அந்த உடலுடன் மட்டுமே நீங்கள் அனைத்து கனவு பரிவர்த்தனைகளையும் செய்கிறீர்கள்; ஆனால் உங்கள் உடல் அது என்று நீங்கள் நினைப்பதில்லை. ஸ்வப்ன சாரீரம் நான் இல்லை என்பது உங்களுக்குத் தெரியும்;

மேலும் ஹ்ரு’தி³ கல்பிதாங்கே³ । உங்களுக்காக நீங்கள் மனதளவில் முன்னிறுத்தும் வேறு எந்த உடலும். ஒரு கற்பனை உடல். எனவே ஸ்வப்னா தேஹா என்பது நீங்கள் தூங்கச் சென்ற பிறகு. ஹ்ரு’தி³ கல்பிதாங்கே³ । எனவே இதயத்தில்; மானசி, கல்பிதாங்கே, அங்கம் என்றால் சாரீரம்; சில நேரங்களில் அங்கம் என்றால் உறுப்புகளில் ஒன்று என்று பொருள்; சில சமயங்களில் அங்கா என்றால் ஷரீரம் என்று அர்த்தம். எனவே கல்பிதாங்கே³ । என்றால், கற்பனையான உடல்; மனதில் கற்பனை செய்யப்பட்ட உடல், இந்த மாதிரியான கற்பனை உடல்களில் உங்களுக்கு அபிமானம் உண்டா? ஆச்சாரியார் கேட்கிறார்; தவ கச்சித் ஆத்மா புத்தி: நாஸ்தி. இந்த நான்கு வகையான உடல்களிலும் உங்களுக்கு நான் என்ற எண்ணம் இல்லை. அந்தப் பட்டியலில் மேலும் ஒன்றைச் சேர்க்கவும். இந்த பௌதிக உடலும் மற்ற நான்குடன் சேரட்டும். எனவே ததா ஏவா, ஜீவ சரிரே அபி, மஸ்து; என்ன? ஆத்மா புத்தி மஸ்து. இந்த உயிருள்ள உடலிலும் நானை-அடையாளம் காணாதிருப்போமாக.

மனிதா நீ தான் உன் நிழலா? இல்லையே, நீ தான் படத்தில் காணப்படுபவனா? இல்லையே அதுவும் நிழல் தானே, அதன் பேரே ”புகை” ப் படம். தானே. கனவில் காரில் லண்டன் போனவன் நீ தானா? இல்லையே, இப்போது மைலாப்பூரில் நாலாவது மாடியில் தூக்கத்தில் கனவு கண்டு விழித்தவன் தானா நீ?, இரண்டுமே இல்லை. எப்படி இதெல்லாம் நீ இல்லையோ அதே போல் தான் வெள்ளை வேட்டி, சட்டை,நெற்றியில் விபூதி கீற்று, அலங்கார புருஷனாக காரில் போய்க் கொண்டிருக்கும் உடம்பு கொண்ட நீயும் நீ இல்லை. உருவமில்லாத ஆத்மா நீ என்று எப்போது உணர்வாய்?